رهبردوست داشتنی که صدمیلیون نفرراکشت (فرعون روسی)

[卐WaffenSS卐]

کشتارکاتین



کشتار کاتین (یا کشتار جنگل کاتین) به کشتار دسته جمعی حدود ۲۲ هزار اسیر جنگی لهستانی در ۵ مارس سال ۱۹۴۰ میلادی توسط نیروهای اتحاد جماهیر شوروی گفته می‌شود. در آن سال پلیس مخفی شوروی با نظر مثبت استالین و به دستور لورنتی بریا رئیس پلیس مخفی استالین، هزاران نفر از اسرای جنگی لهستانی شامل افسران، نیروهای امنیتی و انتظامی و دگراندیشان را اعدام کرد.



کشتار روشنفکران و افسران لهستانی در سال ۱۹۴۰ (به احتمال زیاد، ماه‌های مارس و آوریل) روی داده‌است.اسناد موجود نشان می‌دهد که کشتار کاتین، توسط استالین و «لاورنتی پاوالوویچ بریا» رهبری شده‌است و «مولوتوف» و «وروشیلوف» و «کالینین» و «میکویان» و «کاگانوویج» (اعضای دفتر سیاسی حزب کمونیست شوروی) و بازجویانی جون «کوبولف»، «مرکولف»، «واسیلی بولوخین» و «باشتوکف» در آن نقش داشته‌اند. همچنین نقش NKVD پلیس مخفی (نارودنی کامی‌سه‌ریات وونوتره‌نیخ دیه‌ل) یا به اصطلاح «کمیساریای خلق برای امور داخلی» در این واقعه تایید شده‌است.
سه سال بعد نظامیان آلمانی گورهای دسته جمعی قربانیان را پیدا کرده و به دنبال آن جنجال تبلیغاتی بزرگی را بر علیه شوروی به وجود آوردند. ناری‌ها اخبار این کشف را به سرعت پخش کردند و اعلام کردند که در حوالی جنگل کاتین، گورهای بی نام و نشانی کشف شده که بقایای ۴۱۴۳ جسد را در خود دارد، تمام قربانیان لباس افسران لهستانی به تن دارند و اعلام شد که بدون تردید مسئول این جنایت دولت شوروی است. در مقابل حکومت شوروی نام کاتین را در لیست نام‌های سانسورشده خود قرار داد. روزنامه پراودا(حقیقت) سه روز بعد از انتشار اخبار مربوط به قتل عام؛ در ۱۶ آوریل سال ۱۹۴۳ از خیمه شب بازی دشمن دم زد و نوشت: خون صدها هزار قربانی به گردن قاتلان نازی است و هیچ لهستانی دروغ آنان را باور نمی‌کند و قاتلان به زودی به سزای جنایات خودشان خواهند رسید.

تحقیقات بین‌المللی



در آغاز دولت شوروی کمسیون تحقیقی به راه انداخت و بر بیگناهی خود درباره وقایع کاتین تاکید نمود. ولی در نهایت نتیجه تحقیق بین‌المللی و دولت در تبعید لهستان، شوروی را مقصر شناخت. با پایان یافتن جنگ جهانی دوم، مقامات شوروی در دادگاه نورنبرگ تلاش زیادی برای متهم کردن آلمان درباره این کشتار صورت دادند. از جمله گفته می‌شد که نازیها از روستائیان به زور گواهی گرفته و شاهدان از ترس، دروغ آنها را باور کرده‌اند. اصلاً در سال ۱۹۴۰ در جایی که گفته می‌شود اجساد لهستانی‌ها به دست آمده چوپانان گوسفندان خود را به چرا می‌بردند و زندگی عادی جریان داشته‌است. همچنین ادعا می‌شد که این واقعه در پائیز ۱۹۴۱ روی داده‌است و نه در بهار سال ۱۹۴۰.
در مقابل کمیسیون پزشکی بین‌المللی تأکید می‌کرد که همه شواهد، دخالت روسها را نشان می‌دهد. دادگاه می‌پرسید چرا از آوریل سال ۴۰ جز یک نفر که او هم ضمن انتقال از دست نیروهای شما گریخته‌است، تماس زندانیان لهستانی با خانواده هایشان قطع شده است؟ مقامات دولت اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی منطقه KHATYN خاتین را که تقریباً مثل کاتین KATYN تلفظ می‌شود و اصلاً ربطی به جنگل کاتین و قتلگاه لهستانی‌ها ندارد بر سر زبانها انداختند و با برپا کردن مجسمه یادبود قربانیان نازیسم در آنجا، تلاش کردند اینطور القا کنند که خاتین همان کاتیناست.
به دنبال این اقدامات محاکمات نمایشی در لنینگراد برگزار و افراد خلافکاری چون Arno Diere در این محاکمات گناهکار شناخته می‌شدند.
در سال ۱۹۵۳، یک کمیسیون تحقیق دیگر، ثابت کرد سازمان امنیت شوروی، مسئول این جنایات بوده‌است. در دادگاه نورنبرگ نیز، (در رابطه با کاتین)، انگشت اتهام به سمت نیروهای هیتلر نرفت. علاوه بر تحقیقات صلیب سرخ سوئیس، پژوهش‌های تاریخی، از دهه پنجاه به بعد هم نشان داد که نقش دولت شوروی در جنایت کاتین تردید برنمی‌دارد. مصاحبه با دو تن از سر بازجویان کمیساریای خلق برای امور داخلی NKVD نیز، گرد و غبار را از پرونده کاتین زدود. «دیمیتری ستپانوویج توکارف»و «پیوتر کارپوویج ساپروننکو» که هردو از مقامات اصلی کمیساریای خلق بودند، نقش دولت شوروی را در جنایت کاتین تأکید و تأئید کردند. (اکنون نام دقیق همه کارمندان و بازجویان NKVD موجود است.)
به طورکلی نتیجه تحقیقات نشان داد که جمعاً ۲۵۷۰۰ نفر لهستانی که در میان آنها علاوه بر افسران ارتش، نویسنده، پزشک، شاعر، هنرمند، آموزگار...هم وجود داشت، توسط سران حزب کمونیست شوروی (با همکاری رفقایشان در لهستان) کشته شده‌اند. علاوه بر روستای «گه نیوزدوا»، اجساد قربانیان در شهر خارکف و روستای Ymok که نزدیک شهر « تِوِر» (کالنین) در روسیه کنونی است نیز، بدست آمد و ابعاد فاجعه رُخ نمود.
بعدهااختلافات گورباچف با یلتسین، باعث شد، زوایای دیگری از ابعاد این واقعه منتشر شود. در آوریل سال ۱۹۹۰ گورباچف از نقش سازمان امنیت دولت شوروی «ان.ک.و.د» یعنی همان «کمیساریای خلق برای امور داخلی» پرده برداشت. بوریس یلتسین هم، به دست داشتن دولت روسیه در واقعه کاتین اعتراف نمود و رسما مسوولیت شوروی در این حادثه را پذیرفت. در ژوئن سال ۱۹۹۲؛ یلتسین، بخشی از مدارک محرمانه آرشیوهای سازمان‌های امنیتی روسیه را در اختیار دولت وقت لهستان و رییس جمهور آن، لخ والسا قرار داد. از جمله نامه تاواریش «لاورنتی بریا»به استالین در این مورد، با امضای اعضای دفتر سیاسی: مولوتف[۸] V. / وروشیلوف[۹] K. / میکویان /، کاگولین/و، کاگانوویج که همه با کشتن اسیران موافقت کرده بودند. اسنادی که تا کنون از جنایت کاتین تنظیم شده، ۴ جلد است.

کاتین در ادبیات و هنر [ویرایش]

کاتین به عنوان جرمی علیه بشریت در شعر شاعران و قصه نویسندگان راه یافته‌است. هنرمندان با تندیس و موسیقی و نقاشی و فیلم از آن یاد کرده‌اند. یاتسِک کاچمارسکی شاعر لهستانی، در شعر مرثیه کاتین، از زنان و مردانی حرف می‌زند که حتی قبر ندارند.
آهنگساز لهستانی آندژِی پانوفنیک قطعه زیبای سنگ نبشته کاتینرا ساخته‌است. Adam Aston ترانه زیبایی در مورد کاتین تنظیم کرده‌است. کارگردان بزرگ لهستانی آندژی وایدا که پدرش در شمار قربانیان کاتین بوده و خودش در دوران نوجوانی به نهضت مقاومت علیه نازی‌ها پیوسته، در سن ۸۱ سالگی پشت دوربین کارگردانی فیلم کاتین نشست و آن واقعه را با الهام از کتاب «آندژی مولارچیک»، به تصویر کشید.

اسناد منتشر شده درباره قتل عام



نامه لاورنتی پاوالوویچ بریا به استالین، در پنجم مارس ۱۹۴۰ برای اعدام اسیران
روزنامه لوموند[۱۷] چهارشنبه ۲۸ آوریل ۲۰۱۰ از انتشار اسناد کشتار کاتین خبر داده‌است. بنا بر گزارش لوموند به دستور «دیمیتری مدودف» (رئیس جمهور روسیه) بخشی از اسناد سابقاً سری مربوط به کشتار کاتین (اسامی امضا کنندگان، عاملان و قربانیان) روی اینترنت قرار گرفته‌است. این اسناد که نامه «لاورنتی بریا» به استالین که در آن پیشنهاد اعدام اسرای لهستانی درج شده‌است، نقش پلیس مخفی (NKVD = کمیساریای خلق برای امور داخلی) را در قتل عام افسران و روشنفکران لهستانی، نشان می‌دهد. نامه بریا، امضای مولوتوف، وروشیلوف، کالینین، میکویان و کاگانوویج (اعضای دفتر سیاسی حزب کمونیست شوروی) و بازجویانی جون کوبولف، مرکولف و باش‌توکف، را نیز دارد. در این نامه همگی با کشتن اسرا موافقت می‌کنند و استالین بر تصمیم آنها (یعنی اعدام اسیران) مهر تأئید می‌زند. امضای استالین روی صفحه اول نامه موجود است.
مضمون این نامه از این قرار است.
۵ مارس ۱۹۴۰
کمیساریای خلق اتحاد شوروی در امور داخلی مسکو
رفیق استالین
تعداد زیادی از افسران سابق ارتش لهستان، پرسنل پلیس، ماموران اطلاعاتی، ناسیونالیست‌ها، ضد انقلابیون، فراری‌ها و دشمنان قسم خورده و کینه توز نظام شوروی، در اردوگاه‌های « کمیساریای خلق برای امور داخلی» NKVD و در مناطق غربی اوکراین و بلاروس هستند. افسران ارتش و پلیس دست از تحریک برنمی دارند و منتظرند آزاد شوند تا به فعالیتهای ضد انقلابی خودشان علیه نظام شوروی ادامه دهند. کمیساریای خلق برای امور داخلی (NKVD) به شورش و فعالیتهای ضدانقلابی در استانهای غربی اکراین و بلاروس، بو برده‌است و معلوم شده، افسران سابق لهستان...در آن نقش بارزی دارند. در میان متخلفان بازداشتی تعداد قابل توجهی جاسوس و ضدانقلاب وجود دارد...(بریا در ادامه نامه تعداد اسرا و درجه نظامی آنان را شرح می‌دهد و تأکید می‌کند که زندانیان که در میان آنها کشیش، زمیندار، کارخانه دار، جاسوس، زندانبان، ژاندارم و مهاجر فراری هم دیده می‌شود، همه دشمنان خلق و اتحاد شوروی هستند و باید اعدام شوند. استالین هم موافقت می‌کند...)



اعترافات خروشچف
روزنامه نگاران و شركت كنندگان خارجی قبلا از سالن خارج شده بودند ، اما نیكیتا خروشچف ، دبیر كل حزب كمونیست شوروی از نمایندگان خواست دوباره بنشینند.
سپس نیكیتا خروشچف مدت چهار ساعت یك گزارش محرمانه را برای آنها خواند و به آنها تاكید كرد ، مطلقا حتی بخش كوچكی از این گزارش نباید به خارج درز كند.
خروشچف در مقابل نمایندگان بهت زده سلف خود جوزف استالین را به جنایات وحشتناكی متهم كرد كه همگی حقیقت داشتند.
محاكمه و اعدام رهبران و اعضای حزب كمونیست در 20 سال پیش از این تاریخ و در جریان محاكمه های بزرگ مسكو. قتل عام میلیون ها شهروند بی گناه شوروی كه بسیاری از آنها از كمونیست های وفادار بودند.
اعزام میلیون ها انسان بی گناه به اردوگاه های كار اجباری به اتهام های واهی یا جرایم بسیار كوچك...علی رغم تمام تدابیر احتیاطی شوروی ها ، روزنامه نیویورك تایمز از روز 16 مارس سال 1956 میلادی بخش هایی از این گزارش محرمانه را منتشر كرد.
این گزارش عمدا توسط سیا در اختیار نیویورك تایمز قرارداده شده بود.سیا نیز به نوبه خود این گزارش را از طریق سازمان جاسوسی اسراییل «موساد» به دست آورده بود.
یك مقام بسیار عالیرتبه حزب كمونیست لهستان كه یهودی بود و در واقع جاسوس موساد محسوب می شد ، این گزارش را به موساد داده بود.
با انتشار این گزارش كمونیست های سراسر جهان سه سال بعد از مرگ استالین با واقعیت خونبار رژیم استالینی آشنا شدند.
محاكمه و اعدام رهبران و اعضای حزب كمونیست در 20 سال پیش از این تاریخ و در جریان محاكمه های بزرگ مسكو. قتل عام میلیون ها شهروند بی گناه شوروی كه بسیاری از آنها از كمونیست های وفادار بودند
به این ترتیب ، در شب 24 فوریه سال 1956 میلادی ، نیكیتا خروشچف دبیركل حزب كمونیست اتحادجماهیر شوروی گزارش محرمانه ای در مورد جنایات استالین را برای نمایندگان شركت كننده در كنگره بیستم حزب كمونیست شوروی قرائت كرد.
اما علی رغم تدابیر احتیاطی مفاد این گزارش به خارج درز كرد.گزارش نیكیتا خروشچف اثرات حیرت آوری داشت.
این عقیده رواج یافت كه استالین آرمان ماركسیسم - لنینیسم را به انحراف كشانده و در مورد مشروعیت رژیم شوروی بذر تردید افشانده شد.
مردم لهستان و مجارستان تصور كردند ساعت آزادی آنها فرا رسیده است.بنابراین آنها خواستار آزادی و بی طرفی شدند اما از اكتبر سال 1956 میلادی ، تانك های شوروی وارد بوداپست شدند و قیام مردم مجارستان را در یك سركوب خونین درهم شكستند. لهستانی ها نیز به نوبه خود سركوب شدند.
مائوتسه تونگ ، رهبر جمهوری خلق چین ، خروشچف را متهم كرد كه در جهان كمونیست شكاف ایجاد كرده و راه خود را از شوروی جدا كرد.
اختلاف میان چین و شوروی به اندازه ای بالا گرفت كه دو كشور به مرز جنگ رسیدند و چندین بار درگیری های بزرگ مرزی میان نیروهای دو كشور رخ داد



همچنین منابع معتبری هست که استالین 100میلیون نفرازمردم خودش رودراردوگاه های کاراجباری ودرجبهه های جنگ کشت
60میلیون نفرش درفنلاندو40میلیون نفردراردوگاه های کاراجباری
که سرفرصت میذارم





دوست داشتنی بودنش توحلقم !!!!!



منابع:ویکیپدیا
فرارو