مُـشـاعِـرِه نُـسـخِـه [ 4 ]

[מַברִיק]

تا توان، بر پای نخلِ خودپسندی تیشه باش
در شکست خود، بلندآوازتر از شیشه باش

نیستی مرد نبردِ صولتِ باد خزان
نخلِ رفعت را ز فرط خاکساری ریشه باش

گر تو را با شاهدِ معنی هوای صحبت است
با دل روشن، چراغ خلوتِ اندیشه باش

تا توانی از وفای دوست -«مخلص!»- رو متاب
با تو خصم کینه‌پرور گو جفااندیشه باش...
‏
#مخلص_کاشانی

[shahid]

شب فراق نداند کہ تا سحر چند است
مگر کسی کہ در زندان عشق در بند است

[shahid]

تویی کہ نام تو در صدر سربلندان است
ھنوز بر سر نی چھرہ ی تو خندان است
اگر در آتش مھرت گداختیم چہ غم
جزای سوختگان در غمت دو چندان است
بہ احتیاج سراغ از غم تو می گیریم
کہ غم، قنوت نماز نیازمندان است
از آن زمان کہ گرفتی ز مردمان بیعت
جدال عھد شکن ھا و پایبندان است
خوشا بہ تربت پاک تو سجدہ بردن ما
تویی کہ نام تو در صدر سربلندان است



_ فاضل نظری

[م‍حمّد]

تا کی غم این خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوش دلی گذارم یا نه
پر کن قدح باده که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم بر آرم یا نه

[shahid]

تا زهره و مه در آسمان گشت پدید
بهتر ز می ناب کسی هیچ ندید
من در عجبم ز می‌فروشان کایشان
به زآن‌که فروشند چه خواهند خرید

[מַברִיק]

دلم از نرگس بیمار تو بیمارتر است
چاره کن درد کسی کز همه ناچارتر است

_فروغی بسطامی

[shahid]

ترسم آخر ز غم عشق تو دیوانہ شوم
بیخود از خود شوم و راھی میخانہ شوم
آنقدر بادہ بنوشم کہ شوم مست و خراب
نہ دگر دوست شناسم نہ دگر جام شراب

[(ʂէεllმ(R]

ترسم که توهم یار وفادار نباشی
عاشق کش و معشوق نگهدار نباشی
من از غم تو هر روز دو صد بار بمیرم
تو از دل من هیچ خبردار نباشی..

[م‍حمّد]

یکی قطره باران ز ابری چکید خجل شد چو پهنای دریا بدید
که جایی که او هست من کیستم؟ گر او هست حقا که من نیستم
چو خود را به چشم حقارت بدید، صدف در کنارش به جان پرورید
بزرگی از آن یافت کو پست شد در نیستی کوفت تا هست شد

[מַברִיק]

دل کجا در سینه ویرانه می‌گیرد قرار؟
کوچه‌گرد زلف کی در خانه می‌گیرد قرار؟

_صائب تبریزی