- گفتگو آزاد نسخه 327

[Actinium]

همان طور که پیشتر گفتم در قدیم جشن نیمه پاییز را که در فرهنگ غرب با نام هالوین در شب 10 آبان برگزار می شود شب 15 آبان گرامی می داشتند. یک دوره را که یک ماه نیم طول می کشید دوره تاریکی می خواندند که تداعی گر همان مفهوم "شب قدر" در فرهنگ اسلامی است که در پایان آن "مطلع فجر" و طلوع مهر یا شب یلدا خواهد بود. مردم در این شب ها آتش روشن می کردند و تا صبح به شادی، نیایش و نوع دوستی می پرداختند. و سعی می کردند آتش مهر را در نبودِ آن و فرو رفتن آن "در چشمه تاریکی" در درون خودشان زنده نگاه دارند.

صحبت در این باره و تفسیر و برداشت بسیار است؛ اما نکته ای که برای من مبهم است این است که چرا در هالوین و شب قدر معتقدند ارواح و فرشته ها به زمین می آیند. خب در فرهنگ اسلامی که به روشنی در سوره قدر بیان شده و در فرهنگ غربی هم شب هالوین را نمادی از بازگشت ارواج مردگان به زمین می دانند. که امروز به نوعی بالماسکه مبدل شده که افراد شمایل ارواح را بر صورت خود می زنند.

اما اینکه در شبی ژرف و طولانی ارواح سرگردان می شوند به نوعی تداعی گر این امید در انسان باستانی است که او آتش میل و اشتیاق درونی خود را در شب های سرد زمستانی که در قدیم آبستن هر حادثه ای بوده نگاه می داشته. برای انسان باستانی زمستان یک دیو بزرگ بود؛ بخصوص در نواحی سردسیر ایران که مملو از کوه است و همچنین نوحی شمالی تر اروپا و آسیا. و او در دل تاریکی ها و سرما، گرمای روان و مهر خود را که روح نمادی از آن است با بازگشت اروح جهان زنده نگه می داشت...ارواحی که قرار بود ساختار و بنیان زندگی را در نبود مهر استوار نگه دارند. آتش شوقی که در نهایت با طلوع مهر در سپیده اولین روز زمستان به منبع لایزال و جاودانی و ابدی خود متصل می شد...