« گــفـتـگوی آزاد » نسخه 296

[saba 3]

تو به من خندیدی
ونمیئانستی
من به چه دلهره
از باغ همسایه
سیب را دزدیم
باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب الود به من کرد نگاه
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک
وتو رفتی و هنوز
سالهاهست که در گوش من ارام ارام
خش خش گام تو تکرار کنان
می دهد ازارم
ومن اندیشه کنان
غرق این پندارم
که چرا
خانه کوچک ما
سیب نداشت

















اثری بسیار زیبا  از صادق هدایت