بازی آنلاین
آپلود عکس
تاریخ انتشار: ۲۶ آذر ۱۳۹۴
«سایه روشن» اثر فرزاد موتمن که آخرین بار با «خداحافظی طولانی» به سینماها آمده بود، این روزها در گروه هنر و تجربه اکران شده است. فیلم داستان رامین مرد میانسالی است که حافظه اش را از دست داده و با کمک پرستاری به دنبال بازیابی حافظه اش است.
اکران: «سایه روشن» اثر فرزاد موتمن که آخرین بار با «خداحافظی طولانی» به سینماها آمده بود، این روزها در گروه هنر و تجربه اکران شده است. فیلم داستان رامین مرد میانسالی است که حافظه اش را از دست داده و با کمک پرستاری به دنبال بازیابی حافظه اش است.
این شاید شخصی ترین فیلم موتمن باشد اثری به شدت تجربه گرا و البته کاملا فلسفیدر حقیقت فیلم با پوسته ظاهری فراموشی در لایه های زیرین به مسائل فلسفی می پردازد و به مفهوم حقیقت اشاره دارد رامین حافظه اش را از دست داده و اطرافیان هر کدام از دیدگاه خود حقیقت را پالایش می کنند و تحویل او می دهند، لوکیشن فیلم ثابت است و تمرکز خاصی بر مضامین جاری در داستان ایجاد شده است، روایت ذهنی فروپاشیده با نورپردازی که به خوبی القا کننده حس تعلیق است در کنار تدوین مناسب «سایه روشن» را حرفه ای نشان می دهد. اگر به درام های روانشناسانه علاقه دارید پیشنهاد خوبی است.
تماشاخانه: «کابوس هایی در مضرات دخانیات» به کارگردانی افسانه زمانی نمایشی است مونولوگ وار با هنرنمایی فرزین محدث، متن کار بر اساس نمایشنامه مضرات دخانیات نوشته آنتوان چخوف است، نمایش در تئاتر عروسکی مبارک برگزیده شده است. به هر دیدن این کار کمی خرق عادت است، زیرا فضاسازی ها با اشیا انجام شده و کمی از حالت کلاسیک تئاتر خارج شده است، اشیا در این کار به مثابه خاطرات و آرزوها و فقدان های کاراکتر اصلی جان می گیرند، در نمایش تاثیر گذار هستند درامی که با بازی های روانی به مضرات دخانیات می پردازد البته در فرمی که کمتر اجرا شده و دیده شده است.
خیلی دلم می خواد تو دستاش چرخ بزنم... زندگی به هر سختی که باشه بودنش بهتر از نبودنشه- مونولوگی از نمایش
کنسرت: محرم و صفر تمام شد بازار کنسرت ها داغ شده است، فردای «یلدا» می توانید یک کنسرت شاد و سراسر ریتم را در سالن میلاد تجربه کنید؛ امید حاجیلی اولین روز زمستان اجرایی دارد که از دست دادنش به صلاح نیست. دوم و سوم دی ماه هم محمد علیزاده در سالن میلاد اجرا دارد که با توجه به اکت مناسب علیزاده روی سن اجرا مورد مناسبی است، شخصا کنسرت علیزاده را تجربه کرده ام راه و رسم صحنه گردانی را بلد است و با توجه تنوع کاری که دارد دیدن اجرایش حال و هوای خوبی ایجاد می کند.
کیوسک: شماره جدید ماهنامه «تجربه» با تصویری از علی نصیریان عرضه شده، تجربه در این شماره در صفحات زیادی به سریال «شهرزاد» پرداخته است از گفت و گو با حسن فتحی و علی نصیریان و نغمه ثمینی تا یادداشت مدیر مسئول و سردبیر که در مورد شهرزاد نوشته اند. موسیقی سهم آلبوم «خداوندان اسرار» کار مشترک همایون شجریان و سهراب پور ناظری است در کنار مصاحبه هایی که با عوامل آلبوم شده است در بخش سینما پرونده ی کوچکی در مورد «خواب تلخ» کار شده است فیلمی که پس از 12 سال توقیف در «هنر و تجربه» خوب می فروشد، یادنامه ای برای مرتضی ممیز در بخش تجسمی و چند داستان کوتاه در کنار شعرهایی از کامران رسول زاده از دیگر خواندنی های «تجربه» تازه ی کیوسک ها است.
نمایش خانگی: «در دنیای تو ساعت چند است؟» نمونه ی کامل یک عاشقانه ی آرام است، فیلمی در مورد یک زوج عاشق سینمای ایران که هر دو به خوبی ایفای نقش کرده اند؛ علی مصفا و لیلا حاتمی، فیلم ریتم آرام و کم افت و خیزی دارد، کلی هم تصاویر بکر و شاعرانه در اختیار شما می گذارد. خوشبختانه صفی یزدانیان این جسارت را داشته که برای تعریف کردن داستانش پایش را از تهران بیرون بگذارد و از فضا و اتمسفر شمال استفاده کند متن هم بدون اعوعاج خاصی در کنار موسیقی جاندار و خلاقانه ای که دارد احساسات متناسب با داستان را منتقل می کند، حالا که فیلم در شبکه نمایش خانگی عرضه شده تماشایش را از دست ندهید، آنقدر استاندارد است که از خرید ش پشیمان نمی شوید، خصوصا اینکه داستان با یک طنز فانتزی ظریف همراه شده است و تصویرگر نوعی شیطنت عاشقانه شرقی است.
گالری: نمایشگاه عکس «نگو هرگز» کاری از شش عکاس جوان است که با تاکید روی مفاهیم «امید و انتظار» عرضه شده است. عکس ها با تکنیک رئال و فلوگرافی به نمایش گذاشته است، فلوگرافی تکنیکی است که عکس ها به وضوح همیشه نیستند و مفهومی از اصل تصویر ارائه می شود، کل مجموعه ارائه شده شامل 29 عکس است که در نگارخانه کمال بهزاد در معرض است در بلوار کشاورز.
کتاب: «دعوت به مراسم گردن زنی» اثر ولادیمیر ناباکف، به طور کلی آثار ناباکف خوانشی تصویری از داستان دارد، در حقیقت با ناباکف خوانی فیلم می خوانید آنقدر که نویسنده ی قهار روس به خوبی جزئیات را تشریح می کند. داستان هایش میزانسن دقیقی دارد و خواننده کاملا تصاویر را در ذهنش دارد، سین سیناتوس فردی متفاوت از دیگران است که محکوم به اعدام شده و البته زمان دقیق اعدامش را نمی داند، همین نا آگاهی از زمان دقیق اعدام، چالش داستان است و به همین بهانه نویسنده به دنیای روانی کاراکترها و یچیدگی های آن ها سفر می کند.
«سایه روشن» اثر فرزاد موتمن که آخرین بار با «خداحافظی طولانی» به سینماها آمده بود، این روزها در گروه هنر و تجربه اکران شده است. فیلم داستان رامین مرد میانسالی است که حافظه اش را از دست داده و با کمک پرستاری به دنبال بازیابی حافظه اش است.
اکران: «سایه روشن» اثر فرزاد موتمن که آخرین بار با «خداحافظی طولانی» به سینماها آمده بود، این روزها در گروه هنر و تجربه اکران شده است. فیلم داستان رامین مرد میانسالی است که حافظه اش را از دست داده و با کمک پرستاری به دنبال بازیابی حافظه اش است.
این شاید شخصی ترین فیلم موتمن باشد اثری به شدت تجربه گرا و البته کاملا فلسفیدر حقیقت فیلم با پوسته ظاهری فراموشی در لایه های زیرین به مسائل فلسفی می پردازد و به مفهوم حقیقت اشاره دارد رامین حافظه اش را از دست داده و اطرافیان هر کدام از دیدگاه خود حقیقت را پالایش می کنند و تحویل او می دهند، لوکیشن فیلم ثابت است و تمرکز خاصی بر مضامین جاری در داستان ایجاد شده است، روایت ذهنی فروپاشیده با نورپردازی که به خوبی القا کننده حس تعلیق است در کنار تدوین مناسب «سایه روشن» را حرفه ای نشان می دهد. اگر به درام های روانشناسانه علاقه دارید پیشنهاد خوبی است.
تماشاخانه: «کابوس هایی در مضرات دخانیات» به کارگردانی افسانه زمانی نمایشی است مونولوگ وار با هنرنمایی فرزین محدث، متن کار بر اساس نمایشنامه مضرات دخانیات نوشته آنتوان چخوف است، نمایش در تئاتر عروسکی مبارک برگزیده شده است. به هر دیدن این کار کمی خرق عادت است، زیرا فضاسازی ها با اشیا انجام شده و کمی از حالت کلاسیک تئاتر خارج شده است، اشیا در این کار به مثابه خاطرات و آرزوها و فقدان های کاراکتر اصلی جان می گیرند، در نمایش تاثیر گذار هستند درامی که با بازی های روانی به مضرات دخانیات می پردازد البته در فرمی که کمتر اجرا شده و دیده شده است.
خیلی دلم می خواد تو دستاش چرخ بزنم... زندگی به هر سختی که باشه بودنش بهتر از نبودنشه- مونولوگی از نمایش
کنسرت: محرم و صفر تمام شد بازار کنسرت ها داغ شده است، فردای «یلدا» می توانید یک کنسرت شاد و سراسر ریتم را در سالن میلاد تجربه کنید؛ امید حاجیلی اولین روز زمستان اجرایی دارد که از دست دادنش به صلاح نیست. دوم و سوم دی ماه هم محمد علیزاده در سالن میلاد اجرا دارد که با توجه به اکت مناسب علیزاده روی سن اجرا مورد مناسبی است، شخصا کنسرت علیزاده را تجربه کرده ام راه و رسم صحنه گردانی را بلد است و با توجه تنوع کاری که دارد دیدن اجرایش حال و هوای خوبی ایجاد می کند.
کیوسک: شماره جدید ماهنامه «تجربه» با تصویری از علی نصیریان عرضه شده، تجربه در این شماره در صفحات زیادی به سریال «شهرزاد» پرداخته است از گفت و گو با حسن فتحی و علی نصیریان و نغمه ثمینی تا یادداشت مدیر مسئول و سردبیر که در مورد شهرزاد نوشته اند. موسیقی سهم آلبوم «خداوندان اسرار» کار مشترک همایون شجریان و سهراب پور ناظری است در کنار مصاحبه هایی که با عوامل آلبوم شده است در بخش سینما پرونده ی کوچکی در مورد «خواب تلخ» کار شده است فیلمی که پس از 12 سال توقیف در «هنر و تجربه» خوب می فروشد، یادنامه ای برای مرتضی ممیز در بخش تجسمی و چند داستان کوتاه در کنار شعرهایی از کامران رسول زاده از دیگر خواندنی های «تجربه» تازه ی کیوسک ها است.
نمایش خانگی: «در دنیای تو ساعت چند است؟» نمونه ی کامل یک عاشقانه ی آرام است، فیلمی در مورد یک زوج عاشق سینمای ایران که هر دو به خوبی ایفای نقش کرده اند؛ علی مصفا و لیلا حاتمی، فیلم ریتم آرام و کم افت و خیزی دارد، کلی هم تصاویر بکر و شاعرانه در اختیار شما می گذارد. خوشبختانه صفی یزدانیان این جسارت را داشته که برای تعریف کردن داستانش پایش را از تهران بیرون بگذارد و از فضا و اتمسفر شمال استفاده کند متن هم بدون اعوعاج خاصی در کنار موسیقی جاندار و خلاقانه ای که دارد احساسات متناسب با داستان را منتقل می کند، حالا که فیلم در شبکه نمایش خانگی عرضه شده تماشایش را از دست ندهید، آنقدر استاندارد است که از خرید ش پشیمان نمی شوید، خصوصا اینکه داستان با یک طنز فانتزی ظریف همراه شده است و تصویرگر نوعی شیطنت عاشقانه شرقی است.
گالری: نمایشگاه عکس «نگو هرگز» کاری از شش عکاس جوان است که با تاکید روی مفاهیم «امید و انتظار» عرضه شده است. عکس ها با تکنیک رئال و فلوگرافی به نمایش گذاشته است، فلوگرافی تکنیکی است که عکس ها به وضوح همیشه نیستند و مفهومی از اصل تصویر ارائه می شود، کل مجموعه ارائه شده شامل 29 عکس است که در نگارخانه کمال بهزاد در معرض است در بلوار کشاورز.
کتاب: «دعوت به مراسم گردن زنی» اثر ولادیمیر ناباکف، به طور کلی آثار ناباکف خوانشی تصویری از داستان دارد، در حقیقت با ناباکف خوانی فیلم می خوانید آنقدر که نویسنده ی قهار روس به خوبی جزئیات را تشریح می کند. داستان هایش میزانسن دقیقی دارد و خواننده کاملا تصاویر را در ذهنش دارد، سین سیناتوس فردی متفاوت از دیگران است که محکوم به اعدام شده و البته زمان دقیق اعدامش را نمی داند، همین نا آگاهی از زمان دقیق اعدام، چالش داستان است و به همین بهانه نویسنده به دنیای روانی کاراکترها و یچیدگی های آن ها سفر می کند.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
