فـــــــــــــــــارســــــــــان

[DOLIツ2013/DEC/15]

فارسان

سربه سر آغشته خاکم هنوز
همچو خاک میهمو پاکم هنوز
زنده ام من از برای میهنم
من برای میهنم دم میزنم
گرچه نشان دارد وطن ز اسلام پاک
خود مهد توحید است این فرخنده خاک
فارسان را گر خواهم بیش زجان
چون نشان فارس می دارد بدان
من ز افراصی بدن دل خسته ام
بر بساط عدل دل را بسته ام
می پرستم من خدای پاک را
می نهم بر دیده ام این خاک را
چون خدایش آفریده از عدم
شرح نتوان کرد این را با قلم
میزدج را دوست میدارم ز جان
باب حیدر. فارسان تا جونقان
زادگاهم باشد این مهد کهن
از وطن دارد نشان این مهد من
کی توانم دست بردارم ازو
نی توانم داد بر باد آبرو
آبرو از فارسان دارم همه
بهر ایران بر سر کارم همه
هر چه میخواهم برای کشورم
زان برای شهر خود هم میبرم
فارسانی هستم و هم ایرانیم
کرده هستی این وطن ارزانی ام
از برای فارسان من زنده ام
بهر ایران در زمان پاینده ام
از برای فارسانم زندگیست
سهم ایران گر همه پایندگیست
فارسان با کشورم باشد عجین
نکته اصلی مرا باشد همین
ای وطن گر خاک پاک تو نبود
فارسان هم بی تو خود را کی نمود
هر چه میداریم از ایران بود
حیف بود این وطن ویران بود
بعد ایران من برای چیستم
گر نباشد کشورم من.من نیستم
گر مرا از فارسان رانند وای
فارسان را گر زمن گیرند وای
وای من از هر دو سو بد میشود
یک بدی ده ده بدی صد میشود
چاره ام نی.فارسان شهر من است
شهر من در زندگی بهر من است
شو نیستی نیستم من عاشقم
صادقی پاکم به میهن عاشقم
عاشقم من عاشقی دیوانه ام
بهر شهرم بهر ایران-خانه ام
خانه ام یکسر فدای کشورم
هر چه دارم از برای کشورم
من همی گویم که ایران مال من
فارسان باشد به جان اموال من
فارسان گویی به جانم بسته است
دور از او روح و جانم خسته است
من ازاین شهرم نه از جای دیگر
دل نمیدارد هواهای دگر
من ازین دونان شهرستان نیم
خاطر پر درد کوهستانیم
در وطن دارم نشان زندگی
زندگی چه بلکه خود پایندگی
از وطن خواهم وطن ماوای من
گر شوم دور از وطن صد وای من
یک نکته بر قلب پر چاکم کنید
چون بمیرم در وطن خاکم کنید