نکات مهم از فصل 6 دهم

[מַברִיק]

نکات مهم از فصل 6 دهم _زیست

تیغه میانی نسبت به سایر لایه های دیواره یاخته‌ای مسن تر می باشد. حواستون باشه که دیواره های نخستین و پسین از جنس پلی ساکارید های رشته ای و غیر رشته ای هستند.
تیغه میانی همانند دیواره نخستین  همراه با رشد یاخته گسترش می یابد.
ترکیبات رنگی موجود در رنگدیسه ها و پاداکسنده ها و واکوئول ها هستند. ترکیبات پاداکسنده الکترون های اضافی را از رادیکال های آزاد می گیرند تا واکنش پذیری آنها کاهش پیدا کند.
در بین یاخته های روپوستی تنها یاخته های نگهبان توانایی انجام فتوسنتز را دارند و انرژی مورد نیاز برای تولید ATPرا از نور خورشید تامین می کنند.
پوستک ترکیبی آبگریز است که در سطح بیرونی یاخته های روپوست برگ وجود دارد و از نفوذ نیش حشرات به گیاه جلوگیری می‌کند.
یاخته های نگهبان روزنه به علت اینکه حالت فرورفته دارند، بنابراین فاصله کمی با پوستک دارند.
همه یاخته های روپوستی فتوسنتز کننده نیستند!!
تنها یاخته ای نگهبان روزنه با داشتن آنزیم روبیسکو، توانایی تثبیت کردن CO2 را دارد.
تمامی یاخته های یوکاریوتی زنده میتوانند NADH را در ماده زمینه ای سیتوپلاسم و طی فرایند قندکافت تولید کنند.
در هنگام افزایش فشار تورژسانسی انبساط دیواره پشتی در یاخته نگهبان روزنه بیشتر از دیواره شکمی است.
روزنه همانند  ساختار غشای پایه در بافت پوششی جانوران ساختاری غیر زنده محسوب می‌شود و فاقد متابولیسم است.
در اثر فعالیت هر دو سر لاد نخستین
ساقه و ریشه بافت‌های پوستی زمینه ای و آوندی ایجاد می‌شود این سرلاد ها توانایی زیادی در افزایش قطر ساقه ندارند. ساخت پروتئین های مورد نیاز برای تقسیم قبل از نقطه وارسی G2 انجام میشود.
هر دو سرلاد نخستین ریشه و ساقه در افزایش طولی و تا حدودی افزایش عرضی اندامهای گیاهی نقش دارند.
تعداد دسته‌های آوندی در نهاندانگان دو لپه ای نسبت به نهاندانگان تک لپه های بیشتر است.
در ساقه تک لپه ای ها و برخلاف دو لپه‌ای ها استوانه آوندی  وجود ندارد.
حالت واکوئول مرکزی در تورژسانس از حالت واکوئول مرکزی در پلاسمولیز حجیم تر است.
فشار اسمزی درون یاخته ای  تورژسانس بر خلاف پلاسمولیز کمتر  است.
پتانسیل آب درون یاخته در تورژسانس بر خلاف پلاسمولیز بیشتر است.
مغز در در ریشه ی دو لپه ای ها دیده نمی‌شود.
دیواره پسین برخلاف دیواری نخستین و تیغه میانی در همه بافتهای گیاهی وجود ندارد.
دیواره نخستین برخلاف دیواره پسین و تیغه میانی قابلیت گسترش و کشش همزمان با رشد یاخته را دارد.
تیغه میانی برخلاف دیواره پسین و دیواره نخستین در ژله ای شدن دیواره یاخته ای تاثیر دارد.