23-11-2014، 15:58
سال پیش اولین بار مرتضی را دیدم. رفتم استودیوی مرتضی و یکی از هیت ترین آهنگ هایم یعنی «چیزی شده» را در استودیوی او ضبط کردم. آن موقع هنوز «یکی هست» را منتشر نکرده بود. «یکی هست» را برایم خواند و نظرم را خواست. خیلی از آهنگش خوشم آمد و گفتم این آهنگت حتما می گیرد. گفت می خواهد مجاز شود. قبلش چند کار بیرون داده بود اما قصدش این بود که مجوز بگیرد و کارش را به صورت رسمی ادامه دهد.
البته نهایتا پیش از گرفتن مجوز، قطعه «یکی هست» منتشر شد و خیلی هم گل کرد و سرنوشت کاری مرتضی را رقم زد. از همان زمان و پس از آشنایی، رابطه خیلی گرمی با هم پیدا کردیم. خیلی با هم رفیق بودیم. خیلی هم مرا دوست داشت. به من می گفت کارهایت را دوست دارم و همیشه نسبت به من ابراز علاقه می کرد و همیشه لطفش شامل حالم بود. من هم خیلی از صدایش و ساز زدنش خوشم می آمد.
وقتی آلبومش منتشر شد، انگار بال درآوردم. انگار آلبوم خودم است اما این آدم اینقدر بامعرفت بود که هیچ فرقی با قبل مجاز شدنش نکرد. من با خیلی از خوانندگان و اهالی موسیقی مراوده دارم اما کمتر پیش می آید کسی مثل مرتضی شود.
وقتی اولین کنسرتش را برگزار کرد، مرا به عنوان میهمان ویژه به کنسرتش دعوت کرد. جالب است که شب قبل کنسرتش هم جایی بودیم؛ ساز زدیم و با هم خواندیم و خیلی بهمان خوش گذشت. فردایش هم رفتم به کنسرتش و از اجرایش کلی لذت بردم.
ازدحام جمعیت در کنسرتش به حدی بود که شوکه شدم. اینقدر خوب مرا معرفی کرد که نمی دانستم چه کار باید بکنم. با خودم می گفتم که بقیه همکاران هیچ وقت اینطور برخورد نکرده بودند. خیلی برایم جالب بود. معرفت یک انسان تا کجا می تواند باشد. آن زمان موقعیت ما مثل امروز نبود و خیلی از مردم هم نگاه شان به خوانندگان غیررسمی مثل امروز نبود اما او همان حرف هایی را که قبلا در جمع های خصوصی درباره من می گفت، تکرار کرد.
محو مرام و معترفتش شده بودم. رفتم یک استیج و بهش گفتم به تو افتخار می کنم که به این نقطه رسیدی که اینطور ترانه هایت را همه مردم می خوانند. به خدا قسم این حرف ها را به دلیل از دنیا رفتن مرتضی نمی گویم. من کلا دو گفتگوی مطبوعاتی داشته ام که هر دو قبل از درگذشت مرتضی عزیز بوده که یکی اش هم با تماشاگران بوده؛ در هر دو گفتگویم هم تنها نامی که آورده ام، اسم مرتضی است.
عاشقانه دوستش داشتم و عاشقانه به کارهایش گوش می کنم. اسطوره بود، اسطوره تر شد و اسطوره می ماند. امیدوارم همه خوانندگان کشور ما اینقدر مثل مرتضی خوب و سالم زندگی کنندکه اینطور وارد قلب مردم شوند. روحش شاد.
البته نهایتا پیش از گرفتن مجوز، قطعه «یکی هست» منتشر شد و خیلی هم گل کرد و سرنوشت کاری مرتضی را رقم زد. از همان زمان و پس از آشنایی، رابطه خیلی گرمی با هم پیدا کردیم. خیلی با هم رفیق بودیم. خیلی هم مرا دوست داشت. به من می گفت کارهایت را دوست دارم و همیشه نسبت به من ابراز علاقه می کرد و همیشه لطفش شامل حالم بود. من هم خیلی از صدایش و ساز زدنش خوشم می آمد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
وقتی آلبومش منتشر شد، انگار بال درآوردم. انگار آلبوم خودم است اما این آدم اینقدر بامعرفت بود که هیچ فرقی با قبل مجاز شدنش نکرد. من با خیلی از خوانندگان و اهالی موسیقی مراوده دارم اما کمتر پیش می آید کسی مثل مرتضی شود.
وقتی اولین کنسرتش را برگزار کرد، مرا به عنوان میهمان ویژه به کنسرتش دعوت کرد. جالب است که شب قبل کنسرتش هم جایی بودیم؛ ساز زدیم و با هم خواندیم و خیلی بهمان خوش گذشت. فردایش هم رفتم به کنسرتش و از اجرایش کلی لذت بردم.
ازدحام جمعیت در کنسرتش به حدی بود که شوکه شدم. اینقدر خوب مرا معرفی کرد که نمی دانستم چه کار باید بکنم. با خودم می گفتم که بقیه همکاران هیچ وقت اینطور برخورد نکرده بودند. خیلی برایم جالب بود. معرفت یک انسان تا کجا می تواند باشد. آن زمان موقعیت ما مثل امروز نبود و خیلی از مردم هم نگاه شان به خوانندگان غیررسمی مثل امروز نبود اما او همان حرف هایی را که قبلا در جمع های خصوصی درباره من می گفت، تکرار کرد.
محو مرام و معترفتش شده بودم. رفتم یک استیج و بهش گفتم به تو افتخار می کنم که به این نقطه رسیدی که اینطور ترانه هایت را همه مردم می خوانند. به خدا قسم این حرف ها را به دلیل از دنیا رفتن مرتضی نمی گویم. من کلا دو گفتگوی مطبوعاتی داشته ام که هر دو قبل از درگذشت مرتضی عزیز بوده که یکی اش هم با تماشاگران بوده؛ در هر دو گفتگویم هم تنها نامی که آورده ام، اسم مرتضی است.
عاشقانه دوستش داشتم و عاشقانه به کارهایش گوش می کنم. اسطوره بود، اسطوره تر شد و اسطوره می ماند. امیدوارم همه خوانندگان کشور ما اینقدر مثل مرتضی خوب و سالم زندگی کنندکه اینطور وارد قلب مردم شوند. روحش شاد.
روحش شاد