دماوند؛ کوه "دلار" برای فدراسیون کوهنوردی/ درآمدهای میلیاردی غیرشفاف!

[ρσєѕɪ]

کوه دماوند به عنوان یک میراث طبیعی که ثبت ملی شده هر ساله اواسط تیر تا اواسط شهریور میزبان بسیاری از کوهنوردان داخلی و خارجی است و اگر درآمد صدور مجوز از سوی فدراسیون برای کوهنوردان را حساب کنیم به مبالغ میلیاردی می‌رسیم که البته هیچ گاه در مورد این مبالغ شفاف سازی صورت نمی‌گیرد.

به گزارش ایسنا، شاید اگر به عنوان یک کوهنورد بخواهید صعود به قله‌های معروف مانند اورست و یا هر قله دیگر را داشته باشید در ابتدا واژه پرمیت (permit) به گوشتان خواهد خورد. پرمیت همان مجوز و اجازه صعود به قله خواهد بود؛ مجوزی که متولیان کوهنوردی در کشور مربوطه از کوهنوردان خارجی دریافت می‌کنند و در عوض به آنان خدمات می‌دهند. این هزینه گاهی بسیار زیاد خواهد بود به طوری که برای دریافت مجوز صعود به اورست ۱۱ هزار دلار باید هزینه کنید. این قیمت با توجه به میزان ارتفاع کوه از کوهنوردان اخذ شده و چون اورست بلند ترین کوه دنیا است هزینه بسیار بالاتری هم دارد.

حتی در بسیاری از کشور ها مانند پاکستان برای جذب توریست قیمت های پرمیت را تا حد ممکن کاهش داده و یا حتی آن را برای قله های ۶ هزار متری رایگان کرده اند. سوال اصلی که در ذهن بسیاری از کوهنوردان ایرانی وجود دارد این است که پرمیت دماوند چه مقدار بوده و این هزینه صرف چه می‌شود؟

داستان پرمیت برای یک قله ی ۵۶۱۰ متری به اسم دماوند!

کوه دماوند که از سال ۸۱ به‌ عنوان میراث طبیعی ثبت ملی شد هر ساله اواسط تیر تا اواسط شهریور ماه میزبان بسیاری از کوهنوردان داخلی و خارجی است. پرمیت و یا همان مجوز صعود برای این قله ۵۰ دلار (حدود ۸۵۰ هزار تومان به نرخ فعلی)‌ است که توسط فدراسیون کوهنوردی از کوهنوردان خارجی برای صعود دریافت می شود اما فدراسیون کوهنوردی هیچ وقت آمار دقیق صعود کنندگان به این قله و دیگر قله‌ها را ارائه نداده و هر باری که از آنان خواسته شده که حتی آمار حدودی صعود کنندگان به قله را بازگو کنند، آمار روشنی را ارائه نمی کنند.

با یک حساب ابتدایی می‌توان دریافت که سالانه بین ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ نفر و یا حتی در بعضی از سال ها ۳۰۰۰ کوهنورد خارجی برای صعود به دماوند به ایران می‌آیند. اگر فرض کنیم به طور میانگین هر ساله ۲ هزار توریست برای صعود به دماوند وارد ایران شده و مجوز صعود ۵۰ دلاری را پرداخت کنند باید فدراسیون کوهنوردی ایران چیزی حدود ۱۰۰ هزار دلار در سال درآمد داشته باشد. اگر با دلار را به قیمت فعلی یعنی حدود ۱۷ هزار تومان حساب کنیم فدراسیون کوهنوردی حدود یک میلیارد و هفتصد میلیون تومان فقط برای صدور مجوز کوه دماوند از خارجی ها دریافت می کند.

اما این درآمد هیچ وقت در فدراسیون کوهنوردی مشخص نشده که چگونه خرج می شود. همانطور که گفته شد این هزینه باید برای بهبود کیفیت خدمات در مسیر دماوند هزینه شود اما اگر به مسیر و یا پناهگاه های دماوند سری بزنید خواهید دید که به آنها چندان رسیدگی نشده است. بارها بسیاری از کوهنوردان بیان کرده که آبروی کوه دماوند در خطر است اما به نظر می رسد گوش شنوایی وجود ندارد. چه بسا توریست هایی برای اولین بار به دماوند بیایند و آخرین سفر خود را تجربه کنند.

سوالی که مطرح است و فدراسیون باید به آن پاسخ دهد این است که چرا هیچ آمار شفاف و روشنی از این درآمد رسانه‌ای نمی‌شود و این پول در کجا خرج می‌شود؟ مگر غیر از این است که باید این پول در دماوند خرج شود؟

بسیاری از کارشناسان و کوهنوردان حرفه‌ای معتقد هستند که در مقابل پرداخت این مبلغ به عنوان پرمیت دماوند خدماتی که به توریست های خارجی ارائه می‌شود چیزی در حد پایین تر از استاندارد و حتی غیر استاندارد است! همچنین خدمات غذایی بسیار ضعیف و غیر بهداشتی بوده که بارها باعث مسمومیت کوهنوردان و گردشگران شده است.

این مبالغ محاسبه شده بدون احتساب عواید فدراسیون کوهنوردی از اقامت و خدمات در پناهگاه‌ها است. در ضمن این فقط مجوز صعود به دماوند بوده اما اکثر توریست هایی که به ایران می آیند علاو بر دماوند، علم کوه را هم فتح می‌کنند که پرمیت آن ۳۰ دلار است. همچنین بهتر است بدانیم که در هیچکدام از قله‌های منطقه آلپ که جزو پرترددترین و گرانترین مناطق کوهستانی دنیا هستند، پولی به عنوان پرمیت دریافت نمی‌شود در حالی که فدراسیون ایران برای صعود به علم کوه از ۳۰ دلار نمی گذرد.

بسیاری از راهنماهای گردشگری و کوهنوردان حرفه ای این موضوعات و مشکلات را بار ها اعلام کرده و از فدراسیون خواستار شفاف سازی شده‌اند اما هیچ وقت به آنان توجه نشد. از جمله مشکلاتی که در این زمینه مطرح شده می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- پناهگاه ها به غیر از دو ماه تابستان در بقیه ایام سال به دلیل عدم سیستم گرمایشی و نبود عایق بندی تقریبا از محیط خارج سردتر است!

- پرسنل غیر متخصص و بی تجربه که حتی توان ارتباط برقرار کردن در سطح اولیه را با کوهنوردان ندارند.

- عدم وجود نظارت برای باربری و کمپینگ از سوی فدراسیون.

حال سوالی که باید فدراسیون کوهنوردی به آن پاسخ دهد این است که درآمد چندین هزار دلاری فدراسیون در کجا هزینه می‌شود و فدراسیون کوهنوردی براساس چه قانون و معیاری این مبلغ را از کوهنوردان خارجی اخذ می‌کند؟

البته این سوالات بارها مطرح شده اما جواب های شفافی به آن داده نشده است. کوهنوردان امیدوارند حال که فدراسیون پاسخگو نیست مراجع قانونی ذی‌ربط به موضوع ورود کرده و میزان دقیق این درآمدهای میلیاردی را مشخص کنند. همچنین انتظار می‌رود هزینه کرد این مبالغ نیز برای عموم روشن و شفاف سازی شود.