هفت گناه کبیره.

[♥ هومن♥]

هفت گناه کبيره

هفت گناه کبيره (seven deadly sins) که با نام مفاسد عظيم (capital vices) يا گناهان اصلي (cardinal sins) نيز شناخته مي شوند ، اعمال يا رفتاري هستند که در آموزه هاي اوليه مسيحيت بسيار مورد نکوهش بوده و عبارتند از : شهوت (lust) ، شکم پرستي (gluttony) ، طمع (greed) ، تنبلي (sloth) ، خشم (wrath) ، حسد (envy) و غرور (pride) .

گناهان در اين آيين به دو دسته کلي تقسيم مي شوند . يکي گناهان صغيره که کوچکتر و قابل بخشش هستند و به واسطه اجراي آيين هاي خاص مذهبي قابل عفو و بخشش هستند و ديگري گناهان کبيره .

ارتکاب هر يک از گناهان کبيره موجب از بين رفتن رحمت از زندگي شده و موجب مي گردد لعن و نفرين الهي تا ابد در زندگي انسان باقي بماند . اين گناهان فقط در دو حالت بخشيده مي شوند ، يکي برگزاري مراسم مذهبي اقرار به گناه و ديگري توبه و ندامت از انجام گناه براي تمام عمر .

به منظور تسهيل يادآوري اين گناهان ، کلمه "SALIGIA" که برگرفته از حروف ابتدايي معني لاتين هر يک از آنها مي باشد (superbia, avaritia, luxuria, invidia, gula, ira, acedia) ايجاد گرديده و مورد استفاده قرار مي گيرد .

اگر چه در هيچ کجا از کتاب مقدس ، فهرست معيني که به هفت گناه کبيره اشاره کند وجود ندارد ، اما فهرست اعمال مقدس که مغاير با ليست گناهان کبيره است در کتب عهد جديد مسيحيان مانند رساله گالاتيان (Epistle to the Galatians) يافت مي شود . ليست کنوني هفت گناه کبيره برگرفته از هشت عملي است که راهبي يوناني به نام اِواگريوس پونتيکوس (Evagrius Ponticus) از آنها به عنوان "اعمال شيطاني" نام برده است . اين اعمال عبارتند از : شکم پرستي (gluttony) ، هوسراني (fornication) ، حرص و آز (avarice) ، اندوه (sorrow) ، غضب (anger) ، يأس(discouragement) ، خودستايي (vainglory) و غرور (pride) .

سه عمل اول اين ليست وابسته به اميال شهواني ، غضب وابسته به حس تندخويي و خودستايي و غرور وابسته به عقل و خرد انسانند . سالها پس از پونتيکوس ، در 590 بعد از ميلاد ، پاپ گرگوري اعظم (Pope Gregory I) با کمي تغييرات در اين ليست (حذف اندوه و يأس و افزودن تنبلي ) اين اعمال را به هفت عمل تغيير داد .

هر يک از گناهان کبيره نقطه مقابل يکي از اعمال مقدس است که اين اعمال به صورت موازي با گناهان کبيره به ترتيب عبارتند از : نجابت (chastity) ، اعتدال (temperance) ، خيرات (charity) ، پشتکار (diligence) ، شکيبايي (patience) ، لطف و مهرباني (kindness) و تواضع (humility) .


در ادامه ، هر يک از اين گناهان با شرح کوتاهي توضيح داده شده است :


1 - شهوت ( Lust و در لاتين luxuria ) : شهوت يا هرزگي يا هوسراني به معني افراط در گرايش به ميل جنسي است . اگر چه غريضه و ميل جنسي مي تواند موجب افزايش و تقويت عشق بين زن و شوهر شود و وجود آن مستلزم بقاي نسل انسانهاست ، اما افراط در آن نيز مي تواند موجب از هم گسيخته شدن زندگي و اعتياد به هرزگي و هوسراني گردد .


2 - شکم پرستي ( Gluttony و در لاتين gula ) : شکم پرستي به معني افراط در خوردن و آشاميدن است . در آيين مسيحيت شکم پرستي به اين دليل گناه به شمار ميرود که موجب اتلاف غذا و دريغ آن از نيازمندان مي شود .


3- طمع ( greed و در لاتين avaritia ) : طمع يا آز همانند شهوت و شکم پرستي ، جزء گناهاني است که در اثر افراط به وجود مي آيد و بيشتر به معني افراط در جمع آوري مال و ثروت ، مورد نظر است . طمع به دنبال خساست به وجود مي آيد و به همين دليل شخص طمعکار از کمک و ياري به نيازمندان امتناع خواهد نمود .


4- تنبلي ( sloth و در لاتين acedia ) : تنبلي در فهرست هاي اوليه وجود نداشته و به جاي آن گناه غم و يأس شناخته مي شده است که با ادغام اين دو و الهام از آنها ، در ليست جديد به اين نام آورده شده است چرا که تنبلي نتايجي چون بي حوصلگي ، افسردگي ، بي عاطفگي و غم را به همراه خواهد داشت .


5- خشم ( wrath و در لاتين ira ) : خشم به افزايش احساس عصبانيت اتلاق مي گردد که مي تواند به صورت مخالفت شديد با صداقت و راستي نمود پيدا کند که گاه ممکن است منجر به بروز اعمالي ناشايست و مغاير با قانون گردد . خشم اغلب به صورت لحظه اي بروز مي کند و در صورت عدم کنترل مي تواند نتايجي غير قابل جبران به همراه داشته باشد .


6- حسد ( envy و در لاتين invidia ) : حسد به معناي تمايل به تصاحب و به چنگ آوردن هر چيزي است بدون اين که سايرين از آن بهره مند باشند . حسد نيز مانند طمع ناشي از سيري ناپذيري است ، اما تفاوت اين دو در آن است که طمع معمولا به معني خواستن مواد و اشياء گران بهاست ، اما حسد دامنه وسيع تري را در بر مي گيرد و ميتواند در مورد هر چيري اعم از مادي يا غير مادي صدق کند .



7- غرور ( pride و در لاتين superbia ) : تقريبا در تمام فهرست هاي موجود ، غرور يا تکبر اصلي ترين و مهم ترين گناه شناخته شده است . غرور به معني احساس برتري و جذابيت بيشتر نسبت به ديگران و تکذيب اعمال خوب و پسنديده آنها و خودپسندي به خصوص در برابر خداوند است . در اين خصوص دانته مي گويد :"خودپسندي موجب ايجاد کينه بين شخص و همسايگان او مي گردد ". روشن ترين مثال در توصيف اين گناه ، داستان غرور شيطان و سرپيچي او از فرمان خداوند است که موجب رانده شدن او از مقام تقرب الهي و سقوط وي از آسمانها و تبديل او به ابليس گرديد .


به اميد اين که هيچ يک از ما از هر دين و آييني مرتکب اين گناهان نگرديم ...