روانشناسی کودکان

[eɴιɢмαтιc]

اگرر مادران بیرون از خانه کار نمی کنند، پدران باید درباره اهمیت کار همسران خویش در خانه، حساس و مثبت باشند...

اگر مادران بیرون از خانه کار نمی کنند، پدران باید درباره اهمیت کار همسران خویش در خانه، حساس و مثبت باشند. مشکل عادی مردان این است که از ارزش مشارکت های همسر خویش در خانه که شغلی خارج از خانه ندارد، می کاهند. تعابیری مثل: «امروز کاری برای انجام دادن نداری؟» یا «تمام کاری که بلدی این است که هر روز بچرخی این طرف و آن طرف و خرید کنی.» اصولا خانواده وقتی برای صرف شام خوشمزه ای، در خانه ای تمیز و ظرف هایی تمیز دور هم جمع می شوند کارهای مادر خانه دار و بدون حقوق را ناچیز تلقی می کنند.

چنین پدرانی بر فعالیتهای داوطلبانه ای که نیاز به تلاش، خلاقیت و قبول مسئولیت دارد و برای اجتماع و بچه ها مهم اند، نام فعالیتهای اجتماعی بی هدف می نهند. اگر مادر تصمیم بگیرد برای یادگیری بیشتر شروع به درس خواندن کند، پدر این کار را نوعی سرگرمی غیر ضروری و بی ارزش می داند. اگر مادر بعدها در زندگی مشترکش به کاری در بیرون مشغول شود شاید می خواسته بچه ها از آب و گل درآیند) ممکن اسب به خاطر دیر شروع کردن به کار، مهارت و تبحر کمتر، محدودیتهای مکانی و یا اصولا حقوق کمتری که به زنان پرداخت می شود، از میزان درآمدش رضایت نداشته باشد. بعضی مردان مشارکت مالی زنان نشان را کوچک شمرده و موقعیت شغلی آنان را پایین تر از حد واقعی می آورند. آنها گاهی حتی موفقیت های همسر خود را نوعی تهدید نسبت به موقعیت خود تلقی می کنند.

خطری که حرف های این نوع پدران برای خانواده دارد، عبارتند از: بی ارزش کردن و فاقد قدرت جلوه دادن مادر در دید بچه ها، این مادر است که دائما عهده دار مسئولیت های اولیه فرزند خود نظیر: نظم و انظباط بچه ها، ارتباط با مدرسه و فراهم کردن راهنمایی های آموزشی در خانه برای بچه هاست. از آنجا که پدر قدرت مادر را از بین برده، او نیز برای راهنمایی بچه ها در درس و منضبط کردن آنان باید تسلیم بی قدرتی خویش شود.

اگر چه پدر هرگز مستقیما به فرزندانش نگفته است که از مادرشان اطاعت نکنند و حتی ممکن است درباره اطاعت کردن از مادرشان هم تا حدی قاطع باشد، ولی مسلما عدم اطاعت و بی احترامی کودکان نسبت به مادر را بدون توجه به اهمیت رابطه با همسرش، شکل داده و ایجاد کرده است. او نه تنها همسرش را بی ارزش کرده بلکه تمام کارهای او را بی اهمیت جلوه داده است.

نگاه فرزندان به مادرشان، دست کم تا حدودی بر اساس تعاریف پدر و ارزشی است که او برای فضایل مادر قائل می شود. پسران، مادر سخت کوش خود را بی ارزش پنداشته و او را منکوب می کنند، اما خود به افرادی ناموفق تبدیل می شوند. مختران این خانواده نیز مرتبا با مادرشان دعوا و مشاجره می کنند و خود افرادی ناموفق از آب در می آیند.

* نکته برای والدین
هر پدری که از فرزندانش انتظار موفقیت در مدرسه و تحصیل و احترام گذاشتن به مادرشان را دارد، باید به طور علنی و شفاف برای تلاشها و تعهد همسرش نسبت به درس بچه ها و اجتماع، احترام قائل شود و این احترام را آشکارا بیان کند. شماری از مردان جامعه ما که کارشان را در خانه انجام می دهند و صرفا در خانه کار می کنند، ممکن است از سوی دوستان و آشنایان خود مورد سرزنش قرار گیرند.

این مشکل وقتی حل می شود که زنان شاغل چنین مردانی، درباره ارزش کار شوهرانشان آگاه باشند.

از آنجا که رفتارهای قالبی هر جنسی مشخص است، مادرانی که وقت کمتری را صرف تربیت فرزندانشان کرده و به همین دلیل احساس گناه می کنند، ممکن است به خاطر رسیدگی همسرانشان به مسائل تربیتی از دید فرزندانشان متهم به سرزنش کردن شوهرانشان شوند. این سرزنشها باعث می شوند پدری که وقت خود را صرف تربیت بچه ها می کند، فاقد قدرت شود، درست به همان اندازه که مادر سرزنش شده توسط پدر خانواده، فاقد قدرت می شود.

طراحی و ایجاد الگوی موفقیت و بیان این الگو در کاری که همسرتان انجام می دهد، در تحریک بچه ها به کسب موفقیت، تفاوتی واقعی ایجاد می کند. شما به روشنی متوجه خواهید شد که از آنها انتظار دارید که در روشها، برخوردها و تلاشهایشان تغییری ایجاد کنند، باید در الگوی خودتان تغییری به وجود آورید. نفع جنبی از الگویی مثبت تر، قدر شناسی مثبت خود شما از کارتان است.