
میگوینــد: بــاران کــه میزنــد …
بــوی ” خــاک “ بلنــد می شــود …
امــا …
اینجــا بــاران کــه میزنــد …
بــوی ” خاطــره ” بلنــد میشــود …!

شک کرده بـودم کسی بین ماست !
حالا یقین دارم “مـن” بین دو نفر بودم !
چقدر تفاوت وجود داشت بین واقعیت و طرز فکر من...!

من خوبـــــــم..!
عاشق نیستم...
فقط گاهـــی به یادش که می افتم،
دلم تنگــــ میشود…
این که عــــشق نیست…
هســــــــت…؟

شـــاید برایت عجیب ســت این همه آرامشـــم !
خــودمـــانی بگویــم ؛ …
به آخر که برسی ، دیگر فقط نـــگاه میکنــی . . .!!!

سبد قلبم را پر خواهم کرد از عطر تنــت ،
تا که یادم باشد روزی اینجا بودی…
نزدیک تر از من به خودم…!

افسانه هارو رها کن ….
دوری و دوستی کدام است؟؟
فاصله هایند که عشق را می بلعند !
من اگر نباشم دیگری جایم را پر میکند !!…
به همین سادگی ….

ﻧﻤﯿﺩﺍﻧم ﭼﺸﻤﺎﻧت ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼه ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﻭقتی ﮐه ﻧﮕﺎﻫم …
ﻣﯿﮑﻨی ﭼﻨﺎن ﺩﻟم ﺍﺯ ﺷﯿﻄﻨت ﻧﮕﺎﻫت …
ﻣﯿﻠﺮﺯﺩ ﮐه ﺣس ﻣﯿﮑﻨم ﭼﻘﺪﺭ ﺯﯾﺒﺎست …
ﻓﺪﺍ ﺷﺪن ﺑﺮﺍی ﭼﺸﻤﻬﺎیی که …
تمام دنیاست …!!

مات شدم …
از رفتنت !
هیچ میز ِ شطرنجی هم درمیان نبود …
این وسط فقط یک دل بود …
که دیگر نیست!

حرف های زیادی داری …
سکوت علامت چیست ..
نمی دانم علامت رضایت است ..
یا همان جواب ابلهان خاموشی است …
معنی جدیدی به سکوت داده ای …
سکوتت را می فهمم …
یعنی انتظار ….......

خسته ام …
از تـــــو نوشتن …
کمی از خود می نویسم …
این منم که دوستت دارم …

بیهوده ورق می خورنــــــــد …
تقویـــــــــم هــــای جهــــــــــان ؛
روزهــــای من …
همه یک روزند …
شنبــــه هایی که فقـــط پیشوندشــــــان عوض می شـــــود …

کلمات هم شده اند بازیچـــه مـــــــــــن و تـــــــــــو !
مـــــن برایِ تــــو می نویسم …
تـــــــو برایِ او مـــی خوانی !

تـــو دور میــشوی …
مــن در همیــن دور می مــانم …
پشیمـــان که شـــدی …
بــرنگــرد !
لاشـــه ی یـک دل که دیــدن نــدارد …

به جـــای ساعت …
نــوار سیـــاهی …
به مچ دســـتم بستـــم …
زمــان بــرای مــن مـتوقف شــد …
و …
مـن پیمــان خـود رابـا هـرچـه زمـان اسـت …
و …
هـرچـه مـربـوط بـه آن اسـت …
شکستـــم …

ورق ورق کن …
“خـاطـــرات” خاک گـرفتـه را …
شـاید غبـارش …
“احسـاسـت” را به سـرفه بیـندازد …

هـمـه بـدی هایـــم را هــم کـه صــافــ کـنـم …
بــه ” دل خــود ” مــدیـون میمــانم …
بــرای تمـام …
“دلــم میخواســـت” های …
بی جواب مــانـده اش !!
از تـــــو نوشتن …
کمی از خود می نویسم …
این منم که دوستت دارم …

بیهوده ورق می خورنــــــــد …
تقویـــــــــم هــــای جهــــــــــان ؛
روزهــــای من …
همه یک روزند …
شنبــــه هایی که فقـــط پیشوندشــــــان عوض می شـــــود …

کلمات هم شده اند بازیچـــه مـــــــــــن و تـــــــــــو !
مـــــن برایِ تــــو می نویسم …
تـــــــو برایِ او مـــی خوانی !

تـــو دور میــشوی …
مــن در همیــن دور می مــانم …
پشیمـــان که شـــدی …
بــرنگــرد !
لاشـــه ی یـک دل که دیــدن نــدارد …

به جـــای ساعت …
نــوار سیـــاهی …
به مچ دســـتم بستـــم …
زمــان بــرای مــن مـتوقف شــد …
و …
مـن پیمــان خـود رابـا هـرچـه زمـان اسـت …
و …
هـرچـه مـربـوط بـه آن اسـت …
شکستـــم …

ورق ورق کن …
“خـاطـــرات” خاک گـرفتـه را …
شـاید غبـارش …
“احسـاسـت” را به سـرفه بیـندازد …

هـمـه بـدی هایـــم را هــم کـه صــافــ کـنـم …
بــه ” دل خــود ” مــدیـون میمــانم …
بــرای تمـام …
“دلــم میخواســـت” های …
بی جواب مــانـده اش !!