تیغ وبزن نه روبدنتو دستات
بزن وسط افسردگی ونا امیدیت
ﺗﻤﻮﻡ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻣﻦ ﭼﻮﻥ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕِ ﺗﻠﺦُ
ﻗﻔﻞ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺩﺭُ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺗﺮﺱ
ﺗﯿﻎُ ﮐﺸﯿﺪ ﺭﮒُ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ
ﭘﺸﯿﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎﯾﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﺪ
ﭼﻮﻥ ﻣﯿﺨﻨﺪﻩ ﺁﯾﻨﻪ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺘﻢ
من دیگه خسته شدم نمیبینه چشمام
رابطه رو نگهش داشتیم فقط با***ما
ﺍﻻﻥ ﺑﯽ ﺣﺴﯿﻢ ﻋﯿﻨﻪ ﻟﺤﻀﻪ ﻫﺎﻣﻮﻥ
ﺩﻋﻮﺍﻫﺎﻣﻮﻥ ﺍﺩﺍﻫﺎﻣﻮﻥ ﺍﻃﻔﺎﺭﺍﻣﻮﻥ
نگو واست راحته دوری ما طاقتش
نمیکنم باورش
شایدنمونه اینجوری نه شایدنمونه اینجوری نه
ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻘﺪﺭ ﺧﻮﺑﻪ ﺍﻩ
ﭼﺸﻤﺎﻡ ﻣﯿﺮﻩ ﮔﻮﺩ
ﺩﺳﺘﺎﺗﻮ ﺑﺪﻩ ﻣﻦ ﺑﺸﯿﻦ
ﻓﺮﻣﻮﻧﻮ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﺑﺮﯾﻢ
ﺷﺒﺎﯼ ﺗﻬﺮﺍﻥُ ﺑﺒﯿﻦ
نوری نممیاد تاپره دلتو ازتاریکی
داری خودت اینو توزندگین راه میدی
ﯾﻪ ﭼﯿﺰﺍﯾﯽ ﻣﯿﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺳﺨﺘﻪ ﺑﺮﺍﻡ ﺑﺎﻭﺭﺵ
ﻣﻨﮑﻪ ﻫﺮﭼﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺩﺍﺩﻣﺶ
ﺭﻓﺘﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺍﺯ ﯾﺎﺩﻡ ﻧﺮﻓﺘﯽ
ﻣﻮﻧﺪﻩ ﻗﻠﺒﺖ ﺟﺎ ﻧﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﯾﻢ
میشکنه اعتمادو این رابطه مثل دامه
یه بغضی توصدامه که نمیخوام بهش ادآمه
ازحرفای تکرای اعصابم خورده اهبدم