-موشک‌های هوا به هوا جنگ سرد ایالات متحده آمریکا-

[SɪʟᴠᴇʀMɪɴᴅ]

ایم-۹ سایدوایندر

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

اِی آی ام-۹ سایدوایندر نوعی موشک حرارت‌یاب کوتاه‌برد هوابه‌هوای آمریکایی است که معمولاً توسط هواپیماهای جنگنده، و اخیراً تعدادی از هلی‌کوپترهای هجومی، استفاده می‌شود. این موشک در دهه ۱۹۵۰ وارد ارتش آمریکا شد و مدل‌های جدید آن همچنان در این ارتش و چندین ارتش دیگر دنیا فعال هستند. نام این موشک برگرفته از مار سایدوایندر است که طعمه خود را به وسیله گرمای بدن خود طعمه شکار می‌کند و به خاطر شکل پرواز گونه‌های اولیه این موشک که مانند حرکت مار پرواز می‌کردند.سایدوایندر یکی از محبوب‌ترین و پرتیراژترین موشک‌های غربی است که بیش از ۱۱۰ هزار عدد از آن برای آمریکا و ۲۷ کشور دیگر تولید شده و حدود یک درصد آن‌ها در جنگ استفاده شده‌اند. این موشک یکی از قدیمی‌ترین، ارزان‌ترین، و موفق‌ترین موشک‌های هوابه‌هوا است که تا به امروز حدود ۲۷۰ هواپیما را سرنگون کرده‌است. سایدوایندر به‌گونه‌ای طراحی شده که قابلیت بالایی برای بهینه‌سازی دارد و انواع و مدل‌های مختلفی از آن با قابلیت‌های متفاوت تولید شده‌اند.در جنگ ایران و عراق نیز این موشک از موشک‌های اصلی هوابه‌هوای مورد استفاده جنگنده‌های اف-۴، اف-۵ و اف-۱۴ ایرانی بود. ایران ۴۰۰ عدد از مدل E این موشک در سال‌های ۶۹–۱۹۶۸، ۱۷۰۰ عدد از مدل J/p در سال‌های ۷۷–۱۹۷۱، ۲۸۸ عدد از مدل J/p در سال‌های ۷۹–۱۹۷۶، را از آمریکا خریداری کرد و در جریان ماجرای مک فارلین در سال‌های ۸۶–۱۹۸۵ نیز ۳۰۰ عدد از مدل L را از اسرائیل خریداری کرد.

ایم-۵۴ فینیکس

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

ایم-۵۴ فونیکس یا فینیکس (به انگلیسی: AIM-54 Phoenix) موشک هوابه‌هوای مجهز به رادار دوربردی است که در جنگنده های اف-۱۴ نصب و استفاده می‌شود. این موشک تا حدود ۱۶۰ کیلومتر برد، حداکثر سرعت ۵ ماخ، وزن ۴۵۰ تا ۴۷۰ کیلوگرم و قطر ۳۸۰ میلی‌متر دارد.هر فروند هواپیمای اف-۱۴ می‌تواند ۶ فروند موشک فونیکس حمل کند که چهار تای آن در زیر بدنه و دو تای آن در زیر بال‌ها استقرار می‌یابد (هرچند به دلیل وزن بالای این موشک معمولاً ۲ موشک ایم-۵۴ در کنار ۲ موشک ایم-۷ اسپارو و ۳ ایم۹ سایدوایندر بر روی اف-۱۴ نصب می‌شد). این موشک با برد مفیدی برابر با ۱۵۰ کیلومتر تنها موشک هوا به هوای دوربرد مورد استفاده آمریکا و نخستین سیستم موشکی در جهان بود که توانایی هدایت همزمان موشک‌ها علیه چند هدف را داشت. این موشک در سال ۲۰۰۴ از خدمت نظامی در ارتش آمریکا خارج شد و دو سال بعد فعالیت جنگنده‌های اف-۱۴ تنها جنگنده‌ای که توانایی شلیک این موشک را داشت هم در آمریکا به پایان رسید. به این ترتیب اکنون ایران تنها کاربر جنگنده اف-۱۴ و موشک فینیکس است. موشک‌های فینیکس با موشک کوتاه‌بردتر ایم-۱۲۰ آمرام در هواپیماهای اف/آ-۱۸ هورنت و اف/آ-۱۸ سوپرهورنت در نیروی دریایی آمریکا جایگزین شده‌اند.فینیکس در اصل برای دفاع از ناوگان‌های جنگی نیروی دریایی در مقابل حمله انبوه بمب‌افکنهای پرسرعت و موشک‌های ضدکشتی ساخته شده بود، تهدیدی که با پایان جنگ سرد از میان رفت. پیچیدگی و هزینه بالای استفاده و تعمیر این موشک، کهنگی سیستم الکترونیکی آن و عمر بالای موشک‌ها از دیگر دلایل خروج این سیستم از ارتش آمریکا بود.

ایم-۷ اسپارو

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

موشک اسپارو (به انگلیسی: aim-7sparrow) یک موشک هدایت راداری نیمه فعال ساخت ایالات متحده آمریکا است. این موشک در جنگ ویتنام به‌طور گسترده توسط نیروی هوایی آمریکا و بر روی هواپیمای اف-۴ استفاده شد. این موشک نقش بسزایی در برتری هوایی ایالات متحده در جنگ ویتنام داشت و در مجموع پنجاه جنگنده ویتنام شمالی از انواع میگ-۱۷، میگ-۱۹ و میگ-۲۱ با استفاده از آن سرنگون شدند. برد عملیاتی این موشک تا ۴۰ کیلومتر می‌باشد. اما نسل‌های اولیه آن مانند ایم-۷ بی تنها از فاصله ۱۵ تا ۲۰ مایلی از دقت قابل قبولی برخوردار بودند.مشکل اساسی این نوع موشک نداشتن سامانه رادار مختص خود موشک می‌باشد. از این رو موشک جهت رهگیری و تعقیب هدف از رادار هواپیمای شلیک‌کننده استفاده می‌کند. به این ترتیب که ابتدا خلبان توسط رادار خود هدف را شناسایی و رادار هواپیما را به اصطلاح روی هدف قفل (Lock) می‌کند. چنانچه تمام شرایط شلیک فراهم باشد، خلبان موشک را شلیک می‌کند. از این پس حسگر موجود در سر موشک امواج رادار منعکس شده هواپیمای مادر از سمت هدف را تعقیب می‌کند. به همین دلیل خلبان ناگزیر است تا زمان برخورد موشک به هدف، هواپیمای هدف را تعقیب نموده و رادار خود را نیز بر روی آن قفل نگه دارد. از آنجا که رادار به منزله چشم خلبان برای مسافت‌های فراتر از میدان دید می‌باشد، خلبان در مدت حرکت موشک تا برخورد تقریباً کور بوده و حتی نمی‌تواند از مانورهای فرار استفاده کند. از این رو این موشک‌ها در عین دقت و کاربرد بسیار، تا حدودی خطرناک نیز هستند.