تصویر زن

[F A R ! N]

در سردر کاروانسرايي
تصوير زني به گچ کشيدند

ارباب عمایم اين خبر را
از مخبر صادقي شنيدند

گفتند که وا شريعتا خلق
روي زن بي نقاب ديدند

آسيمه سر از درون مسجد
تا سردر آن سرا دويدند

ايمان و امان به سرعت برق
مي رفت که مؤمنين رسيدند

اين آب آورد آن يکي خاک
يک پيچه ز گِل بر او بريدند

ناموس به باد رفته اي را
با يک دو سه مشت گِل خريدند

چون شرع نبي ازين خطر جَست
رفتند و به خانه آرميدند

غفلت شده بود و خلق وحشي
چون شير درنده مي جهيدند

بي پيچه زن گشاده رو را
پاچين عفاف مي دريدند

لبهاي قشنگ خوشگلش را
مانند نبات مي مکيدند

بالجمله تمام مردم شهر
در بحر گناه مي تپيدند

درهاي بهشت بسته مي شد
مردم همه مي جهنميدند

مي گشت قيامت آشکارا
يکباره به صور مي دميدند

طير از وکرات و وحش از حجر
انجم ز سپهر مي رميدند

اين است که پيش خالق و خلق
طلاب علوم روسفيدند

با اين علما هنوز مردم
از رونق ملک نااميدند