*...تلخ مثل قهوه...*

[MONA-GH]

اکنون کجاست؟
چه میکند ؟
سردش نیست؟
غذا خورده است ؟
حالش خوب است ؟
همه بر وفق مراد است ؟
میپرسید چه کسی ؟
کسی که فراموشش کرده ام . . !




این روزها
صدای ثانیه ثانیه
فراموش شدنم را
می شنوم …





امروز روز آخر است..
فراموشت میکنم!
دیروز هم روز آخر بود ..
هر روز من
به بهت زدگی می گذرد..
من هر روز فراموشت می کنم..
اما چه فایده که با هر طلوع خورشید
دوباره تمام من میشوی…
مرگ هم تو را از خاطرات و ذهن من پاک نخواهد کرد..




انصاف نیست
رفتن آدمها با خودشون باشه
فراموش کردنشون با ما . . .





فراموش شدن همیشه از نبودن نیست !
گاهی از نزدیک شدن زیاد فراموش میشی … !











شیشه های شکسته تعویض می شوند
پل های شکسته ، تعمیر
آدم های شکسته ، فراموش . . .




انسان ممکن است با یک نفر بیست سال زندگی کند
و آن شخص برایش یک غریبه باشد …
می تواند با یک نفر بیست دقیقه وقت بگذراند و تا آخر عمر فراموشش نکند …





فراموشی می آید…
مثل همین پائیز
با ابرهای سهمگینش
دیروز برگ خشکی دیدم
که نمی دانست
از کدام شاخه جدا شده




بی تابم نمی شوی ،
بی قراری نمی کنم ،
فراموشی مان مبارک !