مُـشـاعِـرِه نُـسـخِـه [ 4 ]

[Armadon]

تو ای بی بها شاخک شمعدانی
که بر زلف معشوق من جا گرفتی
عجب دارم از کوکب طالع تو
که بر فرق خورشید ماوا گرفتی

[מַברִיק]

اینجا بمان گلم، همه پروانه‌های شهر
گم می‌شوند اگر که تو جایت عوض شود

#بابک_سلیم_ساسانی

[Armadon]

در دام حادثات ز کس یاوری مجوی
بگشا گره به همت مشکل گشای خویش

[מַברִיק]

شد از خطوط شعاع این سخن به من روشن
که هست در دل خورشید خارخار کسی

#سبقت_لکهنوی

[Armadon]

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم
در میان لاله و گل آشیانی داشتم
گرد آن شمع طرب می‌سوختم پروانه‌وار
پای آن سرو روان اشک روانی داشتم

[shahid]

من کہ بہ کل آسمان
ستارہ ای نداشتم
عجب نشستہ ای بہ دل
یابن الحسن یابن الحسن

[מַברִיק]

ندیدم روی جانان سیر و وقت جان‌سپردن شد
دریغا! کام دل نادیده، خواهم از جهان رفتن

#شیخ_عبدالله_شبستری

[Armadon]

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
بختم ار یار شود رختم از این جا ببرد
کو حریفی کش سرمست که پیش کرمش
عاشق سوخته دل نام تمنا ببرد

[מַברִיק]

در دل ز فراق خستگی‌ها دارم
در کار ز چرخ بستگی‌ها دارم

#شیخ_سعدالدین_حموی

[Armadon]

من و انکار شراب این چه حکایت باشد
غالبا این قدرم عقل و کفایت باشد
تا به غایت ره میخانه نمی‌دانستم
ور نه مستوری ما تا به چه غایت باشد