متن آهنگ بیشمار (bishomar) از فرشاد

[[ SouL ]]

[ورس اول]
شنا میکنم توو استخره خاکستره شور و
اشتیاق بی نهایت چشم از اینور در بی خبر
زیرِ نظر با نگاهای بی ثمر
آتیشِ سینم خندید به کبریتای بی خطر
جهانو میبینم از چشمیه درِ خونم
انتهای همه خیابونا سره کوچن
من خماره دوده زندگیم
نه مستی جوابمو میده نه که نعشه بودن
نه که نشه بودن هستم
خزه های سبزه زندگی باعث کهولتنمن
توو صورتمن ، شاخه بعده شاخه خشک میشیم ما
چه بی رحمه این خاک
حتی ابراش پی جذبِ ربطوبتمن
من ایستادم لای عبورِ این عابرا
بزنم سیلی توو گوشه کدومِ این قاتلا
بوی بده چرکِ جوشِ دروغِ این ظاهرا
نیمه ها رو ولش بگو کدومِ لیوانِ ما
دیوونگیمو بگم به کدومِ این عاقلا
دلم باشه خوش به شعره کدومِ این شاعرا
نگاه های پشت در خُرده میگیرن ازم
همه ی تلاشم غروبهِ این ماجراست
[کورس]
بی شمار ، نشدو گذاشتم پشتِ سر
بی شمار ، نمیشه ی دیگه پیشِ روم
لرز میکنه بدنم ولی درس میگیرم از ترس
رحم نداره این روزگاره کینه توز
بی شمار ، نشدو گذاشتم پشتِ سر
بی شمار ، نمیشه ی دیگه پیشِ روم
لرز میکنه بدنم ولی درس میگیرم از ترس
رحم نداره این روزگاره کینه توز
[ورس دوم]
همین حوالی کردن سلاخی
پولش تخس شد توو صرافی
میاد بوی تبانی
از رو گوشتای سوخته عصاره ی خلق
روی سیخ های کبابی میشه تغذیه ی قوانین
کلاتو قاضی کن از من ایراد بگیر
ولی یه بارم که شده بیا خودت بازی کن
یه بارم به جای من از دستِ خودت شاکی شو
یه بار سرِ انفعالِ توو وجودت قاطی کن
قالیچتو بیار فرش بیارم برات
یه چایی بریز که قند بیارم برات
تووی گوشِ من فریادِ امنیت نزن
خونه نشون بده خودم سقف میسازم براش
اونقدر دلم پره که تووش چیزی نمیشه جا
به سینه ها چطور راه وا کردن کلیشه ها
سینه ها رو قفل زدن و دادن کلید به ما
باز کردیم حالا ماییم و صدای آژیر
ما موندیم و خطای کم خطایی
ما موندیم و نورِ قرمز ما موندیم و شبای بی قراری
ماییم و دِین واژه ها به دوشمون
لای اراجیف ماییم و نوای بی نوایی
زوزه ی شومِ اگزوزِ دنیاها
جغرافیا میریزه خونِ رویاها
تووی تاریخ آتیش کی سوزوند کی سوخت
این لباسِ قناس کی برید کی دوخت
منم مرثیه ی نارضایتی
[کورس]
بی شمار ، نشدو گذاشتم پشتِ سر
بی شمار ، نمیشه ی دیگه پیشِ روم
لرز میکنه بدنم ولی درس میگیرم از ترس
رحم نداره این روزگاره کینه توز
بی شمار ، نشدو گذاشتم پشتِ سر
بی شمار ، نمیشه ی دیگه پیشِ روم
لرز میکنه بدنم ولی درس میگیرم از ترس
رحم نداره این روزگاره کینه توز