بازی آنلاین
آپلود عکس
21-11-2013، 16:24
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
وقتی Neil Druckmann، کارگردان اصلی استودیوی بازی سازی Naughty Dog مشغول ساخت بازی محبوب Uncharted 2 بود یک روز به طور اتفاقی چشمش به مستند سیاره زمین کانال BBC افتاد که مستندی در مورد طبیعت است. چیزی که او در این مستند دید باعث به وجود آمدن ایده‌ی ساخت بازی دیگر این استودیو با نام The Last of Us شد که در حال حاظر توانسته موفقیت های بسیاری کسب کند.
در یکی از صحنه های این مستند قارچ‌هایی با نام Cordyceps (در فارسی: سرچماقی‌ها) نشان داده میشود که خود را به مورچه‌ها میچسبانند، آنها را آلوده میسازند و سپس کنترل مغزشان را برعهده میگیرند. این مورچه ها کنترل بدن خود را از دست میدهند و ناخواسته به گوشه‌ای میروند تا آنجا بمیرند. درواقع حال بدن آنها تبدیل به میزبانی برای این قارچ‌ها شده است که جوانه‌های آن از سر این مورچه‌ها بیرون میزند. وقتی این قارچ ها به اندازه کافی بزرگ شدند دوباره هاگ های خود را به اطراف پخش میکنند تا موجودات اطراف را نیز آلوده کند.
همانطور که راوی این مستند اشاره کرده است، هزاران نوع قارچ سرچماقی وجود دارد که هر یک مختص آلوده ساختن یک نوع موجود هستند. به همین دلیل Druckmann با خود فکر کرد چه میشود اگر یکی از آنها انسان ها را نیز آلوده سازد؟
کابوس‌هایی در طبیعت
برای آنهایی که هنوز بازی The Last of Us را بازی نکرده اند باید بگوییم که این بازی ماه پیش تنها برای کنسول PS3 منتشر شد و یک بازی اکشن و ماجراجویی است. در دنیایی که این بازی خلق کرده است ۲۰ سال از نابودی اکثریت جمعیت آمریکا توسط آلودگی میگذرد. این آلودگی در واقع نسخه جهش یافته تر قارچهای سرچماقی است و میتواند هر انسانی را تبدیل به موجوداتی بی‌فکر و تندخو کند که میخواهد افراد بیشتری را آلوده این ویروس کند. به عبارت دیگر کاری که این بازی انجام داده علمی تر و مستندمندتر ساختن همان فرمول زامبی ها در بازیهاست.
Druckmann در این باره میگوید: «همه چیز در بازیهای ترسناک در هر زمینه‌ای مشمئزکننده طراحی میشوند، اما ما میخواستیم کمی رنگ و زیبایی طبیعت را نیز به آن ببخشیم.»
تیم سازنده بازی روی دشمنان بازی تفکر زیادی کرده و آنها را طوری طراحی کرده که انگار توسط این قارچ‌ها از پا در آمده‌اند. دشمنانی که در بازی با نام Clickers شناخته میشوند بهترین مثال است؛ آنها مدت زیادی است که توسط این قارچ آلوده شده اند و حالا تنها چیزی که از سرشان باقی مانده چیزی نیست جز توده‌های قارچی رنگارنگ.
Drunkmann ادامه میدهد: «اگر این اتفاق در دنیای واقعی رخ میداد، مطمئنا ما از ان تعریف نمیکردیم. آنها میخواهند شما را بکشند و این یک تناقض فوق العاده است که موجودی به این خبیثی الگوی رنگی به این زیبایی دارد.»
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
انجام دادن تکالیف
Druckmann و دیگر کارگردان استودیوی Naughty Dog، آقای Bruce Straley با هم روی این مسئله توافق کردند و قرار شد یک بازی درگیرکننده بر پایه این واقعیت بسازند. بدین ترتیب آماده ساخت The Last of Us شدند و مدت ها روی این قارچ‌ها و دیگر انگلها تحقیق کردند.
Druckmann اضافه میکند: «همه چیز بر این اساس استوار بود که هر چه تعداد یک نژاد بیشتر شود، شانس اینکه طعمه‌ی این قارچ‌ها شوند هم بیشتر میشود.»
قارچهای سرچماقی تنها انگل‌های ترسناکی نبودند که Druckmann آنها را پیدا کرده بود. او در مورد زنبوری که اخیرا در کاستاریکا پیدا شده است هم اطلاعاتی به اشتراک گذاشت. این زنبور خاص عنکبوت ها را به طور موقت بی‌حس میکند تا بتواند تخم‌هایش را در شکم آنها قرار دهد. وقتی این تخم ها در شکم عنکبوت بزرگ میشوند، نوزاد این حشره از تخم بیرون می‌اید و وقتی بالغ شد، ماده شیمیایی ترشح میکند که باعث میشود عنکبوت نگون بخت کار عادی خود که ساخت تار عنکبوت است ول کند و در عوض دور خود پیله درست کند. وقتی این کار را کرد، میمیرد و این نوزاد حشره بدنش را در اختیار میگیرد.
در اینباره Druckmann میگوید: «اینهایی که آلوده میشوند همان کارهایی که خود بلدند را ادامه میدهند ولی نه در راهی که همیشه میکردند. برخی از بهترین داستانهای ترسناک همیشه در مورد سرنوشتی بدتر از مرگ هستند. خود طبیعت ترسناک تر از هرچیز دیگری است که میتوان به آن فکر کرد.»
جنبه‌ی دیگر این Clicker ها هم از چیزهای واقعی وام گرفته شده اند. دلیل اینکه اسم این موجودات Clicker است هم به خاطر صدای کلیک کردن است که از خود در می آورند. قارچ‌هایی که از صورت این موجودات رشد کرده اند کاملا باعث کور شدن آنها شده و برای مسیریابی باید از بازتاب صدای کلیک کردن خود استفاده کنند.
به گفته Druckmann این ایده از روی یک برنامه تلویزیونی دیگر برداشته شده است که در آن یک پسر بچه ۱۴ ساله که به طور مادرزادی کور است یاد میگیرد چگونه با استفاده از بازتاب صدا برای حرکت در محیط استفاده کند. ظاهراً، لایه دیداری مغز انسان حتی در صورتی که از نعمت بینایی هم محروم باشد فعال است. بنابراین تصاویری از محیط از طریق لمس کردن و شنیدن به مغز فرستاده میشود که به افراد کور یا کم بینا اجازه میدهد محیط را بهتر فضاسازی کنند.
با وجود کور بودن، Clicker ها هنوز هم بیرحم ترین و ترسناک ترین دشمنان بازی هستند که زیاد طولی نمیکشد گیمرها تجربه مبارزه با او را به دست آورند.
انسانها: بدترین دشمن خود ما
البته نصف دشمنانی که در The Last of Us با آنها رو به رو میشویم به قارچ سرچماقی آلوده نشده‌اند. آنها انسان های دیگر هستند که با وجود افول تمدنها هنوز هم زنده مانده اند و بسیاری از آنها هم کارتان را سخت خواهند کرد.
Druckmann توضیح میدهد که چگونه تیم ساخت بازی مدتها صرف تفکر روی اینکه چگونه این افراد را شخصیت سازی کند، کرده است که به سختی توانسته در کنار انسانهای آلوده جان سالم به در ببرند. جوئل و الی، دو شخصیت اصلی بازی در مسیر داستان با افراد مختلفی مواجه میشوند که بسیاری از انها دشمن از آب در می آیند.
یکی از منابعی که Druckmann به انها مراجعه کرده است کتاب Polio: An American Story اثر David Oshinsky است. در این کتاب اطلاعاتی در مورد اینکه چگونه دولت واکسن های آزمایشی را بدون اطلاع کامل از عملکرد آن روی انسان ها تست میکرده است، پیدا کرده. همچنین کتاب The Last Plague هم برای او مفید واقع شده است. این کتاب در مورد بیماری آنفلونزای واگیرداری است که در سال ۱۹۱۸ از اسپانیا اغاز شد و به همه جای جهان سرایت کرد. این ویروس به جای اینکه افراد پیر را به دلیل سیستم ایمنی ضعیفشان نابود کند بیشتر روی افراد جوان تاثیر گذاشت و باعث کشته شدن میلیون ها نفر شد.
Druckmann در تعریف از این کتاب میگوید: «در این کتاب در مورد اینکه چرا دهکده ها برای جلوگیری از پخش شدن ویروس به تعطیلی کشیده شدند، صحبت شده و باعث میشود پیش خود فکر کنید من در این شرایط برای زنده ماندن چه کار خواهم کرد؟
وقتی Neil Druckmann، کارگردان اصلی استودیوی بازی سازی Naughty Dog مشغول ساخت بازی محبوب Uncharted 2 بود یک روز به طور اتفاقی چشمش به مستند سیاره زمین کانال BBC افتاد که مستندی در مورد طبیعت است. چیزی که او در این مستند دید باعث به وجود آمدن ایده‌ی ساخت بازی دیگر این استودیو با نام The Last of Us شد که در حال حاظر توانسته موفقیت های بسیاری کسب کند.
در یکی از صحنه های این مستند قارچ‌هایی با نام Cordyceps (در فارسی: سرچماقی‌ها) نشان داده میشود که خود را به مورچه‌ها میچسبانند، آنها را آلوده میسازند و سپس کنترل مغزشان را برعهده میگیرند. این مورچه ها کنترل بدن خود را از دست میدهند و ناخواسته به گوشه‌ای میروند تا آنجا بمیرند. درواقع حال بدن آنها تبدیل به میزبانی برای این قارچ‌ها شده است که جوانه‌های آن از سر این مورچه‌ها بیرون میزند. وقتی این قارچ ها به اندازه کافی بزرگ شدند دوباره هاگ های خود را به اطراف پخش میکنند تا موجودات اطراف را نیز آلوده کند.
همانطور که راوی این مستند اشاره کرده است، هزاران نوع قارچ سرچماقی وجود دارد که هر یک مختص آلوده ساختن یک نوع موجود هستند. به همین دلیل Druckmann با خود فکر کرد چه میشود اگر یکی از آنها انسان ها را نیز آلوده سازد؟
کابوس‌هایی در طبیعت
برای آنهایی که هنوز بازی The Last of Us را بازی نکرده اند باید بگوییم که این بازی ماه پیش تنها برای کنسول PS3 منتشر شد و یک بازی اکشن و ماجراجویی است. در دنیایی که این بازی خلق کرده است ۲۰ سال از نابودی اکثریت جمعیت آمریکا توسط آلودگی میگذرد. این آلودگی در واقع نسخه جهش یافته تر قارچهای سرچماقی است و میتواند هر انسانی را تبدیل به موجوداتی بی‌فکر و تندخو کند که میخواهد افراد بیشتری را آلوده این ویروس کند. به عبارت دیگر کاری که این بازی انجام داده علمی تر و مستندمندتر ساختن همان فرمول زامبی ها در بازیهاست.
Druckmann در این باره میگوید: «همه چیز در بازیهای ترسناک در هر زمینه‌ای مشمئزکننده طراحی میشوند، اما ما میخواستیم کمی رنگ و زیبایی طبیعت را نیز به آن ببخشیم.»
تیم سازنده بازی روی دشمنان بازی تفکر زیادی کرده و آنها را طوری طراحی کرده که انگار توسط این قارچ‌ها از پا در آمده‌اند. دشمنانی که در بازی با نام Clickers شناخته میشوند بهترین مثال است؛ آنها مدت زیادی است که توسط این قارچ آلوده شده اند و حالا تنها چیزی که از سرشان باقی مانده چیزی نیست جز توده‌های قارچی رنگارنگ.
Drunkmann ادامه میدهد: «اگر این اتفاق در دنیای واقعی رخ میداد، مطمئنا ما از ان تعریف نمیکردیم. آنها میخواهند شما را بکشند و این یک تناقض فوق العاده است که موجودی به این خبیثی الگوی رنگی به این زیبایی دارد.»
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
انجام دادن تکالیف
Druckmann و دیگر کارگردان استودیوی Naughty Dog، آقای Bruce Straley با هم روی این مسئله توافق کردند و قرار شد یک بازی درگیرکننده بر پایه این واقعیت بسازند. بدین ترتیب آماده ساخت The Last of Us شدند و مدت ها روی این قارچ‌ها و دیگر انگلها تحقیق کردند.
Druckmann اضافه میکند: «همه چیز بر این اساس استوار بود که هر چه تعداد یک نژاد بیشتر شود، شانس اینکه طعمه‌ی این قارچ‌ها شوند هم بیشتر میشود.»
قارچهای سرچماقی تنها انگل‌های ترسناکی نبودند که Druckmann آنها را پیدا کرده بود. او در مورد زنبوری که اخیرا در کاستاریکا پیدا شده است هم اطلاعاتی به اشتراک گذاشت. این زنبور خاص عنکبوت ها را به طور موقت بی‌حس میکند تا بتواند تخم‌هایش را در شکم آنها قرار دهد. وقتی این تخم ها در شکم عنکبوت بزرگ میشوند، نوزاد این حشره از تخم بیرون می‌اید و وقتی بالغ شد، ماده شیمیایی ترشح میکند که باعث میشود عنکبوت نگون بخت کار عادی خود که ساخت تار عنکبوت است ول کند و در عوض دور خود پیله درست کند. وقتی این کار را کرد، میمیرد و این نوزاد حشره بدنش را در اختیار میگیرد.
در اینباره Druckmann میگوید: «اینهایی که آلوده میشوند همان کارهایی که خود بلدند را ادامه میدهند ولی نه در راهی که همیشه میکردند. برخی از بهترین داستانهای ترسناک همیشه در مورد سرنوشتی بدتر از مرگ هستند. خود طبیعت ترسناک تر از هرچیز دیگری است که میتوان به آن فکر کرد.»
جنبه‌ی دیگر این Clicker ها هم از چیزهای واقعی وام گرفته شده اند. دلیل اینکه اسم این موجودات Clicker است هم به خاطر صدای کلیک کردن است که از خود در می آورند. قارچ‌هایی که از صورت این موجودات رشد کرده اند کاملا باعث کور شدن آنها شده و برای مسیریابی باید از بازتاب صدای کلیک کردن خود استفاده کنند.
به گفته Druckmann این ایده از روی یک برنامه تلویزیونی دیگر برداشته شده است که در آن یک پسر بچه ۱۴ ساله که به طور مادرزادی کور است یاد میگیرد چگونه با استفاده از بازتاب صدا برای حرکت در محیط استفاده کند. ظاهراً، لایه دیداری مغز انسان حتی در صورتی که از نعمت بینایی هم محروم باشد فعال است. بنابراین تصاویری از محیط از طریق لمس کردن و شنیدن به مغز فرستاده میشود که به افراد کور یا کم بینا اجازه میدهد محیط را بهتر فضاسازی کنند.
با وجود کور بودن، Clicker ها هنوز هم بیرحم ترین و ترسناک ترین دشمنان بازی هستند که زیاد طولی نمیکشد گیمرها تجربه مبارزه با او را به دست آورند.
انسانها: بدترین دشمن خود ما
البته نصف دشمنانی که در The Last of Us با آنها رو به رو میشویم به قارچ سرچماقی آلوده نشده‌اند. آنها انسان های دیگر هستند که با وجود افول تمدنها هنوز هم زنده مانده اند و بسیاری از آنها هم کارتان را سخت خواهند کرد.
Druckmann توضیح میدهد که چگونه تیم ساخت بازی مدتها صرف تفکر روی اینکه چگونه این افراد را شخصیت سازی کند، کرده است که به سختی توانسته در کنار انسانهای آلوده جان سالم به در ببرند. جوئل و الی، دو شخصیت اصلی بازی در مسیر داستان با افراد مختلفی مواجه میشوند که بسیاری از انها دشمن از آب در می آیند.
یکی از منابعی که Druckmann به انها مراجعه کرده است کتاب Polio: An American Story اثر David Oshinsky است. در این کتاب اطلاعاتی در مورد اینکه چگونه دولت واکسن های آزمایشی را بدون اطلاع کامل از عملکرد آن روی انسان ها تست میکرده است، پیدا کرده. همچنین کتاب The Last Plague هم برای او مفید واقع شده است. این کتاب در مورد بیماری آنفلونزای واگیرداری است که در سال ۱۹۱۸ از اسپانیا اغاز شد و به همه جای جهان سرایت کرد. این ویروس به جای اینکه افراد پیر را به دلیل سیستم ایمنی ضعیفشان نابود کند بیشتر روی افراد جوان تاثیر گذاشت و باعث کشته شدن میلیون ها نفر شد.
Druckmann در تعریف از این کتاب میگوید: «در این کتاب در مورد اینکه چرا دهکده ها برای جلوگیری از پخش شدن ویروس به تعطیلی کشیده شدند، صحبت شده و باعث میشود پیش خود فکر کنید من در این شرایط برای زنده ماندن چه کار خواهم کرد؟
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
