چند جمله درباره ی تنهایی!

[اردلان جلیلی]

تنها که زندگی کنی،
خیلی ها از دور نگاهت می کنند
و میگویند فلانی چرا انقد تنهاست؟
و هرگز نمی فهمند
که به تو چه گذشته
که به تنهایی پناه برده ای!
نمیدانند گاهی دل از باهم بودن ها
طوری له میشود
که ترجیح میدهی دلت که شکست،
دور خودت حصاری بکشی
که حداقل بتوانی با آن غرورت را حفظ کنی؛
کاش میدانستند که بعضی حرف ها
دردی دارد که تا ابد
در تنهایی زمین گیرت میکند!


******************


از من به شما نصیحت
جایی بمونید و جایی باشید
که واستون ارزش قائل باشن
جایی باشید که بودنتون مهم باشه
به زور نمونید هیچ جا
حالا اونجا چه تودل یه شخص باشه چه تو رابطه باشه چه تو خونه باشه چه بین دوستاتون باشه چه خانواده
هرجا و هرجا باشه فرقی نداره...
لحظه ای که حس کردین دیگه جایی ندارین
بار و بندلیتون رو جمع کنین و خیلی آروم برید
از تنهایی و تنها موندن بعدش نترسید!
بخدا تنهایی یه روز تموم میشه،اشکاتون یه روزی تموم میشه...
اما دل،دلشکسته هیچوقت التیام پیدا نمیکنه بلکه روز به روز زخمش عمیق و عمیق تر میشه
موندنتون رو به جایی نرسونید که با دلشکسته برید،واسه خودتون
و بودنتون ارزش قائل بشید



***************




همه روز را هم بگذرانی و
خودت را به بیخیالی ممتد بزنی شاید
بتوانی خودت را گول بزنی و غصه را دور کنی
اما امان از شب...
شب خودش به تنهایی فلسفه دیگری دارد
انگار همه غصه ها از بدو تولد هجوم میاورد تو سرت و تو یکباره تحت محاصره ی لشکر عظیم غصه ای و همه تلاشت برای فرار بی فایده میشود...
شب ها کیش و مات میشوی...