بمونه یادگار(:

[Emmɑ]

سال 99!
موقع مدرسه وقتی شنیدیم 2 روز مدرسه تعطیله خیلی خوشحال شدم.-.
اما یهو شد 1سال!1 ساله تو خونه زندانی شدیم.-.فکر کنم دیگه افسردگی گرفتم.
بعضی از عزیزانمونو از دست دادیم جالب اینجاست هنوزم رعایتش نمیکنیم!
اینم شانس مایه
این سال بد ترین سالی بود ک تو عمرم دیدم!اما با این حال بازم خدایا شکرت(:
عید امسال قرار بود بریم طرف های جنوب دیدن دوستامون اما خب قسمت نبود
این بیماری کثیف مشکلات افتضاحی برای خانوادم ایجاد کرد
پدربزرگم که شوخ ترین بود الان دیگ میره اتاق میخوابه!مثل افسرده ها!
خداروشکر یه دلقک تو خانواده داریم که لبامون خنده میاره
اما متاسفانه رفتن یه شهر دیگ و الان فکر کنم 5 ماهه ندیدمشون
1 ساله دور هم جمع نشدیم ک بگیم بخندیم
آرزوم اینه خنده واقعی خانوادمو ببینم
آرزوم اینه این کرونا بی صاحب بره
از وقتی کلاساهم مجازی شده سردردم بیشتر شده بیشتر معتاد فضای مجازی شدم!
دیگ حتی نمیتونم درس بخونم!بزور مامانم میخونم کلا از درس خوندن هم افتادم
من نه خواهری دارم ن برادری یه دوست هم ندارم!چون خانوادمو داشتم احتیاجی به اینا نبود!
اومدم انجمن و خانواده مجازیمو تشکیل دادم.تنها خوشی من همین انجمنه و آدماش!
خوب یا بد
از صبح تا شب میام اتاقم لپ تاپ یا گوشیو میگیرم دستم میام اینجا تا یکم دلم شاد شه
اینا همشون از خودکشی هم بدتره!
یکی از ارزوهای دیگم هم اینه ک زودتر بزرگ شم .
نصف ارزوم به روایت زیر
بزرگ شم از رشته داروسازی یا روان پزشکی قبول بشم برم تک تک ادمایی ک تو انجمن هستنو از نزدیک ببینم همشونو بیارم خونمون بگیم بخندیم.-.
وایی خدا یعنی میاد اون روز ها؟!
همین(:

[ραтяιcια]

سالی که گذشت عجیب ترین سالی بود که تجربه کردم
هرچی فکر میکنم نمیتونم صفت خوب یا بد مطلق بهش بدم یه سال تقریبا متوسط ولی باسختی و درد زیاد بلکه آدمیزاد از دل همین سختی ها قد بکشه و رشد کنه و بال و پر در بیاره
امسال هممون منزوی ترین و خونه نشین ترین فرد کل عمرمون بودیم
این بیماری همه گیر جزوی از سرنوشت ما انسان های کره زمین شده.. بیاییم از این زاویه نگاه کنیم که قطعا و حتما خدا حکمتی درش قرار داده

خودم به شخصه امسال از فرط خوشحالی اشک شوق ریختم، بعضی از ترس ها و خجالت هامو به خاطر همین خونه نشینی کنار گذاشتم و عوض شدم، بزرگ شدم... امسال برای اولین بار با کسی که از ته دل دوسش داشتم صمیمی شدم، وبه یکی از آرزو هام رسیدم یکی از آرزو هایی که خیلیا قصد داشتن برای اون زمینم بزنن

از طرفی امسال شاهد خبر های شوکه کننده و ناگوار مرگ و پرپر شدن اطرافیانمون بودیم که هنوزم که هنوزه جای خالیشون به شدت عمیقه و با هیچ چیز پر نمیشه گذر زمان که سهله...
شاهد درد کشیدن و زجر کشیدن مریض های کل کشور و دنیا بودیم ولی چون کاری جز چند کار جزء براشون از دستمون برنمیومد مجبور شدیم یک لبخند تصنعی رو روی لبمون بدوزیم و... سالمون رو نو کنیم.. سیزده امون رو بدر کنیم.. روزه هامونو افطار کنیم.. شبمونو صبح کنیم و هر شب به این امید بخوابیم که فردا روز بهتری باشد برای کل بشریت...

من به این امید دارم که بعد از بحران مردم دنیا بزرگ می‌شوند و رشد می‌کنند.... از درد دوری و دلتنگیی که این چند وقت کشیدند یاد می‌گیرند که برای هیچ و پوچ دل نشکنند غصه نخورند دوری نکنند.... بلکه فقط و فقط زندگی کنند و عشق بورزند و آغوش بگشایند....

تاسال ها بعد از این بحران این جهان مثل یک انسان زخم خورده ای است که التهاب زخم هنوز پا برجاست و برای التیام این زخم باید دوره نقاهت طولانی را طی کند تا به حالت عادی و زندگی نرمال خود برگردد...

[شـــقآیــق]

نمیشه گفت سال ۹۹سال بدی بود...حتی نمیشه گفت سال خوب بود
عجیب بود فقط..
سال دوازدهم قبل عید دو شنبه رفتیم خونه قشنگ یادمه اخبار ساعت ۲۱گفت فردا مدارس تعطیله!!
دیگم نرفتیم مدرسه(:
خرداد برا امتحان رفتیم ک ..چ رفتنی بود((:
همه از هم فاصله داشتیم...دلم میخواس دوستامو بغل کنم ولی ناظم با ی سوت اخطار میداد(:
همش با رفیقم ذوق داشتیم برا دانشگاه،ک اخخ جون دانشجو شدیم
تیپ دانشجوییو این داستاناD::
ک اونم عُقدش موند رو دلمون!!._.
ی ساله عمه هامو بغل نکردم ک واقعا ی زجر آوره برام-_-
همش تقصیر کروناس..
ولی ولی
باعث شد قدر اطرافیانمونو بدونیم..بفهمیم وقتی کنارمون هستن چقد خوشحالیم
و وقتی نیستن انگار یچیزی کَمه

امیدوارم امیدوارم و بازهم امیدوارم" کرونا "بِره!(:
خیلیا بیکار شدن.
خیلیا مُردن.
خیلیا..
بعضی هام مثه همیشه از موقعیت سو استفاده کردن و جیب مردمو خالی کردن..
ک فقط این افراد و باید ب خدا سپارد

سالی ۱۴۰۰ انشالله سال خوبیه((:
موفق باشین♥️