تیگر ۱

[SɪʟᴠᴇʀMɪɴᴅ]

تیگر ۱ نام نوعی تانک سنگین آلمانی در دوره جنگ جهانی دوم بود که از سال ۱۹۴۲ در جبهات آفریقا و اروپا معمولاً در گردان‌های مستقل تانک‌های سنگین به کار گرفته شد. طراحی نهایی آن تانک Panzerkampfwagen VI Tiger Ausf. E بود که عموماً تحت عنوان تیگر (Tiger) یاد می‌شود. تانک تیگر ۱ اولین تانک آلمانی با توپ ۸۸میلیمتری KwK 36 بود. مجموعاً ۱۳۴۷ دستگاه از آن بین اوت ۱۹۴۲ تا اوت ۱۹۴۴ ساخته شد. ساخت این تانک در نهایت پس از اوت ۱۹۴۴ جای خود را به تانک پیشرفته تر تیگر ۲ داد.
درحالی که تیگر ۱ تانک بی نظیری در دوره خود به نظر می‌رسید، اما در واقع بیش مهندسی شده (بیش از حد پیچیده)[۶] و دارای مواد گران‌قیمت و نیازمند ساعت‌ها کار فشرده بود. این تانک در معرض انواع خاصی از خرابی در ناحیه شنی خود بود و مصرف سوخت بالایی داشت که باعث می‌شد برد آن کاهش یابد. تیگر ۱ از منظر مکانیکی قابل اعتماد اما دارای هزینه نگهداری بالایی بود. همچنین جابجا شدن آن دشوار و هنگام یخ زدن گل، یخ و برف بین زنجیر و چرخ‌های روی هم رفته و در هم تنیده آن خطر از حرکت افتادن وجود داشت که این مسئله در راه‌های گلی فصل بارندگی و زمستان‌های سرد جبهه ی شرقی مشکل بزرگی برای آلمانی‌ها به حساب می‌آمد.
نام تیگر را فردیناند پورشه بر روی آن گذاشت و عدد رومی در نام آلمانی آن هم بعد از ساخت تانک تیگر ۲ بر روی این سری تانک افزوده شد.البته طراحی ناموفقی که فردیناند پورشه از تیگر ۱ کرد، با طرح نهایی اندکی متفاوت بود. در نهایت در رقابت شرکت‌های پورشه و هنشل، ورماخت طرح هنشل را مناسب تر دید و تانک تیگر ۱ توسط شرکت هنشل وارد خط تولید شد. به دلیل وجود دو نمونه اولیه از تیگر ۱، طرح ناموفق پورشه را Tigher p و طرح نهایی تیگر ۱ هنشل را Tiger hنامیدند. عمده تفاوت این دو نمونه در محل قرارگیری برجک و شکل آن بود که در Tiger pمتمایل به جلوی تانک قرار گرفته بود، اما در اصلاحات ثانویه بنا به درخواست فرماندهان و سفارش دهندگان، برجک دقیقاً به وسط بدنه انتقال یافت. تانک تیگری که پورشه طراحی کرد از یک موتور الکتریک-دیزل بهره می‌برد، که نه تنها بسیار بیچیده بود، بلکه به دلیل وجود توربین‌های مولد برق بسیار جاگیر و غیرقابل اطمینان بود و به راحتی آتش می‌گرفت.
طرح اولیهٔ آن Panzerkampfwagen VI Ausführung H (به انگلیسیanzer VI version H) یا به اختصار PzKpfw VI Ausf. H بود که حرف H نشان دهندهٔ Henschel که به کارخانهٔ هنشل به عنوان طراح و سازندهٔ آن اشاره دارد بود. ای تانک از ردهٔ طراحی‌های Sd.Kfz یا Sonderkraftfahrzeug بود که بعدها به عنوان PzKpfw VI Ausf. E در مارس سال ۱۹۴۳ دوباره طراحی شد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

امروزه تنها تعداد انگشت شماری از این تانک باقی مانده‌است که در موزه‌ها و نمایش‌های سراسر دنیا به نمایش داده می‌شود. تیگر مدل ۱۳۱ که در موزهٔ بووینگتن (اردوگاه) برتانیا نگهداری می‌شود تنها مدلی است که بازیابی شده و می‌تواند حرکت کند.[۷] همچنین این تانک برای مقابلهٔ بهتر با تانک‌های شوروی(T-34) ساخته شده بود. البته تمام انتظارات طراحان و سفارش دهندگان از این تانک به خوبی برآورده شد، به طوری که در یک میدان نبرد، یک عدد تانک تیگر به اشتباه از دسته خود دور شد و خود را در محاصره چندین تانک شرمن آمریکایی دید، او پس از چندین ساعت مبارزه و نابودی ۵۴ تانک شرمن، با اندکی خسارت به دستهٔ خود بازگشت. این برتری تیگر نه تنها به دلیل زره فوق‌العاده ضخیم و آلیاژ مناسب آن بود، بلکه به دلیل بهره‌وری از توپ 8.8 cm Flak که یک توپ ضدهوایی ۸/۸ سانتی‌متری بود و دقت و برد بسیار بالایی داشت، حتی از فاصله بسیار زیاد، و حتی با برخورد با زره اصلی بدنه شرمن هم باعث نابودی کامل آنها می‌شد.