27-11-2020، 2:51
سان مارینو، (به ایتالیایی: San Marino) با نام رسمی جمهوری سان مارینو (به ایتالیایی: Repubblica di San Marino) کشوری است در جنوب اروپا که در شبهجزیره ایتالیا و در بخش شرقی کوههای آپنین واقع شدهاست. پایتخت آن شهر سان مارینو است.
شهرت سان مارینو به قانون اساسی این کشور است. قانون اساسی سان مارینو که در سال ۱۶۰۰ میلادی تدوین شده، قدیمیترین قانون اساسی ملی در جهان است و هنوز اجرا میشود. این کشور اولین کشور با حکومت جمهوری در جهان میباشد.این کشور کوچک به دلیل انزوایش و رودر رو قرار دادن همسایگان قومی، خود مختاری اش را حفظ کردهاست. استقلال کشور را ناپلئون (۱۷۹۷)، کنگرهٔ وین (۱۸۱۵) و پادشاهی جدید ایتالیا (۱۸۶۲) به رسمیت شناختند. در ۱۹۵۷ «انقلابی» روی داد که دولت کمونیست – سوسیالیستی را که از ۱۹۴۵ بر سر کار بود برکنار کرد.
سیاست
پارلمان سان مارینو (که شورای بزرگ و عمومی Consiglio Grande e Generale نامیده میشود)، با رأی مستقیم مردم و برای یک دوره پنجساله تشکیل میگردد.
دو نفر از اعضای پارلمان، برای یک دوره ششماهه به ریاست حکومت برگزیده میشوند. این دو نفر (که در سان مارینو کاپیتانی رجنتی (Capitani Reggenti) نامیده میشوند) به همراه اعضای کابینه، قوای اجرایی کشور را در دست میگیرند.
پارلمان در هر پنج سال فعالیت خود، اعضای هیئت قوه قضائیه به نام شورای دوازده نفره (Consiglio dei XII) را انتخاب میکند، که دوره فعالیت پنجساله این هیئت با دوره فعالیت پارلمان همزمان است.
قانون اساسی سان مارینو
قدیمیترین قانون اساسی ملی که هنوز اجرا میشود در سال ۱۶۰۰ میلادی نوشته شده و متعلق به جمهوری سان مارینو است. قانون اساسی سان مارینو (Leges Statutae Republicae Sancti Marini) با زبان لاتین نوشته شده و شامل ۶ دفتر است. نخستین دفتر آن شامل ۶۲ بخش است که شوراها، دادگاهها و ادارات اجرایی دولت و شرح کار آنها را تعریف میکند. سایر دفترها قوانین مدنی، جنایی و دادگستری و سلسله مراتب اداری را شرح میدهند.
شهرت سان مارینو به قانون اساسی این کشور است. قانون اساسی سان مارینو که در سال ۱۶۰۰ میلادی تدوین شده، قدیمیترین قانون اساسی ملی در جهان است و هنوز اجرا میشود. این کشور اولین کشور با حکومت جمهوری در جهان میباشد.این کشور کوچک به دلیل انزوایش و رودر رو قرار دادن همسایگان قومی، خود مختاری اش را حفظ کردهاست. استقلال کشور را ناپلئون (۱۷۹۷)، کنگرهٔ وین (۱۸۱۵) و پادشاهی جدید ایتالیا (۱۸۶۲) به رسمیت شناختند. در ۱۹۵۷ «انقلابی» روی داد که دولت کمونیست – سوسیالیستی را که از ۱۹۴۵ بر سر کار بود برکنار کرد.
سیاست
پارلمان سان مارینو (که شورای بزرگ و عمومی Consiglio Grande e Generale نامیده میشود)، با رأی مستقیم مردم و برای یک دوره پنجساله تشکیل میگردد.
دو نفر از اعضای پارلمان، برای یک دوره ششماهه به ریاست حکومت برگزیده میشوند. این دو نفر (که در سان مارینو کاپیتانی رجنتی (Capitani Reggenti) نامیده میشوند) به همراه اعضای کابینه، قوای اجرایی کشور را در دست میگیرند.
پارلمان در هر پنج سال فعالیت خود، اعضای هیئت قوه قضائیه به نام شورای دوازده نفره (Consiglio dei XII) را انتخاب میکند، که دوره فعالیت پنجساله این هیئت با دوره فعالیت پارلمان همزمان است.
قانون اساسی سان مارینو
قدیمیترین قانون اساسی ملی که هنوز اجرا میشود در سال ۱۶۰۰ میلادی نوشته شده و متعلق به جمهوری سان مارینو است. قانون اساسی سان مارینو (Leges Statutae Republicae Sancti Marini) با زبان لاتین نوشته شده و شامل ۶ دفتر است. نخستین دفتر آن شامل ۶۲ بخش است که شوراها، دادگاهها و ادارات اجرایی دولت و شرح کار آنها را تعریف میکند. سایر دفترها قوانین مدنی، جنایی و دادگستری و سلسله مراتب اداری را شرح میدهند.