لوسیوس تارکونینیوس سوپربوس

[SɪʟᴠᴇʀMɪɴᴅ]

لوسیوس تارکوینیوس سوپربوس(Tarquinius Superbus ‏ ۵۳۵ پیش از میلاد تا ۴۹۶ پیش از میلاد)، هفتمین پادشاه روم بود، که از سال ۵۳۵ پیش از میلاد، تا زمان شورش سرتاسری روم که در سال ۵۰۹ پیش از میلاد بوقوع پیوست و به استقرار رژیم جمهوری در روم منجر شد، بر این سرزمین فرمانروایی می‌کرد.لوکیوس تارکوینیوس سوپربوس ۵۳۵–۴۹۶ پیش از میلاد معمولاً با لقب خویش یعنی لقب تارکوینیوس سوپربوس شناخته می‌شود که معنای واقعی آن، تارکوینیوس شکوهمند[سوپربوس به معنای خودپسند هم آمده‌است] می‌باشد و از همین جهت وی گاهی نیز، تارکین باشکوه خوانده شده‌است. وی عضو سلسله اتروسکهای رم بود. مورخی به نام دیونیسیوس هالیکارناسوسی احتمال داده‌است که در اصل یک چهرهٔ تاریخی به نام تارکوین وجود داشته که، به دلیل مشکلات ناشی از تاریخ گذاری و زمانبندی حوادث افسانه‌ای، به دو پادشاه جداگانه تقسیم شده‌است. گفته شده‌است که تارکین پرشکوه (تارکوینیوس سوپربوس) پادشاه قبل از خود، یعنی سرویوس تولیوس را کشت و خود به جای او، شاه رم گردید.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

پدر تارکین [و در برخی روایات: پدربزرگ تارکین]، لوسیوس تارکوینیوس پریسکوس بود، که پنجمین پادشاه رم به‌شمار می‌آمد و در فاصله سال‌های ۶۱۶ تا ۵۷۹ پیش از میلاد در روم فرمانروایی می‌کرد. پدر او، یعنی پدر بزرگ [یا جد] تارکین مغرور، دماراتوس کورنتی خوانده می‌شد که از اهالی شهر یونانی‌نشین کورنت به‌شمار می‌آمد. پریسکوس از اهالی یکی از شهرهای اتروسک به نام تارکوینیی بود که چون از فرصت‌های موجود برای خود در این شهر ناراضی بود، به تاچار به پیشنهاد همسرش، تاناکویل [ملکه تاناکیل بعدی] تن داد و به اتفاق او، از اتروریا به رم مهاجرت نمود. این زن در آتیهٔ شوهر خویش، فال مساعدی دیده بود که نهایتاً به استقرار پریسکوس به عنوان پادشاه روم منجر گردید.