بازی آنلاین
آپلود عکس
گاهی چقدر راحت خواسته های کوچکت
رنگ حقیقت می گیرد
خواسته های ناگهانی ... رها ... به دور از فکر
و گاهی چقدر آرزوهای بزرگ و کوچک
دور
از دسترس اند!
آرزوهای کال ... آرزوهای نرسیده
دست هایم کی قرار است این سیب های دور
از دسترس را بچینند؟
برای رسیدن روی نوک انگشتانم می ایستم
آنقدر دستم را دراز می کنم
اما ....
مگر تو هوایم را نداری؟
داری؟
نگو نه!
پس چرا قدم به آرزوهایم نمی رسد!
آرزوهای کال من
وقت رسیدنتان چه وقت است؟
قلم آنقدر دلتنگی کرد
که دلم به حالش سوخت
کاغذی برداشتم
اما چیزی برای نوشتن نداشتم
تمام حسم را به دنبال واژه گشتم
واژه ها قایم باشک بازیشان گرفته!
قایم شدن
پشت حسی که دنیا ام را در حال دگرگون کردن است
دنـــــ ــــــــــــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــیای
من
در حال عوض شدن ...
قلم را به گوشه ای پرتاب می کنم
رنگ سیاهش آزارم می دهد
راستی چشمانت چه رنگی است؟
چه می گویم ...
تقصیر من نیست
انگار یاد تو تنها واژه دفتر من است
تنها حس ویرانگر روزگارانم ...
دیوانه ام می خوانند
می دانی چرا؟
تاریخ را که خوانده ای؟
عاشقان را دیوانگان می خواندند ... یا دیوانگان را عاشقان؟؟
حال من، نه دیوانه ام ... نه عاشق
من، خود او شدم!
باران گرفت
از آسمان خوشم می آید
معرفتش حکم می کند تنها نبارم!
راستی ... خبرت آمد بی خبرت همه شب چشمم نخفت؟
هدف نوشتن را گم کردم
چرا انتهای هر چیزی را تسخیر کرده ای؟
چرا تا قلم بهانه می گیرد
واژه ها را از پیش احساسم دور می کنی
و فقط خودت می مانی و ...
همین هم شیرین است
این بار براستی عزم رفتنم گرفته
پای احساسم بدجور می لنگد
و تو ... و من ... و ما
نه .. هنوز تو ....... من .... بی ما
تقصیر تو نیست
تقصیر من نیست
تقصیر ما نیست
اصلا بیا عشق را محکوم کنیم!
بهانه خوبی است .. نه؟
عشق همیشه قربانی بوده ...
گفتی تاریخ را خوانده ای ... نه؟
پس دیگر مشکلی نمی ماند
ما هم فراموش می شویم
در پس زمان
پشت دریاها
که آخر نفهمیدم شهری بود یا نه؟
دیگر چه فایده ...
قایق تنهایی خیلی وقت است پر شده!
دیگر جایی برای من و احساسم نیست
کاش لااقل می شد .. احساسم را راهی می کردم
دلش گرفته!!
هوای سفر دارد ...
کو همسفر؟
پ.ن : از من به تو نصیحت بهانه های قلم را جدی نگیر ..
جدی بگیری مثل من اراجیف نویس می شوی!!
جدی نگیر!!
رنگ حقیقت می گیرد
خواسته های ناگهانی ... رها ... به دور از فکر
و گاهی چقدر آرزوهای بزرگ و کوچک
دور
از دسترس اند!
آرزوهای کال ... آرزوهای نرسیده
دست هایم کی قرار است این سیب های دور
از دسترس را بچینند؟
برای رسیدن روی نوک انگشتانم می ایستم
آنقدر دستم را دراز می کنم
اما ....
مگر تو هوایم را نداری؟
داری؟
نگو نه!
پس چرا قدم به آرزوهایم نمی رسد!
آرزوهای کال من
وقت رسیدنتان چه وقت است؟
قلم آنقدر دلتنگی کرد
که دلم به حالش سوخت
کاغذی برداشتم
اما چیزی برای نوشتن نداشتم
تمام حسم را به دنبال واژه گشتم
واژه ها قایم باشک بازیشان گرفته!
قایم شدن
پشت حسی که دنیا ام را در حال دگرگون کردن است
دنـــــ ــــــــــــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــیای
من
در حال عوض شدن ...
قلم را به گوشه ای پرتاب می کنم
رنگ سیاهش آزارم می دهد
راستی چشمانت چه رنگی است؟
چه می گویم ...
تقصیر من نیست
انگار یاد تو تنها واژه دفتر من است
تنها حس ویرانگر روزگارانم ...
دیوانه ام می خوانند
می دانی چرا؟
تاریخ را که خوانده ای؟
عاشقان را دیوانگان می خواندند ... یا دیوانگان را عاشقان؟؟
حال من، نه دیوانه ام ... نه عاشق
من، خود او شدم!
باران گرفت
از آسمان خوشم می آید
معرفتش حکم می کند تنها نبارم!
راستی ... خبرت آمد بی خبرت همه شب چشمم نخفت؟
هدف نوشتن را گم کردم
چرا انتهای هر چیزی را تسخیر کرده ای؟
چرا تا قلم بهانه می گیرد
واژه ها را از پیش احساسم دور می کنی
و فقط خودت می مانی و ...
همین هم شیرین است
این بار براستی عزم رفتنم گرفته
پای احساسم بدجور می لنگد
و تو ... و من ... و ما
نه .. هنوز تو ....... من .... بی ما
تقصیر تو نیست
تقصیر من نیست
تقصیر ما نیست
اصلا بیا عشق را محکوم کنیم!
بهانه خوبی است .. نه؟
عشق همیشه قربانی بوده ...
گفتی تاریخ را خوانده ای ... نه؟
پس دیگر مشکلی نمی ماند
ما هم فراموش می شویم
در پس زمان
پشت دریاها
که آخر نفهمیدم شهری بود یا نه؟
دیگر چه فایده ...
قایق تنهایی خیلی وقت است پر شده!
دیگر جایی برای من و احساسم نیست
کاش لااقل می شد .. احساسم را راهی می کردم
دلش گرفته!!
هوای سفر دارد ...
کو همسفر؟
پ.ن : از من به تو نصیحت بهانه های قلم را جدی نگیر ..
جدی بگیری مثل من اراجیف نویس می شوی!!
جدی نگیر!!
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
