مُـشـاعِـرِه نُـسـخِـه [ 4 ]

[امیر2]

آدمک آخر دنیاست بخند
آدمک مرگ همینجاست بخند


آن خدایی که بزرگش خواندی
بخدا مثل تو تنهاست بخند


دست خطی که تورا عاشق کرد
شوخی کاغذی ماست بخند


فکر کن درد تو ارزشمند است
فکر کن گریه چه زیباست بخند


صبح فردا به شبت نیست که نیست
تازه انگار که فرداست بخند


راستی آنچه به یادت دادیم
پر زدن نیست که درجاست بخند


آدمک خر نشوی گریه کنی
کل دنیا سراب است بخند


آدمک نغمه آغاز نخوان
بخدا آخر دنیاست بخند

[Nakhasteh]

در سرم دختر پیری عصبی می‌رقصد
شهر بر روی سر من عربی می‌رقصد

این جهان با همه‌ی دغدغه‌هایش دارد
روی یک جمجمه‌ی یک وجبی می‌رقصد

سال‌ها رفته و از برق نگاه تو هنوز
مرد دیوانه به سازی حلبی می‌رقصد

[علی جوکر1]

داشت عباس قلی خان پسری
پسر بی ادب و بی هنری

اسم او بود علی مردان خان
کلفت خانه ز دستس به امان

پشت کالسکه ی مردم می جست
دل کالسکه نشین را می خست

هر سحرگه دم در بر لب جو
بود چون کرم به گل رفته فرو

[anoosh2]

ور تحمل نکنم جور زمان را چه کنم
داوري نيست که از وي بستاند دادم

دلم از صحبت شيراز به کلي بگرفت
وقت آن است که پرسي خبر از بغدادم

هيچ شک نيست که فرياد من آنجا برسد
عجب ار صاحب ديوان نرسد فريادم

سعديا حب وطن گر چه حديثيست صحيح
نتوان مرد به سختي که من اين جا زادم

سعدي