30-08-2014، 0:36
خدایا تورا شكر می‌كنم كه حسین(ع) را به ما عطا فرمودی. خدایا اگر حماسه حسین(ع) در كربلا و شهادت یاران با وفایش نبود, اگر خطبه حضرت زینب(س) نبود ما اسلام را چگونه می‌شناختیم و اگر حماسه كاروانسالار كربلا و علمدار باوفایش حضرت ابوالفضل(س) نبود ,ما درس ایثار و شهادت و شهامت را از كجا می‌آموختیم. پس تو را شكر می‌كنیم كه همه اینها را به ما عطا كردی , خدایا تورا شكر می‌كنیم كه این امام عزیز و بزرگوار و این قلب تپنده مسلمین جهان را به ما عطا كردی.
چون لازم می‌دانستم كه چند كلمه‌ای از وصیت نامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ام را كه در درون قلبم بود و مرا همیشه زجر می‌داد و سینه‌ام را در سالهای متمادی آغشته به خون كرده بود در روی این كاغذ بیاورم.
ای ملت مسلمان و خدا جو , صدای هل من ناصر ینصرنی حسین(ع) در اعماق بدنم جریان پیدا كرده است و اكنون كه نصیبم شده كه به این پیام لبیك بگویم از جان و دل پذیرا شدم و به كربلای خونین ایران عازم شدم تا به یاری حسین زمان و یاران با وفایش بپردازم و درفش بلند لا اله الا ا… را در بلندترین قلل جهان به اهتزاز در آوریم بلكه این خون ناقابل من قابل قبول درگاه خداوند متعال قرار گیرد و كمتر كمكی به امواج خون سرخ شهدا در برانداختن حكومت ظالمان باشد.
ای یاوران حسین زمان, از خون سرخ تمامی شهیدان این ندا برمی‌خیزد كه اسلام تنها دین جاوید و بر حق و قرآن وتنها قانون پاینده و محمد(ص) پیامبرم و خمینی بت شكن رهبرم ,و شما دنباله رو شهیدان باید به این پیام ارج دهید و با وحدتی بی مانند پایه های تمامی ظلم را فروریخته و به آرزوی دیرین تمامی شهیدان كه همانا پیروزی اسلام است جامه عمل بپوشانید.