ترس‌هایی که ما را می کشند

[bOoOoOy]

خیلی از ما به بهانه های مختلف از مراجعه به پزشک طفره می رویم؛ آن قدر که درد امانمان را ببرد و عوارض ناشی از بیماری ما را با حال زار روانه مطب پزشک کند. بارزترین نمونه اش هم وقتی است که با دیدن یک لکه کوچک سیاه رنگ روی دندان هایمان متوجه نیاز مراجعه به دندانپزشک می شویم

خیلی از ما به بهانه های مختلف از مراجعه به پزشک طفره می رویم؛ آن قدر که درد امانمان را ببرد و عوارض ناشی از بیماری ما را با حال زار روانه مطب پزشک کند. بارزترین نمونه اش هم وقتی است که با دیدن یک لکه کوچک سیاه رنگ روی دندان هایمان متوجه نیاز مراجعه به دندانپزشک می شویم اما آن قدر امروز و فردا می کنیم تا کارمان به دردهای سخت دندان برسد.

دردهای مفصلی هم نمونه دیگری از همین داستان هستند؛ روزی که کمردرد امانمان را می برد به تکاپوی وقت گرفتن از یک پزشک می افتیم اما همین که درد آرام می شود ما هم وقت مان را به زمان دیگری موکول می کنیم. نمونه هایی از این قبیل کم نیستند؛ نمونه هایی که همه ما به راحتی می توانیم ده ها مورد آن را مثال بزنیم.

اما به چه دلیل زمانی که به راستی می دانیم باید به پزشک مراجعه کنیم از این کار سرباز می زنیم؟ در اینجا سه مورد بسیار شایع از ترس هایی را که مانع مراجعه ما به پزشک می شوند بررسی می کنیم.

ترس از روند درمان یا درد

وسط دندانش سیاه شده و وقتی غذا می جود درد خفیفی آزارش می دهد؛ دردی که به یادش می اندازد بهتر است با سمت دیگر دهان غذایش را بجود. یک سالی می شود که این لکه وجود دارد و در این مدت حسابی رشد کرده است.ترس یا دلهره مراجعه به دندانپزشک را بیشتر ما تجربه کرده ایم .

چنین ترسی فقط روند درمان را به تعویق می اندازد و در نهایت ما مجبوریم به پزشک مراجعه کنیم اما وقتی دیر به پزشک مراجعه می کنیم نه تنها روند درمان سخت تر و زمانبرتر می شود بلکه شانس درمان هم کاهش پیدا می کند. تا جایی که ممکن است کار از کار گذشته باشد و چاره ای جز کشیدن دندان باقی نمانده باشد؛ حالا هم درد بیشتری خواهیم داشت و هم ما می مانیم و جای خالی یک دندان که برای پر کردنش باید هزینه بسیار بیشتری بپردازیم اما از دست دادن دندان تنها یکی از نتایج چنین ترس هایی است.

چنانچه فردی به بیماری بدخیمی مانند یکی از انواع سرطان ها مبتلا باشد ممکن است به خاطر ترس از رنج هایی که در روند درمان باید با آنها روبه رو شود مردد شده و زمان طلایی درمان را از دست بدهد اما در بدخیمی ها هر چه زودتر درمان آغاز شود شانس درمان قطعی بیشتر می شود.

گاهی هم برخی از بیماری ها خیلی بی سر و صداتر از بیماری هایی که در بالا از آنها نام بردیم جان مان را تهدید می کنند؛ به طور مثال دیابت به راحتی کنترل می شود اما اگر به رغم توصیه پزشک به موقع تزریق های انسولین را انجام ندهیم آرام و بی صدا انواع و اقسام بیماری ها از ناراحتی های کلیوی گرفته تا اختلال بینایی سراغمان می آیند که هم دردشان بیشتر از تزریق روزانه انسولین است و هم دردسرشان...

ترس از هزینه

درد مرده ای در آخرین مهره کمرش آزارش می دهد. دلیلش را هم می داند. به گواه ام آرآی و به گفته متخصصان، آسیب دیدگی ستون مهره هاست و باید چندین جلسه فیزیوتراپی برود و البته هفته ای دو تا سه بار هم آب درمانی (راه رفتن در آب) اما با یک حساب سرانگشتی متوجه می شود هزینه فیزیوتراپی و استخر حتی یک بار در هفته چندان کم نیست؛ به همین دلیل در حال حاضر قیدش را زده و آن را به زمان مناسب تری موکول کرده است .

در اینجا دو نکته وجود دارد؛ گاهی هزینه درمان را نداریم و گاهی اولویت های دیگری در زندگی مان وجود دارند که ترجیح می دهیم اول به آنها برسیم و بعد اگر پولی ماند خرج درمان بیماری مان کنیم؛ به طور مثال به راستی داشتن یک گردنبند زیبا و درخشان مهم تر است یا پرداخت هزینه درمان درد مرده ای که مدت هاست در کمرمان احساس می کنیم.

دردی که اگر چه ممکن است تا سال ها فقط یک درد خفیف و کم آزار باشد اما چند سالی که بگذرد حسابی آزاردهنده خواهد شد.

البته درد فقط یک بخش ماجراست؛ نکته دیگر آسیبی است که طی مدت ها بی توجهی به درمان، پیشرفت کرده و حالا دیگر چند جلسه فیزیوتراپی و آب درمانی راه حل آن نیست بلکه باید چندین میلیون بابت خرج جراحی هزینه کنیم و این بدان معناست که نه تنها گردنبند زیبای مان را باید بفروشیم بلکه شاید مجبور شویم خانه خود را هم به حراج بگذاریم تا بیماری مان درمان شود؛ هر چند این کمر دیگر هرگز مانند روز اول نخواهد شد.