06-01-2015، 15:08
اسلام نه تنها حق، بلکه دستور به علم اندوزی به زن و مرد میده. به زن حق میده که جدای از شوهرش بتونه درآمد داشته باشه، زمین و ملک و مال داشته باشه. تعجب میکنم از حرفاتون . این چیزایی که شما اون بالا نوشتی اسلام نمیگه، بلکه ساخته ی تخیلات ماهاست. مطمئنم خیلی از مردم ما فکر میکنن که اسلام میخواد وجود زن رو مساوی با ذلت قرار بده. درحالی که همه میدونیم اسلام برای اولین بار با زنده به گور کردن کودکان مخصوصا دختر مخالفت کرد.
یهود (خدای یهود) در آخرین بند از فرمان های ده گانه اش که به قول مشهور برای موسی(ع) فرستاده، زنان را در ردیف چهارپایان و اموال منقول قرار داده است. بر این اساس، قوم یهود مانند همه اقوام جنگ جو، زن را مایه مصیبت و بدبختی می دانستند و او را فقط به این دلیل تحمل می کردند که یگانه منبع تولید سرباز بود.
جالب تر اینکه مردان یهودی در دعای صبحگاهی، از خداوند تشکر می کنند که آنها را زن نیافریده است.
در دین تحریف شده یهود، دختر، کالایی است که می توان آن را در هنگام تنگ دستی فروخت. سنت غلط خرید و فروش دختران، در قوم بنی اسرائیل رواج زیادی داشته است.
آیین حضرت عیسی مسیح(ع) نیز گرچه سراسر مهربانی و رحمت است و در آن به مدارا با زنان سفارش شده، ولی پس از تحریف، ارزش زن در آن بسیار پایین آمد.
بنابر آموزه های موجود مسیحیت، زن شری ضروری، وسوسه ای طبیعی، مصیبتی نیکو، خطری خانگی، جذبه ای نابودکننده و آسیبی رنگارنگ است. او همان «حوای مجسم» است که آدم را از فردوس برین محروم ساخت و هنوز آلتی در دست شیطان است تا مردان را بفریبد و آنان را به دوزخ بکشاند. از این رو، کلیسا، زن را بی ارزش و او را موظف به اطاعت از مرد می داند، زیرا مرد شبیه خداوند آفریده شده است. بنابر این، در آموزه های این دین زن موجودی ناقص، کنیز و برده ای در خدمت مرد است که مرد همواره باید خود را از شر او در امان نگه دارد.
با ظهور اسلام، دریچه های روشنایی به سوی زن گشوده شد. قرآن به صراحت زنده به گور کردن دختران را سرزنش و رد کرد و بدین ترتیب، پرونده این جنایت ها را که از سنت های جاهلیت بود، در زباله دان تاریخ دفن کرد. و ارزشی ویژه به زن بخشید و یازده امام را از صلب دختر رسول خدا(ص) قرار داد. حال آنکه تا آن زمان، مرد بی پسر را ابتر و «نسل بریده» می دانستند.
دین مبین اسلام در روزگاری ظهوری کرد که داشتن پسر، افتخاری بزرگ و تولد دختر ننگ و عار خانواده بود. پیامبر اسلام با گرامی داشت زنان و به ویژه تکریم دخترش فاطمه(س) نقش مؤثری در باطل کردن سنت های خرافی جاهلیت داشت. آن حضرت فاطمه(س) را پاره تن خود می نامید و خشم او را خشم الهی. همچنین به کسانی که دختردار شدن بر ایشان ناخوشایند بود می فرمود: «دختران خود را ناپسند مدانید، به درستی که دختران، مونس انسان و گران بهایند».
وَ مَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصّالِحاتِ مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثی وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنّهَ وَ لا یُظْلَمُونَ نَقیرًا. (نساء: 124)
هر کس کار شایسته ای انجام دهد؛ چه زن و چه مرد، اگر مؤمن باشد به بهشت می رود.
قضاوت با خودتون
یهود (خدای یهود) در آخرین بند از فرمان های ده گانه اش که به قول مشهور برای موسی(ع) فرستاده، زنان را در ردیف چهارپایان و اموال منقول قرار داده است. بر این اساس، قوم یهود مانند همه اقوام جنگ جو، زن را مایه مصیبت و بدبختی می دانستند و او را فقط به این دلیل تحمل می کردند که یگانه منبع تولید سرباز بود.
جالب تر اینکه مردان یهودی در دعای صبحگاهی، از خداوند تشکر می کنند که آنها را زن نیافریده است.
در دین تحریف شده یهود، دختر، کالایی است که می توان آن را در هنگام تنگ دستی فروخت. سنت غلط خرید و فروش دختران، در قوم بنی اسرائیل رواج زیادی داشته است.
آیین حضرت عیسی مسیح(ع) نیز گرچه سراسر مهربانی و رحمت است و در آن به مدارا با زنان سفارش شده، ولی پس از تحریف، ارزش زن در آن بسیار پایین آمد.
بنابر آموزه های موجود مسیحیت، زن شری ضروری، وسوسه ای طبیعی، مصیبتی نیکو، خطری خانگی، جذبه ای نابودکننده و آسیبی رنگارنگ است. او همان «حوای مجسم» است که آدم را از فردوس برین محروم ساخت و هنوز آلتی در دست شیطان است تا مردان را بفریبد و آنان را به دوزخ بکشاند. از این رو، کلیسا، زن را بی ارزش و او را موظف به اطاعت از مرد می داند، زیرا مرد شبیه خداوند آفریده شده است. بنابر این، در آموزه های این دین زن موجودی ناقص، کنیز و برده ای در خدمت مرد است که مرد همواره باید خود را از شر او در امان نگه دارد.
با ظهور اسلام، دریچه های روشنایی به سوی زن گشوده شد. قرآن به صراحت زنده به گور کردن دختران را سرزنش و رد کرد و بدین ترتیب، پرونده این جنایت ها را که از سنت های جاهلیت بود، در زباله دان تاریخ دفن کرد. و ارزشی ویژه به زن بخشید و یازده امام را از صلب دختر رسول خدا(ص) قرار داد. حال آنکه تا آن زمان، مرد بی پسر را ابتر و «نسل بریده» می دانستند.
دین مبین اسلام در روزگاری ظهوری کرد که داشتن پسر، افتخاری بزرگ و تولد دختر ننگ و عار خانواده بود. پیامبر اسلام با گرامی داشت زنان و به ویژه تکریم دخترش فاطمه(س) نقش مؤثری در باطل کردن سنت های خرافی جاهلیت داشت. آن حضرت فاطمه(س) را پاره تن خود می نامید و خشم او را خشم الهی. همچنین به کسانی که دختردار شدن بر ایشان ناخوشایند بود می فرمود: «دختران خود را ناپسند مدانید، به درستی که دختران، مونس انسان و گران بهایند».
وَ مَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصّالِحاتِ مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثی وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنّهَ وَ لا یُظْلَمُونَ نَقیرًا. (نساء: 124)
هر کس کار شایسته ای انجام دهد؛ چه زن و چه مرد، اگر مؤمن باشد به بهشت می رود.
قضاوت با خودتون