بازی آنلاین
آپلود عکس
14-07-2012، 11:36
(قسمت اول)
Boeing E-4B NightWatch
مقدمه:
هواپیماهای Boeing E-4 Advanced Airborne Command Post (مقر پیشرفته فرماندهی هوابرد) که تحت عنوان NightWatch (دیده بان شب) نیز شناخته میگردند, به عنوان بخشی از هواپیماهای تحت اختیار نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا در حال خدمت میباشند. برای ایجاد ناوگان E-4 ها مجموعا" 4 فروند هواپیمای Boeing 747-200 وارد مراحل بهسازی و تغییر کاربری گردیدند. این ناوگان بطور انحصاری جهت استفاده توسط عالی ترین مقامات و فرماندهان ملی (National Command Authority) همچون شخص رئیس جمهور, وزیر دفاع و جانشینان آنها وارد خدمت گردیده اند. مجموع 4 فروند E-4 فعلی در اسکادران یکم فرماندهی و کنترل هوابرد واقع در پایگاه هوایی Offutt در شهر Omaha ایالت Nebraska نگهداری میگردند.
توسعه:
سازه اصلی 2 فروند از B747-200 های فعلی, در اصل برای مصارف تجاری تولید گردیده بودند. هنگامیکه شرکت هواپیمایی درخواست خود را تکمیل ننمود, کمپانی Boeing این 2 هواپیما را جهت جایگزین نمودن با نمونه های قدیمی EC-135J NEACP (مخفف National Emergency Airborne Command Post و یا همان "مقر فرماندهی اضطراری هوابرد") به نیروی هوایی این کشور پیشنهاد نمود. سرانجام در ماه فوریه سال 1973 میلادی, نیروی هوایی ایالات متحده در غالب برنامه B NEACP481 , 2 فروند هواپیمای فاقد تجهیزات را جهت نصب سامانه های الکترونیکی و تجهیز آنها به 4 موتور P&W JT9D در غالب پروژه E-4A به کمپانی Boeing اعطا نمود. در ماه جولای همان سال یک هواپیمای دیگر نیز بر این قرارداد افزوده گردید. نخستین E-4A در کارخانه Boeing واقع در Seattle ایالت Washington در همان سال آماده شد. در آن زمان کمپانی E-System (در حال حاضر Raytheon) بطور موقت موفق به اخذ قرارداد جهت تجهیز 3 فروند E-4A به تجهیزات الکترونیکی گردید و اولین هواپیمای تولیدی در ماه دسامبر 1974 به پایگاه هوایی Andrews در Maryland تحویل گردید. 2 هواپیمای دیگر در سال 1975 تحویل گردیدند و عمده ترین تفاوت سومین نمونه با موارد پیشین در بهره گیری از آخرین نسخه موتورهای GE F103 قرار داشت که اساسا" دارای ساختار متفاوتی با 2 نمونه های پیشین بودند.
کلیه نمونه های A از تجهیزات مشابه EC-135 بهره میبردند با این تفاوت که فضای عملیات بیشتری در اختیار داشتند و همچنین مداومت پروازی آنها بیشتر از نمونه های پیشین بود. با اینحال E-4A ها قادر به انجام ماموریت های موسوم به Looking Glass (فرماندهی و کنترل تسلیحات اتمی آمریکا) برای فرماندهی استراتژیک هوایی (Strategic Air Command و یا SAC) میباشد. در دسامبر 1973 قرارداد ساخت چهارمین هواپیما با استفاده از تجهیزات جدیدتر منعقد و گردید و این نمونه را E-4B نامیدند. در تاریخ 21 دسامبر 1979 کمپانی Boeing نخستین E-4B را با شماره سریال 0125-75 نیروی هوایی آمریکا, تحویل داد. شاخص ترین تفاوت ظاهری این نمونه با گونه های پیشین در برآمدگی بزرگ فوقانی و پشت کابین اصلی آن قرار داشت. این بخش شامل یک عدد آنتن ماهواره ای SHF (مخفف Super High Frequency با محدوده عملکرد 3 الی 30 گیگاهرتز و مورد استفاده در شبکه های تبادل داده های سریع) بود. در ماه ژانویه سال 1985 کلیه 3 فروند E-4A های باقی مانده به نمونه های B ارتقا یافتند. E-4B نسبت به نسل پیشین, بطور محسوس دارای قابلیت های بیشتر در جهت تبادل اطلاعات بود و همچنین به گونه ای طراحی گردیده است تا بتواند در برابر امواج الکترومغناطیسی (EMP) حاصل از انفجارهای هسته ای مقاومت نماید. این مقاومت بدان معناست که کلیه تجهیزات و سیم کشی های این هواپیما در مقابل امواج EMP مقاوم گردیده اند.
E-4B در حال انجام آزمایش مقاومت در برابر EMP قوی
علاوه بر موارد فوق, گام های اضافی در جهت مقاومت کابین خلبان, سرنشینان و سامانه های مدیریتی بر علیه امواج مخرب نیز برداشته شد. برای این منظور کلیه پنجره های عرشه پروازی و کابین خلبان با پوشش موسوم به Novel و مشابه آنچه بر روی شیشه دستگاه های مایکروفر استفاده میگردد, محافظت گردیدند. در آن زمان مجموع عملیات و توسعه های صورت گرفته بر روی E-4B حدود 1 میلیارد دلار هزینه در بر داشت. بر این اساس هر هواپیما دارای بودجه تقریبا" 250 میلیون دلاری بود. در سال 2005 میلای, نیروی هوایی ایالات متحده قرارداد جدیدی به ارزش 2 میلیارد دلار جهت ارتقا کلیه E-4B ها طی یک بازه 5 ساله را به Boeing اعطا نمود.
E-4B Cockpit
طراحی:
E-4B به گونه ای طراحی گردیده است تا توانایی تشخیص امواج EMP و مقابله با آتش دشمن را دارا باشد. به همین دلیل E-4B از آلات دقیق آنالوگ استفاده مینماید زیرا این نمونه ها دارای کمترین تاثیر منفی نسبت به امواج EMP میباشند. همجنین این هواپیما توانایی عملیات به همراه 84 الی 112 خدمه و سرنشین را دارا میباشد که در نوع خود به عنوان بزرگترین ظرفیت حمل خدمه در تاریخ نیروی هوایی ایالات متحده محسوب میشود. با استفاده از قابلیت سوخت گیری هوایی, E-4B میتواند مدت زمان قابل توجهی را در آسمان باقی بماند و تنها محدودیت موجود در این امر بحث روغنکاری موتورها میباشد. در طول یکی از آزمایشات پروازی انجام شده جهت محاسبه میزان مداومت پروازی, این هواپیما توانست به رکورد 35.4 ساعت دست یابد. برای این منظور محموله 2 فروند هواپیمای سوخت رسان KC-135 بطور کامل در مخازن سوخت E-4B تخلیه گردیدند!
این هواپیما مجموعا" دارای 3 عرشه پروازی به نام های: فوقانی, میانی و تحتانی میباشد:
عرشه فوقانی (عرشه پرواز):
عرشه پرواز شامل جایگاه خلبان, کمک خلبان, افسر ناوبر و مهندس پرواز میباشد. با اینحال یک جایگاه ناوبری اختصاصی نیز در این بخش تعبیه شده است که در سایر 747 های تجاری نمیتوان آن را رویت نمود. محل استراحت و قسمت خواب جهت خدمه و سایر پرسنل هواپیما پس از کابین خلبان تعبیه گردیده اند. خدمه پرواز شامل: فرمانده هواپیما (کاپیتان), کمک خلبان, افسر ناوبر و مهندس پرواز میباشند.
عرشه میانی:
عرشه میانی شامل سالن کنفرانس ایمن جهت برگزاری جلسات و نشست های فوق امنیتی در آسمان میباشد. در این بخش یک میز کنفرانس با ظرفیت 9 نفر وجود دارد. پس از سالن کنفرانس, اتاق مجهز به ویدئو پروژکتور و اتاق توجیه وجود دارند. اتاق Projection مجهز به کامپیوترهای گرافیکی جهت خلق و نمایش اسلایدهای تصویری و فیلم های 35 میلیمتری و هم چنین شبیه سازی گرافیکی عملیات ها جهت ارسال هم زمان و یا جداگانه به سالن کنفرانس و اتاق توجیه میباشد.
Robert Gates وزیر دفاع پیشین آمریکا در E-4B - افغانستان
افسران شاغل در این بخش عبارت هستند از: کارکنان کنترل و نظارت بر انجام نبرد (3 نفر), کنترل کنندگان واکنش های اضطراری, عملیات, ارتباطات و طراح عملیات جاسوسی (مجموعا" 4 نفر), طراحان ارشد عملیات (4 نفر), طراحان عملیات لجستیک (4 نفر), رئیس کارکنان بخش کنترل نبرد و افسر سامانه پرتاب (2 نفر), افسر هواشناسی, طراح عملیات شناسایی, افسر ارزیابی خسارت و مدیر بخش (2 نفر) که مجموعا" یک گروه 19 نفره را تشکیل میدهند. با اینحال افراد دیگری نیز در این بخش حضور دارند که عبارت هستند از: مسئولین ارتباطات (5 نفر), تعمیر کاران سامانه های رادیویی (5 نفر) و افسران تعویض رادیو (2 نفر) که مجموعا" حدود 40 افسر را تشکیل میدهند. ماموریت های Looking Glass بطور اختصاصی توسط یک ژنرال ارشد به همراه 2 معاون وی فرماندهی میشوند. در این حین مرکز ملی عملیات هوابرد (National Airborne Operations Center و یا همان NAOC) با انجام عملیات مخفیانه در مکانی نامعلوم, با مقامات و فرماندهان ملی آمریکا ملاقات و آنها را سوار بر E-4B مینماید. در هریک از عملیات های هواپیمای E-4B حداقل 48 خدمه حضور دارند.
Leon E. Panetta وزیر دفاع کنونی آمریکا در E-4B
(قسمت دوم)
Boeing E-4A Nightwatch
محدوده تیم عملیات (Operations Team Area):
محدوده تیم عملیات در پشت اتاق پروژکتور واقع گردیده است و شامل تجهیزات پردازش اطلاعات خودکار و همچنین تعدادی صندلی و کنسول های کاری جهت استقرار تیم 29 نفره کارکنان این بخش میگردد. کنسول این بخش بطور اختصاصی جهت دسترسی به امکاناتی همچون: پردازنده های خودکار اطلاعات, جعبه تقسیم های خودکار رادویویی, تلفن های محرمانه و مدارهای رادیویی, خط مستقیم Hot (خطوط حفاظت شده و مستقیم که تنها توسط 2 کاربر قابل دسترس میباشند و عموما" جهت صدور دستورات فوق امنیتی و همچنین بمباران اتمی مورد استفاده قرار میگیرند), صفحات نمایش دهنده وضعیت تقسیمات رادیویی, خطوط تلفن داخلی در بین خدمه و دستگاه ضبط کننده صدا طراحی گردیده است.
محدوده کنترل فنی (Technical Control Area):
منطقه کنترل فنی که در اختصار آن را Tech Control نیز مینامند, دقیقا" در انتهای عرشه اصلی واقع گردیده است. این منطقه به عنوان مرکز عصبی کلیه ارتباطات و تکنیسین های مرتبط با آن شناخته میگردد. بطور معمول 3 الی 6 تکنیسین اختصاصی از نیروی هوایی در این منطقه اعمالی همچون: نظارت مناسب و توزیع صحیح نیرو در بین سامانه های ارتباطی, خنک کننده ها و قابلیت اطمینان پذیری مجموع سامانه را بررسی و کنترل مینمایند. کنترلر فنی شماره 1 (در اختصار Tech 1 و یا TC1) دارای یک سامانه ارتباط مستقیم با مهندس پرواز و خدمه اصلی در کابین خلبان میباشد. همچنین میتوان از این جایگاه به عنوان کانون مرکزی جهت تمام ارتباطات و مسائل مربوط به آن نام برد. کنترلر فنی شماره 2 (Tech 2 و یا TC2) به عنوان مسئول و پاسخگوی کلیه سامانه های ارتباطی UHF در میان هواپیما و GEP (مخفف Ground Entry Points و یا همان شبکه ها و نقاط ارتباطی بر روی زمین) فعال میباشد. GEP در هواپیماهای Nightwatch شامل 12 خط ارتباط صوتی ایمن و غیر قابل نفوذ میباشد که بطور گسترده در طول ماموریت ها مورد استفاده قرار میگیرند. مسئول و یا تکنیسین سامانه SHF وظبفه تامین کلیه ارتباطات ماهواره ای از نوع SHF و همچنین فراهم نمودن ارتباط گسسته با سایر سامانه های جهانی را بر عهده دارد. امروز سامانه های متکی بر امواج SHF دارای کاربرد گسترده و جایگزین سامانه های قدیمی UHF میباشند.
محدوده استراحت (Rest Area):
تنها بخش باقی مانده از عرشه اصلی به مکانی جهت استراحت و خواب خدمه تبدیل گردیده است.
محدوده ورودی در بخش جلو (Forward Entry Area):
آشپزخانه مرکزی و همچنین راهروی ارتباطی با طبقه بالا و محدوده کوچک تجهیزات تحتانی در محدوده ورودی جلوی هواپیما قرار گرفته اند. آشپزخانه شامل تجهیزاتی همچون: یخچال, فریزر, 2 اجاق تابشی و مایکروفر میباشد که توانایی حمل بیش از 100 وعده غذای گرم در طول ماموریت های طولانی را دارا هستند. علاوه بر موارد فوق, 4 صندلی جهت استقرار محافظان امنیتی و ناظرین نیز در این بخش تعبیه گردیده اند.
محدوده NCA:
منطقه NCA دقیقا" در پشت ورودی اصلی هواپیما قرار گرفته است و شامل یک سوئیت مبله و زیبا میباشد. این بخش شامل یک دفتر کار, یک اتاق خواب وسیع و یک اتاق تعویض لباس است. همچنین در این منطقه یک شبکه تلفن اختصاصی و ایمن وجود دارد که وظیفه تامین و حفظ ارتباط NCA با نقاط مختلف جهان را دارا میباشد.
اتاق توجیه (Briefing Room):
اتاق توجیه شامل یک میز مخصوص و 3 صندلی اصلی به همراه 18 صندلی اضافه و یک جایگاه سخنرانی به همراه 2 صفحه نمایش دیواری میباشد.
محدوده کنترل ارتباطات (Communications Control Area):
منطقه کنترل ارتباطات خود به 2 بخش "صدا" و "داده ها" تقسیم میگردد. بخش "صدا" در سمت راست این محدوده قرار دارد و تجهیزاتی همچون: کنسول عملیات جهت مسئول ارتباطات رادیویی, کنسول نیمه خودکار تقسیم ارتباطات و کنسول مخصوص افسر ارتباطات در آن قرار گرفته اند. متقابلن بخش "داده ها" نیز در سمت چپ این منطقه قرار دارد و تجهیزاتی همچون: کنسول ضبط ارتباطات, کنسول فعالیت سرپرست داده ها, کنسول کنترل شبکه های ارتباطی و سرعت بالا از نوع DATA/AUTODIN/AFSAT و در نهایت تجهیزات کنترلی 2 باند LF/VLF را در خود جای میدهد. E-4B توانایی پوشش یک طیف گسترده و وسیع از ارتباطات رادیوی شامل محدوده فرکانس 14 کیلوهرتز الی 8.4 گیگاهرتز را با سایر ایستگاه ها و نقاط زمینی دارا میباشد. ایستگاه های زمینی میتوانند هواپیماهای E-4B را به شبکه زمینی و اصلی ارتباطات ایالات متحده متصل نمایند.
محدوده تجهیرات الکتریکی و الکترونیکی پرواز (Flight Avionics Area):
محدوده Avionic شامل صفحات کنترل نیرو و قدرت هواپیما, تجهیزات الکترونیکی پرواز, سامانه تبدیل اکسیژن مایع به گاز قابل استشمام جهت خدمه و محفظه بار به همراه قطعات یدکی میباشد.
اتاقک تحتانی (Lower Lobe):
این اتاق کوچک که در بخش جلوی هواپیما واقع گردیده است, شامل مخزن و تجهیزات تامین آب در هواپیما, تابلوهای کنترل جریان الکتریکی با قدرت 1200 کیلو ولت آمپر (kVA), مبدل کاهنده جریان الکتریکی و فرستنده های VLF و SHF میگردد. ژنراتور جمع شوند با جریان خروجی AC/DC و تامین کننده اضطراری فشار هیدرولیک پرواز (جهت کسب اطلاعات بیشتر کلیک نمائید) نیز در این اتاقک قرار گرفته است. این ژنراتور در مواقع اضطراری مورد استفاده قرار میگیرد. همچنین میز تعمیرات و سایر تجهیزات پشتیبانی ماموریت نیز در این اتاق قرار دارند. یک عدد آنتن کابلی TWA (مخفف Trailing Wire Antenna) با سیمی به طول 5 مایل و قابلیت پوشش 13 کانال ارتباطی به همراه محل استقرار اپراتور و صفحات نمایش دهنده نیز در این بخش قرار گرفته اند. آنتن های کابلی TWA جهت برقراری ارتباط ایمن هواپیما با زیردریایی ها و موشک های بالستیک مورد استفاده قرار میگیرند و به دلیل نوع ساختار خود, دارای مقاومت بسیار بالا در برابر امواج EMP میباشند. اساسا" در این بخش توجه بسیار زیادی بر روی مقاومت سامانه ها نسبت به امواج EMP صرف شده است.
Trailing Wire Antenna
سابقه عملیات:
ناوگان هواپیماهای E-4 در سال 1974 از جانب "مقر فرماندهی اضطراری هوابرد" و یا همان NEACP (در زبان انگلیسی/آمریکایی گاهی مخفف نام این سازمان را بصورت Kneecap به معنای "کشکک زانو" تلفظ مینمایند!) وارد خدمت گردیدند. این هواپیما دارای زیرساخت های لازم جهت انجام و فرماندهی عملیات های مختلف در طول جنگ های اتمی میباشد. به همین دلیل در روزهای نخست ورود به خدمت E-4 ها, رسانه های مختلف لقب The Doomsday Planes و یا همان "هواپیمای روز قیامت" را به آنها اعطا نمودند. این هواپیما جهت دسترسی سریع رئیس جمهور و وزیر دفاع ایالات متحده در مواقع اضطراری, در پایگاه هوایی Andrews واقع در Maryland نگهداری میشود. منشا اصلی انتخاب نام Nightwatch جهت این هواپیما از نقاشی محبوب The Night Watch اثر Rembrandt, نقاش مشهور هلندی برگرفته شده است. وی در این اثر, شخصیتی به نام Nightwatch را که از جانب فرماندهان ارشد نظامی آن شهر انتخاب گردیده بود به عنوان محافظ اصلی مردم و شهر معرفی مینمود. بعدها ناوگان اصلی این هواپیما جهت افزایش ایمنی در مقابل حملات احتمالی, به پایگاه هوایی Offutt منتقل گردید. تا سال 1994 یک فروند نمونه E-4B بطور دائم در پایگاه Andrews قرار داشت تا شخص رئیس جمهور بتواند در بازه های زمانی مختلف و مخصوصا" در جریان بحران های جهانی از آن بهره ببرد.
هنگامیکه رئیس جمهور در داخل هواپیمای E-4 قرار داشته باشد, نام آن به Air Force One ("یکم نیروی هوایی" و لقب مخصوص هواپیمای حامل رئیس جمهور ایالات متحده) تغییر مینماید. با اینحال در زمان های عادی و در طول عملیات های روزانه, لقب و Call Sign ناوگان هواپیماهای NEACP, اصطلاح "دلار نقره ای" و یا همان Silver Dollar میباشد. (نگارنده: Call Sign عبارت است از اصطلاح ویژه هواپیماهای مخصوص که بر روی امواج رادیوی از جانب کنترلرهای هوایی و سایر خلبانان و افراد مسئول در سراسر دنیا به آن هواپیما اطلاق میگردد). E-4B همچنین در جهت حمل و نقل وزیر دفاع ایالات متحده در طول سفرهای خارج از این کشور مورد استفاده قرار میگیرد. فضای داخلی بزرگ و امکانات پیشرفته ارتباطی موجود در این هواپیما, به کاربران ارشد وزارت دفاع آمریکا اجازه میدهند تا در طول ماموریت و در میان آسمان و زمین نیز به امور مربوطه و حساس کشور رسیدگی نمایند!
تا سال 1985 کلیه هواپیماهای پایه E-4 به نمونه های B ارتقا یافتند. با تصویب ساخت 2 هواپیمای پیشرفته بر اساس B747-200B در سال 1989 جهت حمل و نقل اختصاصی رئیس جمهور و وزرا (این 2 هواپیما هم اکنون در نیروی هوایی تحت عنوان VC-25A خطاب میگردند) و همچنین پایان جنگ سرد, عملن نیاز این کشور به سازمان NEACP کاهش یافت. نهایتا" در سال 1974 سازمان NEACP به NAOC (مخفف National Airborne Operations Center و یا همان "مرکز ملی عملیات هوایی") تغییر یافت و وظایف جدید آنها نیز در یاری رساندن به "آژانس مدیریت بحران فدرآل" (Federal Emergency Management Agency که در اختصار FEMA نامیده میگردد) تعریف گردید. این سازمان وظیفه داشت تا زمان تکمیل و ساخت کامل پایگاه مرکزی FEMA, در صورت وقوع بلایای طبیعی اعضا و کارکنان این سازمان را جابجا نماید. با اینحال در طول وقوع فاجعه طوفان کاترینا در سال 2005 هیچیک از هواپیماهای E-4B اعزام نگردیدند اما در سال 1995 و در جریان طوفان Opal سازمان FEMA یک فروند E-4B را به منطقه آسیب دیده اعزام نمود.
کلیه ناوگان E-4B ها به همراه خدمه آنها بطور 24 ساعته و در تمام ایام هفته در حالت آماده باش قرار داشتند و سامانه های ارتباطی نیز بطور دائم حفاظت میگردیدند تا در صورت نواخت آژیر Klaxon (اصطلاح مخصوص آزیر خطر در نیروهای نظامی ایالات متحده و کانادا) بلافاصله عملیات را آغاز نمایند. در زمان نیز وظیفه دیدبانی و حضور در هواپیما بطور شیفتی در میان اعضای تیم تقسیم میگردد و آن دسته از خدمه که در این حالت قرار ندارند, معمولا" در استراحت گاه آماده باش, سالن های بدن سازی و یا سایر امکانات تفریحی و اقامتی پایگاه امور خود را سپری مینمایند. هنگامیکه Clinton رئیس جمهور وقت آمریکا, دستور انتقال E-4B ها از پایگاه هوایی Andrews به Offutt را صادر نمود, وضعیت آماده باش 24 ساعته نیز پایان یافت. برخی از خدمه در پایگاه اولیه باقی ماندند و تعدادی نیز به Wright-Patterson منتقل گردیدند. با اینحال در پایگاه جدید نیز همواره یک فروند E-4B در حالت آماده باش قرار داشت.
در ماه ژانویه 2006, Donald Rumsfeld وزیر دفاع وقت آمریکا اعلام نمود: ناوگان E-4B ها از سال 2009 به مرور بازنشست و از رده خدمت خارج میگردند. با اینحال Robert Gates وزیر دفاع جایگرین وی, در ماه می سال 2007 این تصمیم را لغو و اعلام نمود ناوگان E-4B ها تا پایان سال 2015 در خدمت باقی خواهند ماند. این تصمیم به دلیل قابلیت های بالای E-4B و همچنین عدم وجود یک هواپیما شاخص جهت جایگرین نمودن با سازه اصلی آن اتخاد گردید و از نظر نیروی هوایی, هیچ هواپیمایی توانایی رقابت با این نمونه را نداشت. البته لغو شدن پروژه E-10 MC2A در سال 2007 و همچنین حضور هواپیماهایی همچون EC-135 و E-8 با کاربری های مشابه E-4B نیز از جمله سایر دلایل اتخاذ این تصمیم بودند. علاوه بر این, بحث هزینه ساخت نیز مطرح بود و از طرفی مجموع هزینه های تعمیر و نگهداری E-4B مخصوصا" در زمینه موتورها و آلات دقیق به دلیل مشترک بودن با نمونه های غیر نظامی B747, در مقایسه با سایر نمونه ها بسیار ارزان میباشد. مجموع 4 فروند E-4B کنونی توسط نیروی هوایی و اسکادران یکم کنترل و فرماندهی هوابرد در پایگاه هوایی Offutt واقع در Nebraska نگهداری میگردند. تعمیرکاران و خدمه این ناوگان توسط "فرماندهی رزم هوایی" (Air Combat Command) تامین میگردند. همچنین کلیه ماموریت ها توسط "فرماندهی استراتژیک ایالات متحده" (United States Strategic Command) هماهنگ و برنامه ریزی میگردند.
E-10 MC2A
حادثه 11 سپتامبر 2001:
در جریان حملات تروریستی 11 سپتامبر 2001 و هم زمان با حمله به وزارت دفاع آمریکا (Pentagon), رسانه ها و مردم عادی از یک هواپیمای مشابه E-4B در منطقه ای از Washington D.C تصویربرداری نمودند. Dan Verton نویسنده کتاب Black Ice (یخ سیاه) این هواپیما را به عنوان E-4B شناسایی نموده و حضور آن را به عنوان بخشی از یک عملیات و مانور نظامی ذکر نموده است. با اینحال او میگوید پس از برخورد اولین هواپیما با ساختمان تجارت جهانی, این مانور نظامی نیز لغو گردیده است. در آن لحظه E-4B بر روی باند پرواز پایگاه Andrews قرار داشته است و هم زمان درخواست خروج اضطراری را مخابره نموده و پس از موافقت برج مراقبت, سریعا" پایگاه را به مقصد Wright-Patterson در نزدیکی شهر Dayton ایالت Ohio ترک نموده است. در طول مدت زمان مورد نیاز جهت موافقت Wright-Patterson با فرود این هواپیما, E-4B مجبور به گشت زنی با ارتفاع کم بر فراز پایتخت گردیده و در این بین حمله به Pentagon نیز رغم خرده است.
حضور برجسته در رسانه ها:
E-4B تاکنون به عنوان نقش برجسته در 2 فیلم سینمایی ظاهر شده است. نخست در فیلم By Dawn's Early Light پس از حمله اتمی روسیه, این هواپیما اقدام به انتقال رئیس جمهور ایالات متحده نمود. در این فیلم Darren McGavin نقش رئیس جمهور را ایفا مینمود. در آن فیلم, این هواپیما توسط یک فروند Boeing EC-135 Looking Glass رهگیری میشد. همچنین در فیلم The Sum of All Fears رئیس جمهور به همراه کارکنان ارشد وی, پس از انفجار تروریستی و اتمی با استفاده از این هواپیما اقدام به ترک مهلکه نمودند. در این داستان معاون رئیس جمهور و خانواده وی پس از انفجار اتمی در شهر Denver به پایگاه NEACP منتقل گردیدند و در همین حال رئیس جمهور و مشاور امنیتی وی در Camp David (تفرجگاه مخصوص رئیس جمهور ایالات متحده و مهمانان وی که در اطراف شهر Washington D.C پایتخت این کشور قرار گرفته است) حضور داشتند. علاوه بر 2 فیلم فوق, سازمان National Geographic در ویژه برنامه تلویزیونی جهت بررسی راهکارهای ایالات متحده در خصوص پایان دنیا, تصاویری از داخل E-4B را نمایش داد.
"Boeing EC-135 "Looking Glass
====================================
مشخصات عمومی (بر اساس نمونه E-4B):
خدمه: بیش از 112 نفر
طول: 70.5 متر
دهانه بال: 59.7 متر
ارتفاع: 19.3 متر
مساحت بال: 510 متر مربع
وزن خالص: 190.000 کیلوگرم
وزن با تجهیزات کامل: 360.000 کیلوگرم
حداکثر وزن در هنگام برخاست: 374.850 کیلوگرم
پیشرانه: 4 عدد موتور CF6-50E2 ساخت General Electric با قدرت خروجی 234 کیلونیوتن
کارایی:
حداکثر سرعت: 969 کیلومتر در ساعت
سرعت پیمایش افقی: 895 کیلومتر در ساعت
برد: 11.000 کیلومتر
سقف پرواز: 14.000 متر
نیروی وارد شده بر بال ها: 730 کیلوگرم بر متر مربع
نسبت رانش به وزن: 0.26
(پایان)
Boeing E-4B NightWatch
مقدمه:
هواپیماهای Boeing E-4 Advanced Airborne Command Post (مقر پیشرفته فرماندهی هوابرد) که تحت عنوان NightWatch (دیده بان شب) نیز شناخته میگردند, به عنوان بخشی از هواپیماهای تحت اختیار نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا در حال خدمت میباشند. برای ایجاد ناوگان E-4 ها مجموعا" 4 فروند هواپیمای Boeing 747-200 وارد مراحل بهسازی و تغییر کاربری گردیدند. این ناوگان بطور انحصاری جهت استفاده توسط عالی ترین مقامات و فرماندهان ملی (National Command Authority) همچون شخص رئیس جمهور, وزیر دفاع و جانشینان آنها وارد خدمت گردیده اند. مجموع 4 فروند E-4 فعلی در اسکادران یکم فرماندهی و کنترل هوابرد واقع در پایگاه هوایی Offutt در شهر Omaha ایالت Nebraska نگهداری میگردند.
توسعه:
سازه اصلی 2 فروند از B747-200 های فعلی, در اصل برای مصارف تجاری تولید گردیده بودند. هنگامیکه شرکت هواپیمایی درخواست خود را تکمیل ننمود, کمپانی Boeing این 2 هواپیما را جهت جایگزین نمودن با نمونه های قدیمی EC-135J NEACP (مخفف National Emergency Airborne Command Post و یا همان "مقر فرماندهی اضطراری هوابرد") به نیروی هوایی این کشور پیشنهاد نمود. سرانجام در ماه فوریه سال 1973 میلادی, نیروی هوایی ایالات متحده در غالب برنامه B NEACP481 , 2 فروند هواپیمای فاقد تجهیزات را جهت نصب سامانه های الکترونیکی و تجهیز آنها به 4 موتور P&W JT9D در غالب پروژه E-4A به کمپانی Boeing اعطا نمود. در ماه جولای همان سال یک هواپیمای دیگر نیز بر این قرارداد افزوده گردید. نخستین E-4A در کارخانه Boeing واقع در Seattle ایالت Washington در همان سال آماده شد. در آن زمان کمپانی E-System (در حال حاضر Raytheon) بطور موقت موفق به اخذ قرارداد جهت تجهیز 3 فروند E-4A به تجهیزات الکترونیکی گردید و اولین هواپیمای تولیدی در ماه دسامبر 1974 به پایگاه هوایی Andrews در Maryland تحویل گردید. 2 هواپیمای دیگر در سال 1975 تحویل گردیدند و عمده ترین تفاوت سومین نمونه با موارد پیشین در بهره گیری از آخرین نسخه موتورهای GE F103 قرار داشت که اساسا" دارای ساختار متفاوتی با 2 نمونه های پیشین بودند.
کلیه نمونه های A از تجهیزات مشابه EC-135 بهره میبردند با این تفاوت که فضای عملیات بیشتری در اختیار داشتند و همچنین مداومت پروازی آنها بیشتر از نمونه های پیشین بود. با اینحال E-4A ها قادر به انجام ماموریت های موسوم به Looking Glass (فرماندهی و کنترل تسلیحات اتمی آمریکا) برای فرماندهی استراتژیک هوایی (Strategic Air Command و یا SAC) میباشد. در دسامبر 1973 قرارداد ساخت چهارمین هواپیما با استفاده از تجهیزات جدیدتر منعقد و گردید و این نمونه را E-4B نامیدند. در تاریخ 21 دسامبر 1979 کمپانی Boeing نخستین E-4B را با شماره سریال 0125-75 نیروی هوایی آمریکا, تحویل داد. شاخص ترین تفاوت ظاهری این نمونه با گونه های پیشین در برآمدگی بزرگ فوقانی و پشت کابین اصلی آن قرار داشت. این بخش شامل یک عدد آنتن ماهواره ای SHF (مخفف Super High Frequency با محدوده عملکرد 3 الی 30 گیگاهرتز و مورد استفاده در شبکه های تبادل داده های سریع) بود. در ماه ژانویه سال 1985 کلیه 3 فروند E-4A های باقی مانده به نمونه های B ارتقا یافتند. E-4B نسبت به نسل پیشین, بطور محسوس دارای قابلیت های بیشتر در جهت تبادل اطلاعات بود و همچنین به گونه ای طراحی گردیده است تا بتواند در برابر امواج الکترومغناطیسی (EMP) حاصل از انفجارهای هسته ای مقاومت نماید. این مقاومت بدان معناست که کلیه تجهیزات و سیم کشی های این هواپیما در مقابل امواج EMP مقاوم گردیده اند.
E-4B در حال انجام آزمایش مقاومت در برابر EMP قوی
علاوه بر موارد فوق, گام های اضافی در جهت مقاومت کابین خلبان, سرنشینان و سامانه های مدیریتی بر علیه امواج مخرب نیز برداشته شد. برای این منظور کلیه پنجره های عرشه پروازی و کابین خلبان با پوشش موسوم به Novel و مشابه آنچه بر روی شیشه دستگاه های مایکروفر استفاده میگردد, محافظت گردیدند. در آن زمان مجموع عملیات و توسعه های صورت گرفته بر روی E-4B حدود 1 میلیارد دلار هزینه در بر داشت. بر این اساس هر هواپیما دارای بودجه تقریبا" 250 میلیون دلاری بود. در سال 2005 میلای, نیروی هوایی ایالات متحده قرارداد جدیدی به ارزش 2 میلیارد دلار جهت ارتقا کلیه E-4B ها طی یک بازه 5 ساله را به Boeing اعطا نمود.
E-4B Cockpit
طراحی:
E-4B به گونه ای طراحی گردیده است تا توانایی تشخیص امواج EMP و مقابله با آتش دشمن را دارا باشد. به همین دلیل E-4B از آلات دقیق آنالوگ استفاده مینماید زیرا این نمونه ها دارای کمترین تاثیر منفی نسبت به امواج EMP میباشند. همجنین این هواپیما توانایی عملیات به همراه 84 الی 112 خدمه و سرنشین را دارا میباشد که در نوع خود به عنوان بزرگترین ظرفیت حمل خدمه در تاریخ نیروی هوایی ایالات متحده محسوب میشود. با استفاده از قابلیت سوخت گیری هوایی, E-4B میتواند مدت زمان قابل توجهی را در آسمان باقی بماند و تنها محدودیت موجود در این امر بحث روغنکاری موتورها میباشد. در طول یکی از آزمایشات پروازی انجام شده جهت محاسبه میزان مداومت پروازی, این هواپیما توانست به رکورد 35.4 ساعت دست یابد. برای این منظور محموله 2 فروند هواپیمای سوخت رسان KC-135 بطور کامل در مخازن سوخت E-4B تخلیه گردیدند!
این هواپیما مجموعا" دارای 3 عرشه پروازی به نام های: فوقانی, میانی و تحتانی میباشد:
عرشه فوقانی (عرشه پرواز):
عرشه پرواز شامل جایگاه خلبان, کمک خلبان, افسر ناوبر و مهندس پرواز میباشد. با اینحال یک جایگاه ناوبری اختصاصی نیز در این بخش تعبیه شده است که در سایر 747 های تجاری نمیتوان آن را رویت نمود. محل استراحت و قسمت خواب جهت خدمه و سایر پرسنل هواپیما پس از کابین خلبان تعبیه گردیده اند. خدمه پرواز شامل: فرمانده هواپیما (کاپیتان), کمک خلبان, افسر ناوبر و مهندس پرواز میباشند.
عرشه میانی:
عرشه میانی شامل سالن کنفرانس ایمن جهت برگزاری جلسات و نشست های فوق امنیتی در آسمان میباشد. در این بخش یک میز کنفرانس با ظرفیت 9 نفر وجود دارد. پس از سالن کنفرانس, اتاق مجهز به ویدئو پروژکتور و اتاق توجیه وجود دارند. اتاق Projection مجهز به کامپیوترهای گرافیکی جهت خلق و نمایش اسلایدهای تصویری و فیلم های 35 میلیمتری و هم چنین شبیه سازی گرافیکی عملیات ها جهت ارسال هم زمان و یا جداگانه به سالن کنفرانس و اتاق توجیه میباشد.
Robert Gates وزیر دفاع پیشین آمریکا در E-4B - افغانستان
افسران شاغل در این بخش عبارت هستند از: کارکنان کنترل و نظارت بر انجام نبرد (3 نفر), کنترل کنندگان واکنش های اضطراری, عملیات, ارتباطات و طراح عملیات جاسوسی (مجموعا" 4 نفر), طراحان ارشد عملیات (4 نفر), طراحان عملیات لجستیک (4 نفر), رئیس کارکنان بخش کنترل نبرد و افسر سامانه پرتاب (2 نفر), افسر هواشناسی, طراح عملیات شناسایی, افسر ارزیابی خسارت و مدیر بخش (2 نفر) که مجموعا" یک گروه 19 نفره را تشکیل میدهند. با اینحال افراد دیگری نیز در این بخش حضور دارند که عبارت هستند از: مسئولین ارتباطات (5 نفر), تعمیر کاران سامانه های رادیویی (5 نفر) و افسران تعویض رادیو (2 نفر) که مجموعا" حدود 40 افسر را تشکیل میدهند. ماموریت های Looking Glass بطور اختصاصی توسط یک ژنرال ارشد به همراه 2 معاون وی فرماندهی میشوند. در این حین مرکز ملی عملیات هوابرد (National Airborne Operations Center و یا همان NAOC) با انجام عملیات مخفیانه در مکانی نامعلوم, با مقامات و فرماندهان ملی آمریکا ملاقات و آنها را سوار بر E-4B مینماید. در هریک از عملیات های هواپیمای E-4B حداقل 48 خدمه حضور دارند.
Leon E. Panetta وزیر دفاع کنونی آمریکا در E-4B
(قسمت دوم)
Boeing E-4A Nightwatch
محدوده تیم عملیات (Operations Team Area):
محدوده تیم عملیات در پشت اتاق پروژکتور واقع گردیده است و شامل تجهیزات پردازش اطلاعات خودکار و همچنین تعدادی صندلی و کنسول های کاری جهت استقرار تیم 29 نفره کارکنان این بخش میگردد. کنسول این بخش بطور اختصاصی جهت دسترسی به امکاناتی همچون: پردازنده های خودکار اطلاعات, جعبه تقسیم های خودکار رادویویی, تلفن های محرمانه و مدارهای رادیویی, خط مستقیم Hot (خطوط حفاظت شده و مستقیم که تنها توسط 2 کاربر قابل دسترس میباشند و عموما" جهت صدور دستورات فوق امنیتی و همچنین بمباران اتمی مورد استفاده قرار میگیرند), صفحات نمایش دهنده وضعیت تقسیمات رادیویی, خطوط تلفن داخلی در بین خدمه و دستگاه ضبط کننده صدا طراحی گردیده است.
محدوده کنترل فنی (Technical Control Area):
منطقه کنترل فنی که در اختصار آن را Tech Control نیز مینامند, دقیقا" در انتهای عرشه اصلی واقع گردیده است. این منطقه به عنوان مرکز عصبی کلیه ارتباطات و تکنیسین های مرتبط با آن شناخته میگردد. بطور معمول 3 الی 6 تکنیسین اختصاصی از نیروی هوایی در این منطقه اعمالی همچون: نظارت مناسب و توزیع صحیح نیرو در بین سامانه های ارتباطی, خنک کننده ها و قابلیت اطمینان پذیری مجموع سامانه را بررسی و کنترل مینمایند. کنترلر فنی شماره 1 (در اختصار Tech 1 و یا TC1) دارای یک سامانه ارتباط مستقیم با مهندس پرواز و خدمه اصلی در کابین خلبان میباشد. همچنین میتوان از این جایگاه به عنوان کانون مرکزی جهت تمام ارتباطات و مسائل مربوط به آن نام برد. کنترلر فنی شماره 2 (Tech 2 و یا TC2) به عنوان مسئول و پاسخگوی کلیه سامانه های ارتباطی UHF در میان هواپیما و GEP (مخفف Ground Entry Points و یا همان شبکه ها و نقاط ارتباطی بر روی زمین) فعال میباشد. GEP در هواپیماهای Nightwatch شامل 12 خط ارتباط صوتی ایمن و غیر قابل نفوذ میباشد که بطور گسترده در طول ماموریت ها مورد استفاده قرار میگیرند. مسئول و یا تکنیسین سامانه SHF وظبفه تامین کلیه ارتباطات ماهواره ای از نوع SHF و همچنین فراهم نمودن ارتباط گسسته با سایر سامانه های جهانی را بر عهده دارد. امروز سامانه های متکی بر امواج SHF دارای کاربرد گسترده و جایگزین سامانه های قدیمی UHF میباشند.
محدوده استراحت (Rest Area):
تنها بخش باقی مانده از عرشه اصلی به مکانی جهت استراحت و خواب خدمه تبدیل گردیده است.
محدوده ورودی در بخش جلو (Forward Entry Area):
آشپزخانه مرکزی و همچنین راهروی ارتباطی با طبقه بالا و محدوده کوچک تجهیزات تحتانی در محدوده ورودی جلوی هواپیما قرار گرفته اند. آشپزخانه شامل تجهیزاتی همچون: یخچال, فریزر, 2 اجاق تابشی و مایکروفر میباشد که توانایی حمل بیش از 100 وعده غذای گرم در طول ماموریت های طولانی را دارا هستند. علاوه بر موارد فوق, 4 صندلی جهت استقرار محافظان امنیتی و ناظرین نیز در این بخش تعبیه گردیده اند.
محدوده NCA:
منطقه NCA دقیقا" در پشت ورودی اصلی هواپیما قرار گرفته است و شامل یک سوئیت مبله و زیبا میباشد. این بخش شامل یک دفتر کار, یک اتاق خواب وسیع و یک اتاق تعویض لباس است. همچنین در این منطقه یک شبکه تلفن اختصاصی و ایمن وجود دارد که وظیفه تامین و حفظ ارتباط NCA با نقاط مختلف جهان را دارا میباشد.
اتاق توجیه (Briefing Room):
اتاق توجیه شامل یک میز مخصوص و 3 صندلی اصلی به همراه 18 صندلی اضافه و یک جایگاه سخنرانی به همراه 2 صفحه نمایش دیواری میباشد.
محدوده کنترل ارتباطات (Communications Control Area):
منطقه کنترل ارتباطات خود به 2 بخش "صدا" و "داده ها" تقسیم میگردد. بخش "صدا" در سمت راست این محدوده قرار دارد و تجهیزاتی همچون: کنسول عملیات جهت مسئول ارتباطات رادیویی, کنسول نیمه خودکار تقسیم ارتباطات و کنسول مخصوص افسر ارتباطات در آن قرار گرفته اند. متقابلن بخش "داده ها" نیز در سمت چپ این منطقه قرار دارد و تجهیزاتی همچون: کنسول ضبط ارتباطات, کنسول فعالیت سرپرست داده ها, کنسول کنترل شبکه های ارتباطی و سرعت بالا از نوع DATA/AUTODIN/AFSAT و در نهایت تجهیزات کنترلی 2 باند LF/VLF را در خود جای میدهد. E-4B توانایی پوشش یک طیف گسترده و وسیع از ارتباطات رادیوی شامل محدوده فرکانس 14 کیلوهرتز الی 8.4 گیگاهرتز را با سایر ایستگاه ها و نقاط زمینی دارا میباشد. ایستگاه های زمینی میتوانند هواپیماهای E-4B را به شبکه زمینی و اصلی ارتباطات ایالات متحده متصل نمایند.
محدوده تجهیرات الکتریکی و الکترونیکی پرواز (Flight Avionics Area):
محدوده Avionic شامل صفحات کنترل نیرو و قدرت هواپیما, تجهیزات الکترونیکی پرواز, سامانه تبدیل اکسیژن مایع به گاز قابل استشمام جهت خدمه و محفظه بار به همراه قطعات یدکی میباشد.
اتاقک تحتانی (Lower Lobe):
این اتاق کوچک که در بخش جلوی هواپیما واقع گردیده است, شامل مخزن و تجهیزات تامین آب در هواپیما, تابلوهای کنترل جریان الکتریکی با قدرت 1200 کیلو ولت آمپر (kVA), مبدل کاهنده جریان الکتریکی و فرستنده های VLF و SHF میگردد. ژنراتور جمع شوند با جریان خروجی AC/DC و تامین کننده اضطراری فشار هیدرولیک پرواز (جهت کسب اطلاعات بیشتر کلیک نمائید) نیز در این اتاقک قرار گرفته است. این ژنراتور در مواقع اضطراری مورد استفاده قرار میگیرد. همچنین میز تعمیرات و سایر تجهیزات پشتیبانی ماموریت نیز در این اتاق قرار دارند. یک عدد آنتن کابلی TWA (مخفف Trailing Wire Antenna) با سیمی به طول 5 مایل و قابلیت پوشش 13 کانال ارتباطی به همراه محل استقرار اپراتور و صفحات نمایش دهنده نیز در این بخش قرار گرفته اند. آنتن های کابلی TWA جهت برقراری ارتباط ایمن هواپیما با زیردریایی ها و موشک های بالستیک مورد استفاده قرار میگیرند و به دلیل نوع ساختار خود, دارای مقاومت بسیار بالا در برابر امواج EMP میباشند. اساسا" در این بخش توجه بسیار زیادی بر روی مقاومت سامانه ها نسبت به امواج EMP صرف شده است.
Trailing Wire Antenna
سابقه عملیات:
ناوگان هواپیماهای E-4 در سال 1974 از جانب "مقر فرماندهی اضطراری هوابرد" و یا همان NEACP (در زبان انگلیسی/آمریکایی گاهی مخفف نام این سازمان را بصورت Kneecap به معنای "کشکک زانو" تلفظ مینمایند!) وارد خدمت گردیدند. این هواپیما دارای زیرساخت های لازم جهت انجام و فرماندهی عملیات های مختلف در طول جنگ های اتمی میباشد. به همین دلیل در روزهای نخست ورود به خدمت E-4 ها, رسانه های مختلف لقب The Doomsday Planes و یا همان "هواپیمای روز قیامت" را به آنها اعطا نمودند. این هواپیما جهت دسترسی سریع رئیس جمهور و وزیر دفاع ایالات متحده در مواقع اضطراری, در پایگاه هوایی Andrews واقع در Maryland نگهداری میشود. منشا اصلی انتخاب نام Nightwatch جهت این هواپیما از نقاشی محبوب The Night Watch اثر Rembrandt, نقاش مشهور هلندی برگرفته شده است. وی در این اثر, شخصیتی به نام Nightwatch را که از جانب فرماندهان ارشد نظامی آن شهر انتخاب گردیده بود به عنوان محافظ اصلی مردم و شهر معرفی مینمود. بعدها ناوگان اصلی این هواپیما جهت افزایش ایمنی در مقابل حملات احتمالی, به پایگاه هوایی Offutt منتقل گردید. تا سال 1994 یک فروند نمونه E-4B بطور دائم در پایگاه Andrews قرار داشت تا شخص رئیس جمهور بتواند در بازه های زمانی مختلف و مخصوصا" در جریان بحران های جهانی از آن بهره ببرد.
هنگامیکه رئیس جمهور در داخل هواپیمای E-4 قرار داشته باشد, نام آن به Air Force One ("یکم نیروی هوایی" و لقب مخصوص هواپیمای حامل رئیس جمهور ایالات متحده) تغییر مینماید. با اینحال در زمان های عادی و در طول عملیات های روزانه, لقب و Call Sign ناوگان هواپیماهای NEACP, اصطلاح "دلار نقره ای" و یا همان Silver Dollar میباشد. (نگارنده: Call Sign عبارت است از اصطلاح ویژه هواپیماهای مخصوص که بر روی امواج رادیوی از جانب کنترلرهای هوایی و سایر خلبانان و افراد مسئول در سراسر دنیا به آن هواپیما اطلاق میگردد). E-4B همچنین در جهت حمل و نقل وزیر دفاع ایالات متحده در طول سفرهای خارج از این کشور مورد استفاده قرار میگیرد. فضای داخلی بزرگ و امکانات پیشرفته ارتباطی موجود در این هواپیما, به کاربران ارشد وزارت دفاع آمریکا اجازه میدهند تا در طول ماموریت و در میان آسمان و زمین نیز به امور مربوطه و حساس کشور رسیدگی نمایند!
تا سال 1985 کلیه هواپیماهای پایه E-4 به نمونه های B ارتقا یافتند. با تصویب ساخت 2 هواپیمای پیشرفته بر اساس B747-200B در سال 1989 جهت حمل و نقل اختصاصی رئیس جمهور و وزرا (این 2 هواپیما هم اکنون در نیروی هوایی تحت عنوان VC-25A خطاب میگردند) و همچنین پایان جنگ سرد, عملن نیاز این کشور به سازمان NEACP کاهش یافت. نهایتا" در سال 1974 سازمان NEACP به NAOC (مخفف National Airborne Operations Center و یا همان "مرکز ملی عملیات هوایی") تغییر یافت و وظایف جدید آنها نیز در یاری رساندن به "آژانس مدیریت بحران فدرآل" (Federal Emergency Management Agency که در اختصار FEMA نامیده میگردد) تعریف گردید. این سازمان وظیفه داشت تا زمان تکمیل و ساخت کامل پایگاه مرکزی FEMA, در صورت وقوع بلایای طبیعی اعضا و کارکنان این سازمان را جابجا نماید. با اینحال در طول وقوع فاجعه طوفان کاترینا در سال 2005 هیچیک از هواپیماهای E-4B اعزام نگردیدند اما در سال 1995 و در جریان طوفان Opal سازمان FEMA یک فروند E-4B را به منطقه آسیب دیده اعزام نمود.
کلیه ناوگان E-4B ها به همراه خدمه آنها بطور 24 ساعته و در تمام ایام هفته در حالت آماده باش قرار داشتند و سامانه های ارتباطی نیز بطور دائم حفاظت میگردیدند تا در صورت نواخت آژیر Klaxon (اصطلاح مخصوص آزیر خطر در نیروهای نظامی ایالات متحده و کانادا) بلافاصله عملیات را آغاز نمایند. در زمان نیز وظیفه دیدبانی و حضور در هواپیما بطور شیفتی در میان اعضای تیم تقسیم میگردد و آن دسته از خدمه که در این حالت قرار ندارند, معمولا" در استراحت گاه آماده باش, سالن های بدن سازی و یا سایر امکانات تفریحی و اقامتی پایگاه امور خود را سپری مینمایند. هنگامیکه Clinton رئیس جمهور وقت آمریکا, دستور انتقال E-4B ها از پایگاه هوایی Andrews به Offutt را صادر نمود, وضعیت آماده باش 24 ساعته نیز پایان یافت. برخی از خدمه در پایگاه اولیه باقی ماندند و تعدادی نیز به Wright-Patterson منتقل گردیدند. با اینحال در پایگاه جدید نیز همواره یک فروند E-4B در حالت آماده باش قرار داشت.
در ماه ژانویه 2006, Donald Rumsfeld وزیر دفاع وقت آمریکا اعلام نمود: ناوگان E-4B ها از سال 2009 به مرور بازنشست و از رده خدمت خارج میگردند. با اینحال Robert Gates وزیر دفاع جایگرین وی, در ماه می سال 2007 این تصمیم را لغو و اعلام نمود ناوگان E-4B ها تا پایان سال 2015 در خدمت باقی خواهند ماند. این تصمیم به دلیل قابلیت های بالای E-4B و همچنین عدم وجود یک هواپیما شاخص جهت جایگرین نمودن با سازه اصلی آن اتخاد گردید و از نظر نیروی هوایی, هیچ هواپیمایی توانایی رقابت با این نمونه را نداشت. البته لغو شدن پروژه E-10 MC2A در سال 2007 و همچنین حضور هواپیماهایی همچون EC-135 و E-8 با کاربری های مشابه E-4B نیز از جمله سایر دلایل اتخاذ این تصمیم بودند. علاوه بر این, بحث هزینه ساخت نیز مطرح بود و از طرفی مجموع هزینه های تعمیر و نگهداری E-4B مخصوصا" در زمینه موتورها و آلات دقیق به دلیل مشترک بودن با نمونه های غیر نظامی B747, در مقایسه با سایر نمونه ها بسیار ارزان میباشد. مجموع 4 فروند E-4B کنونی توسط نیروی هوایی و اسکادران یکم کنترل و فرماندهی هوابرد در پایگاه هوایی Offutt واقع در Nebraska نگهداری میگردند. تعمیرکاران و خدمه این ناوگان توسط "فرماندهی رزم هوایی" (Air Combat Command) تامین میگردند. همچنین کلیه ماموریت ها توسط "فرماندهی استراتژیک ایالات متحده" (United States Strategic Command) هماهنگ و برنامه ریزی میگردند.
E-10 MC2A
حادثه 11 سپتامبر 2001:
در جریان حملات تروریستی 11 سپتامبر 2001 و هم زمان با حمله به وزارت دفاع آمریکا (Pentagon), رسانه ها و مردم عادی از یک هواپیمای مشابه E-4B در منطقه ای از Washington D.C تصویربرداری نمودند. Dan Verton نویسنده کتاب Black Ice (یخ سیاه) این هواپیما را به عنوان E-4B شناسایی نموده و حضور آن را به عنوان بخشی از یک عملیات و مانور نظامی ذکر نموده است. با اینحال او میگوید پس از برخورد اولین هواپیما با ساختمان تجارت جهانی, این مانور نظامی نیز لغو گردیده است. در آن لحظه E-4B بر روی باند پرواز پایگاه Andrews قرار داشته است و هم زمان درخواست خروج اضطراری را مخابره نموده و پس از موافقت برج مراقبت, سریعا" پایگاه را به مقصد Wright-Patterson در نزدیکی شهر Dayton ایالت Ohio ترک نموده است. در طول مدت زمان مورد نیاز جهت موافقت Wright-Patterson با فرود این هواپیما, E-4B مجبور به گشت زنی با ارتفاع کم بر فراز پایتخت گردیده و در این بین حمله به Pentagon نیز رغم خرده است.
حضور برجسته در رسانه ها:
E-4B تاکنون به عنوان نقش برجسته در 2 فیلم سینمایی ظاهر شده است. نخست در فیلم By Dawn's Early Light پس از حمله اتمی روسیه, این هواپیما اقدام به انتقال رئیس جمهور ایالات متحده نمود. در این فیلم Darren McGavin نقش رئیس جمهور را ایفا مینمود. در آن فیلم, این هواپیما توسط یک فروند Boeing EC-135 Looking Glass رهگیری میشد. همچنین در فیلم The Sum of All Fears رئیس جمهور به همراه کارکنان ارشد وی, پس از انفجار تروریستی و اتمی با استفاده از این هواپیما اقدام به ترک مهلکه نمودند. در این داستان معاون رئیس جمهور و خانواده وی پس از انفجار اتمی در شهر Denver به پایگاه NEACP منتقل گردیدند و در همین حال رئیس جمهور و مشاور امنیتی وی در Camp David (تفرجگاه مخصوص رئیس جمهور ایالات متحده و مهمانان وی که در اطراف شهر Washington D.C پایتخت این کشور قرار گرفته است) حضور داشتند. علاوه بر 2 فیلم فوق, سازمان National Geographic در ویژه برنامه تلویزیونی جهت بررسی راهکارهای ایالات متحده در خصوص پایان دنیا, تصاویری از داخل E-4B را نمایش داد.
"Boeing EC-135 "Looking Glass
====================================
مشخصات عمومی (بر اساس نمونه E-4B):
خدمه: بیش از 112 نفر
طول: 70.5 متر
دهانه بال: 59.7 متر
ارتفاع: 19.3 متر
مساحت بال: 510 متر مربع
وزن خالص: 190.000 کیلوگرم
وزن با تجهیزات کامل: 360.000 کیلوگرم
حداکثر وزن در هنگام برخاست: 374.850 کیلوگرم
پیشرانه: 4 عدد موتور CF6-50E2 ساخت General Electric با قدرت خروجی 234 کیلونیوتن
کارایی:
حداکثر سرعت: 969 کیلومتر در ساعت
سرعت پیمایش افقی: 895 کیلومتر در ساعت
برد: 11.000 کیلومتر
سقف پرواز: 14.000 متر
نیروی وارد شده بر بال ها: 730 کیلوگرم بر متر مربع
نسبت رانش به وزن: 0.26
(پایان)
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
