خداوکیلی هر کی ترجمه کنه یک شارژ2هزاری براش میگیرم مشهدی غلیییییظ

یَـره چی دوره ی خیطـّـی رِفته. آدم یـَـک چیزائی رِ می بینه که کـُـپ مُـکـُـنه و مِـگـُـرخه !. بی اِشـکـِـل مُـگـُم جون دِداش. جونـُم بِـرِ بـِـرارِ گـُلـُم بگه که چندوقت پیشا ایـ « نادر لـِـجن » آمد درِ خـِـنَـمُـن و گفت: « وَخِـز بـِـرِم یَـک چرخی بـِـزِنـِم ». گفتـُم: « جونِ دِداش موتورُمِ دِدُم تـُـقار کنن و ویسیله میسیله نـِـدِرُم ». گفت: « بِـکـَّن یـره با موتورِ مو مِـرِم ». جونـُـم بِـرات بگه که موتورشِ دو تـِـرکه کـِـردِم و زِدم بیرون . خدا ویکیلی موتورِ سالاری دِره، با ایـ که دو سه بارم چپ کـِـرده امّـا هـِـنوزم خیلی سالارِ، مو که خیلی طالبِـشُـم. رو موتور که بودِم گفتـُم: « داش نادر ایـ که خیلی سـتـمِ که ما دِرِم همش چرخ مِزِنـِم تو ایـ سرماها تو شهر ». گـفت: « خـُب چه کار کنِـم بِـرار ؟ »، گــفتـُم: « بِـرِم تِـقی آباد یـَـک ساندویچِ خوراکِ چار پنج نونِ بـِـزِنـِـم به بـِـدن، تو ایـ سرما خیلی حال مـِـده ». آمدِم سمت ساندویچی و همی که خواستـِـم بـِـرِم تو اغذیه دیدُم ایـ داش نادرِ ما خیلی خـِـفـَن گـُـرخیده !، با خودُم گـُـفتُم حتماً ماشینِ گشتِ ! دیده که ایجوری وا دِده، دیدُم نـِـه یـَـره افقِ دیدِش ! خیلی خـِـفن تر از ایـ حرفایِ ، بی اشکـِـل سرشِ گیریفته بالا و خیره ی خیره ی. گفتُـم: « چِـته نادر لـِـجَن؟ جِن مِن دیدی؟ »، گفت: « اونجِره نـِـگا ». گفتُم: « کـُـجِـره؟ »، گفت: « سینـِـما رِ مُـگـُم دِگه یره ، پـِـرده ی سینـِـما رِ نـِـگا ». جونـُم بِرِ دِداشِ گـُلُـم بگه که مویَم یَـک نـِـظر زدُم به پـِـرده ی سینـِـما و گـُـرخیدُم در حدِّ بـُندِس لیگا !، دیدُم تیصویرِ یـَـک دختر ـ پسرِ مامان و نازِ رِ اِنداختن رو پـِـرده که بن بستِ قـِـشِـنگیین. خدا ویکیلی از عسکای تو پیکان جـِـوانانِ داش ممَّدِمایَم قِـشِـنگتر بودن. تو همی فـِـضای عاشقانه بودُم که نادر لِـجَــن گفت: « پایه ای بـِـرِم ایـ فیلمَ رِ بیبینـِـم؟ ». گفتُم: « کـِـنده بِـشی یره، ما رِ چی به تییاتر و سینـِما ؟، اُف دِره یره بِرِ ما ایـ کارا ». گفت: « یره نـِمیبینی چی بازیگرای سالاری دِره ؟، بیا به جای ایـ ساندویچِ خوراکـِـما بـِـرِم ایـ فیلمَ رِ بیبینـِـم ». خلاصه دِداشِ گـُـلـُم که شما بـِـشی ایـ داش نادرِ ما مخِ ما رِ زَد و رفتـِـم ایـ فیلمَ رِ دیدِم، فیلمِ سه ایـ بود خدا ویکیلی، هم ما که اصلاً طالبش نـِـشـُدِم، چه مـِـدِنـُم حــتماً فـِـلسـِـفی بوده و ما نـِـفـَهمیدِم !. از سینـِـما که آمدِم بیرون مو بِــرِ خودُم مِـچِـرخیدُم تا داش نادر ما با همو موتورِ سالارِش بییه تا بـِـرِم. تو همی اَتمُسفرِ ! خـِـراب بودُم که یـَـکهو دیدُم یـَـک یارویی دِره مِگه: « دِداش فیلم میلم و اینا اگه مِـخی هستا ، ازو فیلمای خـِـفـَنَم دِرُما !!! ». گفتـُـم: « مو که حالیم نـِـمِره، ایـ فیلمَ رِ که رو پرده ی سینـِـما رِ هم دِری؟ ». گفت: « ها که دِرُم خوراکـُـمِ ایـ فیلما ». گفتـُـم: « چندِ بـِـرار ؟ ». گفت: « قابل نـِدِره فلان تومَنِ ». ما رِ مـِـگی کـُـپ کـِـردِم اساسی، بخشِ حیساب کتابِ مغزِ خـُـردو ما رِ به کار اِنداختـُم دیدُم قیمت ایـ فیلمِ یـَـک پنجمِ بیلیطِ سینــِما ی !. اِزَش فیلمَ رِ گیریفتُم و داش نادرمایَم آمد، سوار شدم و تو راه بِرِش قیضیَه رِ گفتـُـم، داش نادرِمایم کلـّـی باز گـُـرخید. جونـُـم بِـرِت بگه که گازِشِ گـِـرفتـِـم و همه ی چراغ خـِـطرارم طیبیعی رد کـِـردِم و آمدِم خـِـنـه ی ما و نــشِـستــِم دوباره به دیدن همو فیلمِ، تازه دِداش چای و قلیونم رِدیف کـِـردِم و با رکابی و شـلوار خـُمره هاما نشِـستـِم به فیلم دیدن، تازه هرجاش رَم که حال مِـکِـردِم هـی نگه مِداشتِم و حالِش رِ مِـبُردِم اِساسی. نِـمِدِنُم مردم بِـرِ چی هی مِرَن تو صف سینِـما وامِـستَن تا بِـرَن یـَـک فیلم رِ بیبینن، ازو یارو فیلم فروشِ اگه بِـخِـرَن که سالارتره جونِ دِداش، داش نادرمایم تو کف همی سؤالِ خـِـرابِ ما مانده، چی بـُـگـُـم شاید ایـ کارَم فـِـلـسِــفی ی و ما نـِـمِـفهمِـم بازَم. یاد ایـ شعرِ آق رضاما افتادُم که مـِـگه: