| متن آهنگ خط صاف پانیک بند |

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

آهنگساز : پانیک
تنظیم کننده : پانیک
ترانه سرا : پانیک
انتشار در 18 ژوئن 2020

[ورس یک]

یه امشبو با من قدم بزن

یه صورت سرخ و یه لبخند قشنگ

بزن بریم اونجا که شهر زیر پامونه و

فحش بدیم و تف به هرچی قانونه

تف به هرچی دوری و دلتنگیه

عکسارم میبینم حالم هی بدتر میشه

و هی داد میزنمو نمیاد صدام و

رفیقمم شدش فقط همین سایه هام

رفیقم شد قدمایی که ته نداشت و

تنهایی شد مرهم این شبا

موند یه تصویر از آخرین دیدار و

شدم مثه تو از آدما بیزار

شدم آدم بده یِ کل شهر

حقو گذاشتن کف دستای من

ولی هنوز شبا به این چشا خواب نمیره

به این دیوونه کسی دیگه دل نمیده

الان مد دیگه دوری و دوستیه

بفهمه دوسش داری زود زود میره

این تناقض کشت این مرد خسته رو

هیچکی نموند تو دیگه لااقل نرو

هی حاجی امری باشه

ما که هستیم اگه جایی شری بشه

بگو توام رسیدی به حقت

یه بوق ممتد و خط صافه شکل قلبت

[ورس دو]

گذشت اون روزایی که شاد بودیم با هم

تو مدرسه و هم بازیو تهش

دعوا سر اینکه کی سر صف باشه

منم مثه همیشه بود جام تهِ خط

بودیم رقیبِ هم سر تعداد صد آفرین و بد

آخرِ سال فاصله کم میشه عجیبه نه؟

همه خوبا رفتنین همینه تهش

کاش بشه برگردیم به اون روزا

عشقِ بچگی و نون پنیر صبحا

هرچی بد بزار پای من باشه

من میبینمت ولی آخه صبر بکنم تا کی ؟

تورو که همه دوستت داشتن

این من بودم که جام بود جلو دفتر

این من بودم که همش دعوا میکردم

این من بودم که تورو دور کردم از قصد

میگن زمان همه چیو حل میکنه

پس این ساعت چرا نمیگذره اصلاً

اونجا همونجور که تو کتاب میگن یا

یه تولد دیگه است توو دنیا بدتر

دنیایِ من که بعد از تو غرق شد

میگن میرسی ولی صبر کن

سوختن یا ساختن کدومش ها؟

شایدم حاجی هر دو

[ورس سه]

خسته شدم از این تکرار دردا

خسته شدن از این حرفای من باز

من موندم تو این تنهایی شب هام و

این درد مگه میزاره خوب بشه فردا

مگه میزاره بفهمم چی اومد سرم

مگه این مرض میره بیرون از تنم

مگه جای خالی تو پُر میشه لعنتی

سنگینیه این بغض میکنه روحو از بدن

چی اومد سرم بگو چی اومد سرم

رفیقم کجاست کجا رفت اصاً

بی معرفت نمیگیری یه خبر از منم

میشنوی یا با خودم دارم حرف میزنم

ما که هممون تهش زیر خاکیم

پس این ملت حرص چیو میخورن داشی ها؟

یه رفتنه تو رو کم داشتم فقط

که ویترین حسرتم پر بشه همش

حسرت دیدنت کشتش منو

من از حرص شد فقط زیر چشمم کبود

تو قول دادی از قلبم نری

از وقتی رفتی دنیام خوردش زمین

پُر بشه از اشک اون چشمی که ندید

صدسالم بگذره باز تو فکر منی

اینجا روز شب هممون یه رنگه

مشکی به رنگ اون شبی که از پیشمون رفتی