چشمهایت

[تکتم۹۴]

پنجره را باز کن و به صبح سلام کن، روز دیگری آغاز شده است و تو سرشار از لذت زیستن هستی. به چشمانت زیبایی صبح را نشان بده و او را در شادی دلت شریک کن. به چشمانت نشان بده که در امتداد آسمان و در ورای دودهای سیاه، خورشیدی باشکوه می درخشد و به هرچه سیاهی است، چیره گشته است. لانه پرنده ای را نشان بده که با ساده ترین ابزار بر بلندترین شاخه ها بنا گشته است و شوق زندگی در آواز اهالی آن جاری است.‎.‎.
چشمانت را باز کن تا از حصار دیدی محدود رها شود و ببیند آنچه را که در پس ظواهر است.
چشم هایت باید بدانند که همیشه شب تیره، محکوم به فنا است و این روشنی است که عمری جاودانه دارد.‎.‎.