گفتگوی آزاد نسخه 316

[Đęąđ.ğïřł]

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد

جز غم که هزار آفرین بر غم باد؟؟

در این سرای بی کسی کسی به در نمیزند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند

در شبي پر ستاره و آرام دختري در عذاب مي ميرد

دختري در عذاب تنهايي غرق در التهاب مي ميرد

دیدی ای دل که غم یار چه کرد
چون بشد دلبر وبا یار وفا دار چه کرد

دردایره قسمت ما نقطه تسلیمیم

حکم آنچه تو فرمایی لطف آنچه تو بنمایی

یارب این نوگل خندان که سپردی به منش
میسپارم به تو از چشم حسودو چمنش