25-06-2014، 12:00
پس از آنکه تیم بیانگیزه و پر از غایب منطقه آمریکای جنوبی حریف آسیاییاش را گلباران کرد، پکرمن دست به تحقیر کامل شخصیت فوتبال ژاپن زد. سرمربی سابق تیم ملی آرژانتین در دقیقه 85 این بازی فرید موندراگان را به زمین فرستاد تا رکورد پیرترین بازیکن تاریخ جامهای جهانی به او تعلق بگیرد. این تعویض تفریحی، هدیه تولد 43 سالگی تنها بازمانده جام جهانی 98 به او بود؛ کادویی که با سه روز تاخیر در مقابل یک حریف منهدم شده به او رسید.
دیماریا ابرستاره قیمتی رئال مادرید دقایقی بعد از ایستادن در این قاب، هنگام تعویضش در دقیقه 93 تا جایی که میتوانست وقت کشت تا تک گل کاپیتانش را، برد ناعادلانه تیمش را نگه دارد. این دو تعویض ظاهرا فرقی با هم ندارند؛ جابهحایی یک بازیکن با دیگری در دقایق پایانی، اما بینشان یک دنیا فاصله هست. تیم اول آمریکای جنوبی جلوی ما از برگه تعویضش برای از بین بردن وقت استفاده کرد و تیم دوم آمریکای جنوبی جلوی ژاپن، با همین برگه بساط رکوردزنی و سرگرمی تماشاگران را فراهم آورد.
مهم نیست که ژاپن چند استادیوم بیشتر از ما دارد. مهم نیست که آنها در همه این سالها چقدر پول خرج فوتبالشان کردهاند و چقدر چماق شدهاند و خوردهاند توی سر ما. حتی مهم نیست که ما امشب حریف اعاده حیثیت بوسنی میشویم و بالا میرویم یا نه؟ مهم این است که به ایرانی بودنمان افتخار کنیم. به بچههایی که جوانمردانه و سختکوشانه جنگیدند و امکانات کم را با تلاش زیاد جبران کردند، به آنها که ترکه ناداوری را روی کمرشان دیدند، اما اجازه ندادند حریف با آنها تفریح کند. این ایران است، وطنم، پاره تنم...
دیماریا ابرستاره قیمتی رئال مادرید دقایقی بعد از ایستادن در این قاب، هنگام تعویضش در دقیقه 93 تا جایی که میتوانست وقت کشت تا تک گل کاپیتانش را، برد ناعادلانه تیمش را نگه دارد. این دو تعویض ظاهرا فرقی با هم ندارند؛ جابهحایی یک بازیکن با دیگری در دقایق پایانی، اما بینشان یک دنیا فاصله هست. تیم اول آمریکای جنوبی جلوی ما از برگه تعویضش برای از بین بردن وقت استفاده کرد و تیم دوم آمریکای جنوبی جلوی ژاپن، با همین برگه بساط رکوردزنی و سرگرمی تماشاگران را فراهم آورد.
مهم نیست که ژاپن چند استادیوم بیشتر از ما دارد. مهم نیست که آنها در همه این سالها چقدر پول خرج فوتبالشان کردهاند و چقدر چماق شدهاند و خوردهاند توی سر ما. حتی مهم نیست که ما امشب حریف اعاده حیثیت بوسنی میشویم و بالا میرویم یا نه؟ مهم این است که به ایرانی بودنمان افتخار کنیم. به بچههایی که جوانمردانه و سختکوشانه جنگیدند و امکانات کم را با تلاش زیاد جبران کردند، به آنها که ترکه ناداوری را روی کمرشان دیدند، اما اجازه ندادند حریف با آنها تفریح کند. این ایران است، وطنم، پاره تنم...