روان‌شناسی

[Ƒαкє ѕмιƖє]

راهکارهای مشهور شدن برای روان شناسان

در ایران روان شناس "خــــــوب و بـــــد" نداریم، روان شناس "مشهور و غیر مشهور" داریم!

اگر می خواهید مشهور شوید:

- در ابتدا حداقل دکتری بگیرید، ترجیحا در خارج، چون آدم متوسط ها در ایران زود "غول" میشن یا غول شون میکنن. سپس هیئت علمی شوید!

- نوچه داشته باشید، از پژوهش های تان هم بیشتر!

- ویزیت بالای 100 هزار تومن بگیرید. حق ویزیت بیشتر، شهرت بیشتر.

- چند کتاب ترجمه کنید. به دانشجویان ارشد و دکتری-همون نوچه ها- بگویید ترجمه کنند، نام خودتان را اول بیاورید!

- چند کتاب هم تالیف کنید. لازم نیست واقعن "تالیف" کنید. قسمت های مختلف کتاب های گوناگون رو ترجمه کنید و بچپونید تو همدیگه و اسمش رو بگذارید تالیف.

- چند مقاله ISI بی سر و ته چاپ کنید. نگران نباشید، مقالات تان را به غیر از نوچه های علمی تان هیچ کس دیگری در دنیا نمی خواند. پس تا می توانید ببافید،

تا "شـقـیـقـه" هست، پژوهش باید کرد! (مطمئن باشید بعد از چند سال پژوهش، دکتری افتخاری به جهت پیوندهای بی بدیل "گودرز" و "شقایق" رو دریافت خواهید کرد)

- حرفای خاص بزنید. مثلن در حالی که 90 درصد مقاله هایتان به زبان فارسی ست، بگویید من از حوزه های پژوهشی در ایران اطلاعی ندارم.

دیده شده این عبارت خیلی "نوچه جذب کن" بوده است. همچنین در مراحل انجام پایان نامه توسطه نوچه ها، به شدت سخت گیری کنید،

مثلن هی بگید فونت و کادر دور صفحه رو درست کنید. دیده شده دانشجوها مازوخیست هستن و لذت میبرن، چون "احساس انجام کار علمی"

بهشون دست میده. چه چیز شیرین تر از مرارت های علمی!!

- هم کارگاه برگزار کنید، هم برای به روز نشان دادن خودتان کارگاه بروید. اگر تازه کار هستید کارگاه زیاد برگزار کنید، از "گودرز درمانی"

تا "شقایق پروری" را می توانید در دستور کار خود قرار دهید. اگر هم کمی مشهور شدید نگران کارگاه نباشید چون نوچه هایتان سراغ شما خواهند آمد!

شرکت در کارگاه یا دوره های روان شناسی خارج کشور به شدت توصیه میشه. مهم نیست انگلیسی متوجه نمیشید و چیزی یاد نمی گیرید،

مهم اینه که "کاغذش" رو دریافت می کنید و در رزومه تون می نویسید.

- نگران انجام مراحل فوق هم نباشید، کسی با شما کاری نداره و انتقادی به شما نمیشه. چون همکاران نیز بر همین منوال اند و دانشجویان

نیز دو دسته اند، "احمق" یا "نوچه"!

***

پ.ن:

با احترام به "آلفای یک درصد" در حوزه روان شناسی. البته میدونم همه(مثل من) خودشون رو آلفای یک درصد میدونن!

▬▬▬▬

هشدارهای یک روانشناس درباره دلبستگی‌ و دوستی‌های اینترنتی

دکتر مهرانگیز شعاع کاظمی در گفت‌وگو با خبرنگار «جوانان» ایسنا منطقه دانشگاه علوم پزشکی تهران،افزود:

دوستی‌های اینترنتی باعث می‏‌شود که دو طرفتمام فکر و توجه و تمرکز خود را صرف دیدارها و ملاقات‏‌های حضوری

و تلفنی کنند واین بزرگ‏ترین مانع برای رشد و ترقی علمی است؛ زیرا تحصیل دانش نیازمند تمرکزنیروهای فکری و روحی است.

وی با بیان اینکه دلبستگی‌های اینترنتی، فرار دختران را به دنبال دارد، گفت: کسانی که چت می‌کنند دانش و آگاهی

چندانی به خصوص با جنس مخالف ندارند و نمی‌توانندارتباط را براساس اصول مشخصی برقرار کرده و بر مبنای آن پیش روند.

وی در ادامه افزود: وقتی شخص ارتباطی را در چت برقرار می‌کند، فرد مقابل در آغازارتباط حس می کند که این برقراری ارتباط

به زودی قطع می‌شود و تنها برای وقت‌گذرانیاست، اما پس از مدتی آغاز این ارتباط شکل می‌گیرد و ابراز احساساتی که بعدا ممکناست

از سوی دو طرف مطرح شود و دلبستگی‌هایی را به وجود آورد که این دلبستگی‌ها دردرازمدت عوارضی مانند مقوله دختران فراری یا

سوء‌استفاده‌های جسمی و جنسی را به دنبال دارد.

این عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا (س) با بیان اینکه معمولا افرادی که جایگاهشغلی مناسبی در اجتماع ندارند وارد

اتاق‌های چت می‌شوند و کسانی که ارتباط اجتماعیواقعی در جامعه دارند چندان فرصت نمی‌کنند که چت کرده و خود را

درگیر این مسائلکنند، اظهار کرد: کسانی که ترس اجتماعی و افسردگی دارند و نیز گوشه‌گیر هستند ونمی‌توانند با افراد

به راحتی ارتباط برقرار کنند، زمینه‌ای در چت می‌یابند که دراین موقعیت‌های اجتماعی که هویت‌شان پنهان است خود را معرفی کنند.

کسانی کهروابط‌شان دچار گسیختگی خانوادگی است و مرد و زن از یکدیگر طرد شده‌اند نیز زمینهورود در اتاق‌های چت را دارند.

فقدان شناخت درست و واقع بینانه و ایجاد جو بدبینی از عواقب دوستی های اینترنتی

شعاع کاظمی گفت: معمولا ادعا می‏‌شود این گونه روابط و دوستی‏‌ها به انگیزهازدواج شکل می‏‌گیرد، اما با کمی دقت مشخص می‏‌شود،

روح حاکم بر این گونهدوستی‏‌ها، عشق‏‌ورزی کور است نه خردورزی. تصمیم‏‌گیری درست در مورد ازدواج با فردخاص، تنها با تکیه بر عقلانیت و خردورزی ممکن است.

وی افزود: دوستی‏‌های قبل از گزینش همسر، راه عقل را مسدود و چشم واقع بین انسانرا کور می‏‌کند و اجازه نمی‏‌دهد تا یک تصمیم

صحیح و پیراسته از اشتباه گرفته شود. این نوع انتخاب‏ها که در فضایی آکنده از احساسات و عواطف انجام می‏‌گیرد

به دلیلنبود شناخت عمیق و واقع‏‌بینانه، زندگی مشترک را تلخ و آینده را تیره و تارمی‏‌کند.

این روانشناس با تاکید بر اینکه این گونه دوستی‌ها نه تنها مشکلی را برای دخترانو پسران حل نمی‏‌کند، بلکه

بر مشکلات آنان می‏‌افزاید، گفت: این گونه دوستی‏‌ها وروابط اگر به ازدواج بیانجامد پس از مدتی از شکل‏‌گیری زندگی جو بدبینی و سوءظن رابه دنبال دارد.

وی ادامه داد: پسر به خود می‏‌گوید این دختر وقتی به راحتی با من پیوند و رابطهبرقرار کرد، از اعتقاد و ایمان قوی برخوردار نیست.

بنابر این از کجا معلوم پیش ازارتباط با من، با فرد دیگری طرح دوستی نریخته است؟ از کجا معلوم که در آینده با اینکه همسر من است

با دیگری ارتباط برقرار نکند؟ دختر نیز همین تصور را نسبت به پسردارد. بر این اساس این گونه ازدواج‏ها دارای پایه و اساسی سست و متزلزل است

و تجربهنشان داده که منجر به طلاق و جدایی می‏‌شود.

شعاع کاظمی اظهار کرد: این گونه روابط و دوستی‏‌ها معمولا به انگیزه تفنن وسرگرمی شکل می‏‌گیرد، نه تشکیل کانون خانواده،

اما در خلال آن از خود باوری وزودباوری دختران سوء استفاده می‌شود. متاسفانه در بسیاری موارد بین عشق و هوس تمییزداده نمی‏‌شود.

عشق حقیقی و پاک با هوس‏‌های آلوده و زودگذر، تفاوت جوهری دارد.

وی همچنین افزود: برخی از این روابط که مبتنی بر هوسرانی و سرگرمی است،

پس ازمدتی رو به سردی و افول می‏‌نهد. جاذبه و دل ربایی‏‌ها مربوط به روزها و ماه‏‌هایاول دوستی است. اما دیری نمی‌پاید

که این روابط عادی شده و به جدایی می‌کشد. حستنوع طلبی انسان از یک طرف و فقدان عامل بازدارنده از طرف دیگر باعث می‏‌شود

برخیسراغ ازدواج و تشکیل خانواده نروند جامعه‌‏ای که از تشکیل کانون خانواده استقبالنکند هیچ‏گونه ضمانتی برای رشد و شکوفایی

فضایل انسانی در آن وجود ندارد. عمدهخوبی‏‌ها و کمالات والای انسانی در پرتو تشکیل خانواده‌‏ای سالم، به فعلیت می‏‌رسد.

این عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا (س) گفت: در دوستی‏‌های موجود بین دختران وپسران، از آنجا که مقاومتی بسیار قوی

از طرف پدر یا مادر یا جامعه برای ممانعت ازبرقراری این دوستی‏‌ها وجود دارد، این گونه دوستی‏‌ها با مخاطرات روانی گوناگونی ازجمله اضطراب و تشویش همراه است.

به گفته وی، وجود افکار دیگری چون احساس گناه، نگرانی از تهدیداتی که توسط پسربرای فاش کردن روابطش با دختر صورت می‏‌گیرد،

یک تعارض درونی و اضطراب مستمر را بهدنبال خود دارد. بنابر این وجود چنین دلهره‏‌ها و اضطراب‏‌هایی که گاهی لطمه‏‌هایجبران ناپذیری

بر جسم و روان انسان دارد، از جمله آسیب‏‌های این گونه روابط است.

شعاع کاظمی در پایان گفت: هر انسانی در سرشت و نهاد خویش به دنبال پاکی‏‌ها ونجابت است. دخترانی که در پی این روابط آلوده هستند

در حقیقت پشت پا به سرنوشت خودزده‏‌اند و این امر باعث می‏‌شود که آن‏ها به جرم آلودگی به این روابط شرایط ازدواجپاک را از دست بدهند.

البته این گونه روابط ناسالم حتی در ازدواج پسران نیز تاخیرایجاد می‌کند، اما دختران بیش از پسران در معرض این آسیب قرار دارند.