این سوال همواره ذهن دانشمندان را به خود معرفی کرده است.اما اگر پاسخ مثبت باشد،چطور می توان با موجودات زنده فرازمینی ارتباط برقرار کرد؟
از آن جا که مواد شیمیایی ارگانیک همه جا پراکنده هستند،این احتمال وجود دارد که در چنین جهان بزرگی سیارات دیگری مانند زمین وجود داشته باشند و امکانات حیات در آنها فرا هم باشند.
اما هیچ کس نمی داند که چه چیزی سبب آغاز حیات روی کره زمین شده است.
مشخصات هیچ سایاره دیگری از منظومه شمسی مانند زمین نیست.البته به تازگی سایاره هایی شناسایی شده اند که دور ستاره های دیگر ــ نه خورشید ــ می گردند .اما این سیاره ها آن قدر از ما دورند که نمی توانیم هیچ اطلاعاتی از آنها به دست آوریم.
در سال1996 ناسا آپاری را روی صخره های سیاره مریخ مشاهده کرد که احتمال داشت فسیل موجودات میکوسکوپی و زنده باشند.اطلاعات دیگرنیز تائیید کده اند که سیاره مریخ در گذشته گرم تر و مرطوب تر از امروزه بوده است. در واقع،مریخ تنها سیاره ای است که دانشمندان احتمال می دهند بتوانند آثار تاریخی را بر آن بیابند . به همین دلیل،فضا پیماهایی که قرار است در آینده بروند به گونه ای طراحی شده اند که می توانند سطح مریخ را سوراخ کنند ودر لایه های پایین تر ازسطح آن به جست و جوی آپار حیات ــ میکرسکپی ــ بپردازند. اما اگر به راستی ثابت شود که آثار کشف شده در صخره های مریخی، به نوعی از حیات مربوط اند،احتمالا باید بپذیریم که جهان پر از حیات است.یکی دیگر از شواهدی که تصور وجود حیات در سیاره های دیگر را تقویت کرده است، سیگنال هایی رادیویی است که رادیو تلسکوپ ها از 1960 به بعد ار فضا دریافت کرده اند . این سیگنال ها آهنگ مشخصی یا به ابارتی الگوی صوتی خاصی دارند، اما ضربا هنگ آنها مثل سیگنال های مربوط به ستاره های تپنده،منظم نیست.البته هیچ مدرک میتندی در دست نیست که برای اثبات این فرضیه ــ حیات در فضا ــ و ارتباط آن با پیام های را دیویی فضا به کار آید. اما هیجان انگیز ترین موضوعی که به دست فرضیه وجود حیات در فضا دامن زده است، مشاهده و گزارش «بشقاب پرنده » هاست.
«پایان»
از آن جا که مواد شیمیایی ارگانیک همه جا پراکنده هستند،این احتمال وجود دارد که در چنین جهان بزرگی سیارات دیگری مانند زمین وجود داشته باشند و امکانات حیات در آنها فرا هم باشند.
اما هیچ کس نمی داند که چه چیزی سبب آغاز حیات روی کره زمین شده است.
مشخصات هیچ سایاره دیگری از منظومه شمسی مانند زمین نیست.البته به تازگی سایاره هایی شناسایی شده اند که دور ستاره های دیگر ــ نه خورشید ــ می گردند .اما این سیاره ها آن قدر از ما دورند که نمی توانیم هیچ اطلاعاتی از آنها به دست آوریم.
در سال1996 ناسا آپاری را روی صخره های سیاره مریخ مشاهده کرد که احتمال داشت فسیل موجودات میکوسکوپی و زنده باشند.اطلاعات دیگرنیز تائیید کده اند که سیاره مریخ در گذشته گرم تر و مرطوب تر از امروزه بوده است. در واقع،مریخ تنها سیاره ای است که دانشمندان احتمال می دهند بتوانند آثار تاریخی را بر آن بیابند . به همین دلیل،فضا پیماهایی که قرار است در آینده بروند به گونه ای طراحی شده اند که می توانند سطح مریخ را سوراخ کنند ودر لایه های پایین تر ازسطح آن به جست و جوی آپار حیات ــ میکرسکپی ــ بپردازند. اما اگر به راستی ثابت شود که آثار کشف شده در صخره های مریخی، به نوعی از حیات مربوط اند،احتمالا باید بپذیریم که جهان پر از حیات است.یکی دیگر از شواهدی که تصور وجود حیات در سیاره های دیگر را تقویت کرده است، سیگنال هایی رادیویی است که رادیو تلسکوپ ها از 1960 به بعد ار فضا دریافت کرده اند . این سیگنال ها آهنگ مشخصی یا به ابارتی الگوی صوتی خاصی دارند، اما ضربا هنگ آنها مثل سیگنال های مربوط به ستاره های تپنده،منظم نیست.البته هیچ مدرک میتندی در دست نیست که برای اثبات این فرضیه ــ حیات در فضا ــ و ارتباط آن با پیام های را دیویی فضا به کار آید. اما هیجان انگیز ترین موضوعی که به دست فرضیه وجود حیات در فضا دامن زده است، مشاهده و گزارش «بشقاب پرنده » هاست.
«پایان»