دارویی که مرد لال را به زبان دراورد!

[しíþ ßしâçk]

43 ساله که پزشکان وی را SV نامیده‌اند، دو سال پیش و طی یک حادثه رانندگی در اثر ضربه سر آسیب دیده بود که باعث شد 40 روز به کما برود. در این حالت وی برای چهار هفته بیدار بود اما هیچ نشانه‌ای از هشیاری نشان نمی‌داد.
 
یکسال پس از تصادف، شرایط SV رو به وخامت گذاشت. وی تنها می‌توانست فکر کرده و به آهستگی حرکت کند؛ همچنین برای همه کارهای روزانه ضروری برای زندگی به دیگران محتاج بود.
 
در سال بعدی، خانواده این بیمار متوجه شدند حال وی وخیمتر شده و دیگر قادر به تکلم نیست یا حتی نمی‌تواند ساده‌ترین فرمان‌ها مانند «چشمهایت را ببند» را انجام دهد. SV تنها می‌توانست کارهایی مانند دست زدن را که پزشکان به آن‌ها «رفتار مکرر بی‌هدف» می‌گویند، انجام دهد، اما هیچ واکنشی در برابر سایر تحریکات از سوی پزشکان یا خانواده‌اش نشان نمی‌داد.
 
پزشکان داروهای مختلف را بر روی وی با امید به احیای توانائی‌هایش آزمایش کردند اما پس از شکست آن‌ها، دیگر به بیمار که در حالت کمترین هوشیاری قرار داشت، دارو ندادند.
 
در گام بعدی این بیمار تحت سی‌تی‌اسکن مغز قرار گرفت و پزشکان تصمیم گرفتند برای آرام نگهداشتن وی به او داروی رایج ضد اضطراب میدازولام را بدهند. اما در نهایت تعجب، SV بیدار شده و با پزشکان و خانواده‌اش شروع به صحبت کرد. اگرچه وی چیزی در مورد تصادف و شرایطش تا پس از بازگشت به هوشیاری کامل به یاد نمی‌آورد.
 
دو ساعت بعد که اثر دارو از بین رفت، بیمار مذکور مجددا به حالت پیشین با کمترین هوشیاری بازگشت. پزشکان چند هفته بعد مجددا به SV داروی میدازولام دادند و اینبار رفتار و خوانش‌های نوار مغزی وی را مورد بررسی قرار دادند. بررسی‌ها نشان داد که مصرف این دارو باعث تغییر در فعالیت امواج مغزی در دو ناحیه مغز بیمار می‌شد.
 
بخش اول مغز موسوم به شبکه کار مثبت است که به انسان در واکنش به وظایفی کمک می‌کند که نیازمند توجه فرد است.
 
بخش دومی مشئول تکلم و فهم زبان است.
به گفته محققان، این نخستین مورد در ادبیات پزشکی است که بیمار پس از مصرف میدازولام به حالت هوشیاری برمی‌گردد. آنها همچنین بر این گمانند که SV به کاتاتونی مبتلا شده که فرد بظاهر بیدار را در برابر محرکها غیرواکنشگر می‌کند.
 
این از آن روست که بیماران مبتلا به کاتاتونی به بنزودیازپین‌ها که میدازولام را نیز شامل می‌شوند، واکنش نشان می‌دهند. پزشکان در نهایت به این نتیجه رسیدند که این دارو باید برای بیماران مشابه مورد استفاده و بررسی قرار بگیرد. اگرچه هنوز سرنوشت طولانی‌مدت SV مشخص نیست.
نتایج این پژوهش در مجله Restorative Neurology and Neuroscience منتشر شده است.