احمد شاملو | فروغ فرخزاد

[מַברִיק]

نخست
دیر زمانی در او نگریستم
چندان که چون نظر از وی باز گرفتم
در پیرامون من
همه چیزی
به هیات او در آمده بود...
|احمد شاملو|

[מַברִיק]

«من خویشاوند هر انسانی هستم که خنجری در آستین پنهان نمی‌کند. نه ابرو درهم می‌کشد نه لبخندش ترفند تجاوز به حق نان و سایه‌بان دیگران است. نه ایرانی را به غیرایرانی ترجیح می‌دهم نه ایرانی را به ایرانی. من یک لرِ بلوچِ کردِ فارسم، یک فارس‌زبان ترک، یک آفریقایی اروپایی استرالیایی امریکاییِ آسیایی‌ام، یک سیاه‌پوستِ زردپوستِ سرخ‌پوستِ سفیدم که نه تنها با خودم و دیگران کمترین مشکلی ندارم بلکه بدون حضور دیگران وحشت مرگ را زیر پوستم احساس می‌کنم. من انسانی هستم میان انسان‌های دیگر بر سیارهٔ مقدس زمین، که بدون حضور دیگران معنایی ندارم. ترجیح می‌دهم شعر شیپور باشد، نه لالایی.»
هدف شعر تغییر بنیادی جهان است

_احمد شاملو

[امیر‌حسین]

در فراسوهای عشق...
تو را دوست میدارم
در فراسوهای پرده و رنگ
در فراسوهای پیکرهایمان
با من وعده ی دیداری بده...

#احمد_شاملو 

[מַברִיק]

من آن دریای آرامم
که در من فریادِ همه طوفان هاست
-احمد شاملو

[מַברִיק]

آن چشم‌ها
پیش از آنکه نگاهی باشد،
تماشایی است
- احمدشاملو

[امیر‌حسین]

افسوس من چه کور بوده‌ام از عشق
افسوس من چه دور بوده‌ام از درد
افسوس بر ستارهء خاموش
افسوس بر جرقهء دل سرد

#فروغ_فرخزاد

[מַברִיק]

اندیشیدن
در سکوت.
آن که می‌اندیشد
به‌ناچار دَم فرو می‌بندد 
اما آنگاه که زمانه
زخم‌خورده و معصوم
به شهادت‌اش طلبد
به هزار زبان سخن خواهد گفت.
- شاملو