خـآطرآت خواندنـی از صـآدق هـدآیت

[Nυмв]

مـحـمـود هـدایـت در پـاسـخ بـه ایـن سـوال کـه: آیـا از طرف خـانـواده هـیـچ کـوشـشـی نـشـده بـود کـه عـادت گـیـاهـخـواری از سـر صادق هـدایـت بـیـفتد؟ چـنـیـن گـفته اسـت:

چـرا، هـمـه مـان آنـچـه کـه توانـسـتیـم سـعـی کـردیـمـ، امـا چـگـونـه مـمـکـن اسـت مـوجودی را بـه زور وادار کـرد کـه آنـچـه را نـمـی خـواهـد، بـخـورد؟ آنـهـم یـک مـوجود نـازک نـارنـجی و آرام و گـاه تنـد و عـصبـی را... فقـط مـیـان مـا، مـادرم بـود کـه بـا آنـهـمـه بـاز سـعـی مـی کـرد فورمـولـی پـیـدا کـرده و بـرای جلـوگـیـری از ضعـف بـنـیـه او یـک طوری توی غـذایـش گـوشـت قـاطی بـکـنـد کـه او نـفهـمـد. خـدا مـی دانـد کـه آن زن بـی گـنـاه چـه کـارهـا در ایـن مـورد نـکـرد. چـه ابـتکـارهـا کـه بـه خـرج نـداد. گـاهـی آب گـوشـت را مـی گـرفت و مـخـفیـانـه توی غـذای او مـی ریـخـت، و یـا گـوشـت را لـه مـی کـرد و آن را بـا سـیـب زمـیـنـی و سـبـزی قـاطی مـی کـرد و جلـویـش مـی گـذاشـت. صادق هـم بـه خـاطر اطمـیـنـانـی کـه بـه قـول مـادرم داشـت و بـا اعـتمـاد بـه ایـنـکـهـ، آنـچـه کـه مـی خـورد گـوشـت توی آن نـیـسـت مـشـکـوک نـمـی شـد. امـا روزی مـاجرایـی پـیـش آمـد کـه او مـتاسـفانـه دیـگـر نـتوانـسـت حـتی بـه قـول مـادرم نـیـز اعـتمـاد کـنـد. مـاجرا ایـن طور اتفاق افتاد: یـک روز مـادرم بـدون آنـکـه بـدانـد چـه مـی کـنـد بـا صدای بـلـنـد بـه آشـپـز دسـتور مـی داد کـه آب گـوشـت را گـرفته و بـا غـذای صادق خـان قـاطی کـرده و ان قـدر چـاشـنـی بـه آن بـزنـد کـه مـزه گـوشـت از بـیـن بـرود، بـی خـبـر از ایـنـکـه صادق بـه طور غـیـر مـنـتظره کـنـار راهـرو ایـسـتاده و دارد هـمـه ایـن توصیـه هـا را مـی شـنـود... ایـن مـاجرا چـنـان صادق را نـاراحـت و مـتاثر و عـصبـانـی نـمـود کـه او بـلـافاصلـه قـهـر کـرد و تا مـدت هـا در خـانـه غـذا نـخـورد.
و بـعـدهـا تغـذیـه در رسـتوران بـرای او بـه صورت یـک عـادت درآمـد.