مـَـטּ نگراטּ ایــنــَҐ

[Ƥαяℓσนʂ ϱiяℓ]

هَـمیشـه بـآیــد کـسی باشـــد

که مــَعنی ســـــه نقطـه ی انتهـــای جملـه‌هآیتـــ را بفهمـــد



تا بُغض‌هآیتـــ را قبلــ از لرزیــدن چانـه اتـــ بفهمـــد

که وقتی صدایتـــ لرزیـــد بفهمـــد



که اگــ ـر ســکوتــــــــــــــ کـردی، بفهمـــــــــــد

که اگــ ـر بهانـه‌گیــــر شــدی بفهمـــد



کـسی بـآشــد



که اگــ ـر ســردرد را بهـآنــــــــــــه آوردی



برای رفتـــن و نبـــودن



بفهمـــد بـه تــوجّهـش احتیآج داری



بفهمـــد کــــه درد داری



کـــــــــــــــــه زنــدگـــــــــــــی درد دارد



بفهمـــد کــــه دلتـــ می خواهد



قَــدم زدن زیـــرِ بـــآران



حرف های عاشقانه



یک فنجان قهوه دو نفره را



همیشـه بایــد کسی باشـــد