اف 18 سوپر هورنت(1)

[×ThundeRBolT×]

هورنت پیشینه ای بیش از 30 سال دارد و با ورود آن به خدمت در نیروی دریایی ایالات متحده، جنگنده بمب افکن های قدیمی F-4B Phantom و A-7 Corsair از رده خارج شدند. سوپر هورنت در قیاس با هورنت، دارای 4.2 فوت درازای بیشتر، 25% مساحت بال بیشتر و قابلیت حمل 33% بیشتر سوخت در مخازن داخلی می باشد که این سوخت اضافه تا 41% برد عملیاتی و تا 50% استقامت پروازی آنها را افزایش می‏دهد. در سوپرهورنت همچنین دو جایگاه حمل مهمات باهم ادغام شده‎اند. این به معنی افزایش میزان بارگذاری مهمات به دلیل مخلوط کردن محل بارگذاری انواع جنگ افزارهای هوا به هوا یا هوا به زمین می‎باشد. سوپرهورنت همچنین می‎تواند انواع گوناگونی از جنگ افزارهای هوشمند را حمل کند. از جملهء این جنگ افزارها می‏توان به بمبهای هدایت شونده ماهواره ای همچون JDAM و JSOW اشاره کرد.

سوپر هورنت می تواند 17.750 پاوند (8032 کیلوگرم) مهمات را در 11 مقر خارجی حمل تسلیحات بارگذاری نماید که از این نظر سوپر هورنت را می توان مشابه بمب افکن تازه ساخت روسی Su-34 Fullback دانست. این جنگنده دارای راداری ویژه کار در همه نوع شرائط آب و هوایی است که دارای توانایی رهگیری اهداف هوایی و همچنین سیستمی جهت افزایش دقت پرتاب بمبهای عادی یا هدایت شونده است.
سوپر هورنت در قیاس با هورنت، 20 درصد بزرگتر، 3200 کیلوگرم (7000 پاوند) وزن خالی بیشتر، 6800 کیلوگرم (15000 پاوند) وزن افزونتر برای بیشترین وزن قابل برخاست، 35 درصد موتور قویتر، 33 درصد سوخت داخلی بیشتر، 41 درصد برد عملیاتی بیشتر و 50 درصد پایداری افزونتر می باشد. وزن خالی سوپر هورنت 5000 کیلوگرم (11000 پاوند) کمتر از وزن خالی اف-14 تامکت است.

سوپر هورنت قادر است به میزان بیشتری نسبت به هورنت مدل پایه با سوخت و جنگ افزار مصرف نشده به ناو هواپیمابر بازگردد و فرود سالم انجام دهد. این ویژگی اصطلاحن Bringnback نامیده می‏شود که برینگ بک سوپر هورنت، بیش از 4100 کیلوگرم (9000 پاوند) می باشد. دو محل بارگذاری در نوک بالها، چهار مقر در زیر بالها برای حمل سوخت یا مهمات هوا به زمین و دو مقر در زیر بدنه و نزدیک دماغهء هواپیما جهت نصب موشکهای هوا به هوای اسپارو / آمرام یا غلافهای شناسایی و یک محل در مرکز بدنه برای حمل مخازن سوخت یا تسلیحات هوا به زمین است. ضمن اینکه یک مسلسل 20 میلی متری از نوع M61 A1 Vulcan در دماغه هواپیما تعبیه شده است.

میزان حمل بارگذاری در سوپرهورنت (نسبت به هورنت) به میزان 9000 پاوند افزایش یافته است و قدرت کشش موتور آن نیز از 36000 پاوند به 44000 پاوند افزایش یافته است. در این جنگنده از دو موتور پرقدرت توربوفن ساخت جنرال الكتریك به نام F414 استفاده شده است.
اگرچه در مدلهای جدیدتر ساخته شده F/A-18C/D Hornet اندکی از تكنولوژی مدرن جنگنده‏های نسل 4 به بالا استفاده شده، ولی در مدلهای E و F از ابتدا و به طور گسترده از تكنولوژی‏های نوین بهره گیری شده و توان دفاعی جنگنده نیز افزایش قابل توجهی یافته است.
سیستم پیشرفته جستجوگر مادون قرمز ساخت هیوز (ATFLIR)، سیستم اصلی هدفیابی سوپ هورنت ها به شمار می‏رود. این سیستم همچنین قرار است در مدلهای قبلی F/A-18 Hornet نیز نصب شود. غلاف ساخت هیوز، دارای جهت‏یاب و هدف‏یاب مادون قرمز بسیار دقیق اهداف می‏باشد و از تكنولوژی نسل سوم این نوع غلافها در آن استفاده شده است (MWIR)، كه در میان هواپیماهای موجود، تكنولوژی بسیار برجسته‏ای به شمار می‏رود.

مک دانل داگلاس بر اساس نیازهایی که نیروی دریایی پس از جنگ سال 1991 خلیج فارس اعلام نیاز کرده بود، اقدام به طراحی سوپر هورنت بر اساس بازتولید از هورنت نمود و نخستین پرواز سوپر هورنت در 29 نوامبر 1995 انجام پذیرفت. در سپتامبر 1997، یعنی یک ماه پس از مالکیت بوئینگ بر مک دانل داگلاس، تولید انبوه سوپر هورنت کلید خورد و سوپر هورنت در سال 1999 رسما وارد خدمت در یگانهای نیروی دریایی ایالات متحده گردید؛ ضمن اینکه آزمونها توسط سوپر هورنت تا سال 1999 همچنان دنبال شدند. در جریان این آزمایشات، 3100 پرواز آزمایشی به میزان 4600 ساعت انجام پذیرفت.

ورودی های هوای سوپر هورنت بر خلاف هورنت مستطیلی شکل هستند

به واسطهء بزرگ شدن اندازه های هورنت، نیاز بود تا گونه بزرگتری از لبه های حمله گسترش یافته یا LEX ها طراحی و تعبیه گردد كه باعث می شدند نیروی برآر حاصل از جریانهای گردابی به هنگام انجام مانور در زوایای حمله بالا بیشتر شود. همچنین با LEX های بزرگتر، پایداری استاتیكی در لبه های آن كاهش می یابد تا بدین ترتیب باعث بهبود شاخص چرخش عمودی و افقی آن می گردد (pitch). بدین ترتیب شاخص چرخش، از 40 درجه بر ثانیه نیز افزون می گردد و پایداری بسیار بیشتری به هنگام هدایت پرواز بدست می آید.

سوپر هورنت از سال 2006 جایگزین گربه ‏های افسانه ای اف-14 تامکت گردید؛ ضمن اینکه هورنت های قدیمی نیز در کنار برادر بزرگتر خود ادامه حیات می دهند. در سال 2007، نیروی هوایی سلطنتی استرالیا که از مدتها پیش به دنبال جایگزینی برای بمب افکن های قدیمی و از رده اف-111 خود می گشت، اقدام به خرید سی فروند سوپر هورنت دو نفره نمود و نخستین F/A-18F خود را در مارس 2010 به خدمت گرفت. تاکنون 400 فروند سوپر هورنت تولید شده‏اند که قرار است تا زمان به ورود خدمت جنگنده‏های رادارگریز F-35C همچنان در خدمت باقی بمانند.

F 18F و F 111 نیروی هوایی سلطنتی استرالیا در حال پرواز کنار یکدیگر

هورنت و سوپر هورنت، نقاط مشترک بسیاری دارند: آویونیک،صندلی پران،رادار، جنگ افزارها، کامپیوتر برنامه ریزی جنگ و از همه مهمتر سیستم تعمیر و نگهداری مشابه. به ویژه اینکه که در سوپر هورنت، بسیاری از سیستمهای آویونیک F/A-18C/D استفاده شده است که جملگی اینها، باعث کاهش فراوان هزینه های نیروی دریایی ایالات متحده می گردند. کمپانی بوئینگ در اوایل سال 2008 برآن شد با همکاری ارتش استرالیا، نسل سوم سوپر هورنت را با درنظر گرفتن ویژگیهای رادارگریزی و برد پرواز افزایش یافته طراحی کرده و بسازد. این سوپرفایتر از نسل 4.75 خواهد بود و قرار است تا سال 2024 یعنی سال ورود جنگنده‏های نسل ششم، همچنان در خدمت باقی بماند. همچنین بهبود کارکرد موتورهای F414 برای پایداری بیشتر در برابر برخورد اشیاء خارجی و مصرف سوخت کمتر در سال 2009 کلید خورد. در صورت امکان، افزایش کشش موتور به میزان 20% نیز در دستور کار قرار دارد.

كاهش سطح مقطع راداری
امكان ادامه حیات برای سوپر هورنت دست كم تا 20 سال آینده، ویژگی بسیار مهمی است. نیروی دریایی ایالات متحده برنامه ای به نام balanced approach را جهت پایداری طرح سوپر هورنت در گذر زمان آغاز كرده است. این بدان معنی است كه نیروی دریایی چندان به تكنولوژی پنهانكاری اندك از رادار تكیه ندارد و تمامی فاكتورها را درنظر گرفته است. یعنی در كنار پنهانكاری، به عواملی همچون سامانه های پیشرفته جنگ الكترونیك، كاهش آسیب پذیری بالستیك، بكارگیری جنگ افزارهای دورپرتاب، و تاكتیكهای ابتكاری در نظر گرفته می شود كه جملگی باعث ایمنی بیشتر خدمه جنگنده می گردند. میزان سطح مقطع راداری سوپر هورنت بر خلاف جنگنده F-15 Silent Eagle كه تنها از نمای روبرو كاسته شده، در تمامی نماها كاهش داده شده است، به ویژه در نمای جلو و عقب. طرح تازه ورودی هوای موتورها، باعث كاهش سطح مقطع راداری از روبرو می گردد. چیدمان لبه های LEX مربوط به ورودی هوای موتور نیز به نحوی كار شده تا از پراكندن امواج رادیویی به دور و بر جلوگیری كند. قسمتهای ثابت فن موتور، امواج رادار دشمن را به درون تونل بین دو موتور بازتاب می كند و قسمتهای چرخنده موتور، امواج رادار را منحرف می سازد.

دو فروند سوپر هورنت نیروی دریایی آمریکا در حال پرواز بر فراز افغانستان

[BIG RIG]

از این جت جنگده ی امریکایی خیلی خوشم میاد /.