¤گفتگو آزاد نسخه 312¤

[ⓢⓘⓛⓔⓝⓒⓔ]

جایی برای رفتن نداشتیم ما را بسته بندی کردند بین چند تکه استخوان سخت که هر روز به مجسمه ای ماندگار فکر میکردم رنج و اندوه ما را تراشیده بود و هرچه سعی می کردم بیرون بزنم ترک های روی پوستم بیشتر می شد.

از طرف من به بچت بگو که شب شروع سوختن شمع بود يکي هميشه قرباني روشن شدن بود
بگو
از طرف من که لب و هر طرف من به نخ
وقت گفتن حق دوختن
درد من و هزار تا من ..
نه غرب نه حتي عرب
نه اه و اشک و طرب
نه دولت و سلطنت
نه خود وطن بود
اينا رو به بچت بگو ..
ازقول من که
زخم ماها جاش نبود
روي کمر داس موند
ضعف ما اواز نبود کوک غلط ساز بود ..
رشد واسه اون بود که هميشه اروم بود
به اندازه خار نبود اونجايي که ياس موند ..
درد مرگ پدر نبود مرد بي پدر بود
ضربه ي تبر نبود دست بي سپر بود
ميلاد که تار شد
عزا خبردارشد،
شهر پر غلام بود که رئيس جبار شد
به بچت بگو ..

#سورنا

اینو گوش داده بودم
به بچت بگو
#عالی