روزگـــــــاری پر از هیــــچ

[ɱɪɾʌʛє]

مــن و تـــو
دو نیــمه ی یــک سیــب بودیـــم
تــو را یــکی بــرد
مــرا کــرم خـورد




نوشت ” قمحا “…
همه به او خندیدند..!!

گریستــــــــــــــ…..
گفت به “غمها” یم نخندید که هر جور نوشته شود درد دارد…!
از تَـــــــه به سر بخوان تا منِ آن روزها را بشناسی…!





دلِ سبــــــزم را گــــــ ــــ ـره زد ..
و رفتـــــــ ــــ ــ تا بـــــــه آرزوهـــایش برســــد





برای خــــودم مینویســــم

برای دلــــتنگی هــــام

برای دغـــدغه های خـــودم

برای دلـــــی که دلتنگم نیست

برای دستی که نوازشـــگر دست هایم نیســــت

بــــرای خودم میــــنویسم

بمـــــــیرم برای خودم که انــــقدر تـــــــنهاســـت!!!





خدايا؟

سکوت می کنم!

به احترام آن همه حرفی که در دلم مرد !!!



کاش آنقدر که حالــــا هستــــی ؛
دیــــروز بـــودی . .
امروز بی فایده ست ...
من از دیــــروز شکسته ام؛
مرهــــم ِ امروزت نوشداروی پس از مرگ ست و من،
همــــــان سهراب ِ دیروزم ؛
شیرین ِ تو مُـــــــرده؛
بــــرو لباس ِ فرهــــادت را برای دیگری بپــــــــوش!!




نقدر در تـــــــــــو غــرق شـــده ام..
که از تلاقـــى نگاهـــم بادیگرى
احســـاس خیانــت میـــکنم!!عشـــــــــــق یعنى همین...






ﺑــِﮧ ﻫــــﯿﭻ ﻋﺸﻘــے ﺩﯾﮕــــﺮ ﺍﯾــــﻤﺎלּ ﻧﺪﺁﺭﻣ

ﮐــــﺂﻓـﺮ ﺷﺪـﮧ ﺍَﻡ

ﮔــُـﻨﺎﻫﺶ ﭘــــﺂےِ ﺗـــُﻮ




دلم یه ذره مردن میخواد
زیاد زنده موندم



عزیزم حتے دیگر نمیخواهم آرزویت باشم…

آرزو میڪنم “او” آرزوے تو باشد و آرزوی او… “دیگرے”…





من کمی بیشتر از تختــــخواب...

به تـــا خوردن در آغــــوشت...محتــــاجم...



کاش دنیا یکبار هم که شده
بازیش را به ما می باخت مگر چه لذتی دارد

این بردهای تکراری برایش؟!



هـــــر شـــــب ...خوشبختیــ♥ـــت را دعـــــا میکنـــــم ..

.ولـــــی ...فقـــــط " خــــــــــدا " میدانـــــد ...

" حســـــادت "امانــــــــــم را بریــــــــــده ..............!



او نمرده است!

فقط مرا دیگر نمی خواهد......

او در آغوش دیگری است و من در آغوش دیگری