بازی آنلاین
آپلود عکس
23-04-2020، 21:41
رمان اسطوره
#پارت9
شاداب
مگر می توانستم سرم را بچرخانم؟تمام رفلکسهایم از کار افتاده بودند.زانوهایم را به هم چسبانده بودم اما به طرز محسوسی می لرزیدند.لازم نبود صاحب صدا را ببینم…قیافه رنگ پریده تبسم عمق فاجعه را مشخص می کرد.قلبم را دقیقاً زیر زبانم حس می کردم.خون حتی از دستانم هم فرار کرده بود وای به حال صورتم.
-خانوم نیایش اینجوری می خواین فتوشاپ یاد بگیرین؟
تبسم سقلمه ای به پهلویم زد.به هر بدبختی و جان کندنی بود از جا برخاستم و با تته پته سلام کردم.جرات نداشتم در چشمانش نگاه کنم.
-علیک سلام…می بینم که به هوای فتوشاپ کل سایت رو روی سرتون گذاشتین.
به تبسم نگاه کردم…رسماً مرده بود…به زور تلاش کرد درستش کند:
-راستش چیزه…ما تنظیم بودیم…یعنی نه اینکه تنظیم باشیم…تنظیم نبودیم…یعنی داشتیم…بعد نرفتیم…گفتیم فتوشاپ تمرین کنیم… که چیز شد…شاداب چیز بود…یعنی چیز شده…یعنی حالش خوب نبود…نشد..!
ضربه ای به پایش زدم و در دل گفتم:
– ای بمیری تبسم…شاداب چیز بود؟؟؟خفه شی با این حرف زدنت…حالا واقعا فکر می کنه من چیز شدم…!
تبسم آخ خفه ای گفت…حرکتم از چشم دیاکو مخفی نماند…بلند خندید..زیرچشمی نگاهش کردم…هیچ اثری از اخم در صورتش نبود…نفس راحتی کشیدم…حرفهایمان را نشنیده بود…! آهسته آهسته آرامش به وجودم بازگشت…
قدمی به جلو برداشت…با تعجب نگاهش کردم…در چشمانش چیزی بود که تا به حال ندیده بودم…نوعی شیطنت…نوعی خباثت…خودم را به تبسم چسباندم…لبخند مرموز گوشه لبش هرلحظه بیشتر شدت می گرفت.حس می کردم تمام تنم قلب شده و می زند…تبسم به کمرم چنگ زد..من به پهلویش…چشمانش لحظه ای روی دستان ما ثابت شد و بعد به صورتمان برگشت…نمی دانم در قیافه ما چه دید که خنده اش اوج گرفت…شمرده و آرام گفت:
-اصلا نگران کلاسی که نرفتین نباشین خانوما…شما کاملا تنظیمین…نیازی به تنظیم خانواده ندارین…به تمرین فتوشاپتون ادامه بدین…
و رفت…با دهان باز به تبسم نگاه کردم…دهان او از من بازتر بود…احساس کردم لبم می لرزد…تبسم به خودش آمد..سریع صندلی را جلو کشید و گفت:
-بیا بیا…بیا بشین…الان می افتی…!
گیج و منگ نشستم و آرام گفتم:
-تبسم…منظورش از اون حرف چی بود…یعنی چی ما تنظیمیم؟
تبسم هم روی صندلی نشست و به دیوار زل زد.
-فکر کنم منظورش این بود که خونوادمون تنظیمه.
دستم را روی گلویم گذاشتم:
-یعنی چی خونوادمون تنظیمه؟گفت خودتون تنظیمین.
تبسم نگاهش را از دیوار بر نداشت.
-نه…منظورش این بود که در آینده خودمون می تونیم خونوادمونو تنظیم کنیم.
اشک در چشمم حلقه زد.
-چجوری؟
همچنان مات و بی حرکت گفت:
-با دقت به مسائل پر و پاچه…!
لبم را گاز گرفتم:
-یعنی حرفامونو شنیده؟
جوابم را نداد.
-تبسم با توام.
رویش را برگرداند و گفت:
-نظرت چیه این ترمو حذف کنیم؟
دو دستی بر سر خودم کوبیدم…!
#پارت9
شاداب
مگر می توانستم سرم را بچرخانم؟تمام رفلکسهایم از کار افتاده بودند.زانوهایم را به هم چسبانده بودم اما به طرز محسوسی می لرزیدند.لازم نبود صاحب صدا را ببینم…قیافه رنگ پریده تبسم عمق فاجعه را مشخص می کرد.قلبم را دقیقاً زیر زبانم حس می کردم.خون حتی از دستانم هم فرار کرده بود وای به حال صورتم.
-خانوم نیایش اینجوری می خواین فتوشاپ یاد بگیرین؟
تبسم سقلمه ای به پهلویم زد.به هر بدبختی و جان کندنی بود از جا برخاستم و با تته پته سلام کردم.جرات نداشتم در چشمانش نگاه کنم.
-علیک سلام…می بینم که به هوای فتوشاپ کل سایت رو روی سرتون گذاشتین.
به تبسم نگاه کردم…رسماً مرده بود…به زور تلاش کرد درستش کند:
-راستش چیزه…ما تنظیم بودیم…یعنی نه اینکه تنظیم باشیم…تنظیم نبودیم…یعنی داشتیم…بعد نرفتیم…گفتیم فتوشاپ تمرین کنیم… که چیز شد…شاداب چیز بود…یعنی چیز شده…یعنی حالش خوب نبود…نشد..!
ضربه ای به پایش زدم و در دل گفتم:
– ای بمیری تبسم…شاداب چیز بود؟؟؟خفه شی با این حرف زدنت…حالا واقعا فکر می کنه من چیز شدم…!
تبسم آخ خفه ای گفت…حرکتم از چشم دیاکو مخفی نماند…بلند خندید..زیرچشمی نگاهش کردم…هیچ اثری از اخم در صورتش نبود…نفس راحتی کشیدم…حرفهایمان را نشنیده بود…! آهسته آهسته آرامش به وجودم بازگشت…
قدمی به جلو برداشت…با تعجب نگاهش کردم…در چشمانش چیزی بود که تا به حال ندیده بودم…نوعی شیطنت…نوعی خباثت…خودم را به تبسم چسباندم…لبخند مرموز گوشه لبش هرلحظه بیشتر شدت می گرفت.حس می کردم تمام تنم قلب شده و می زند…تبسم به کمرم چنگ زد..من به پهلویش…چشمانش لحظه ای روی دستان ما ثابت شد و بعد به صورتمان برگشت…نمی دانم در قیافه ما چه دید که خنده اش اوج گرفت…شمرده و آرام گفت:
-اصلا نگران کلاسی که نرفتین نباشین خانوما…شما کاملا تنظیمین…نیازی به تنظیم خانواده ندارین…به تمرین فتوشاپتون ادامه بدین…
و رفت…با دهان باز به تبسم نگاه کردم…دهان او از من بازتر بود…احساس کردم لبم می لرزد…تبسم به خودش آمد..سریع صندلی را جلو کشید و گفت:
-بیا بیا…بیا بشین…الان می افتی…!
گیج و منگ نشستم و آرام گفتم:
-تبسم…منظورش از اون حرف چی بود…یعنی چی ما تنظیمیم؟
تبسم هم روی صندلی نشست و به دیوار زل زد.
-فکر کنم منظورش این بود که خونوادمون تنظیمه.
دستم را روی گلویم گذاشتم:
-یعنی چی خونوادمون تنظیمه؟گفت خودتون تنظیمین.
تبسم نگاهش را از دیوار بر نداشت.
-نه…منظورش این بود که در آینده خودمون می تونیم خونوادمونو تنظیم کنیم.
اشک در چشمم حلقه زد.
-چجوری؟
همچنان مات و بی حرکت گفت:
-با دقت به مسائل پر و پاچه…!
لبم را گاز گرفتم:
-یعنی حرفامونو شنیده؟
جوابم را نداد.
-تبسم با توام.
رویش را برگرداند و گفت:
-نظرت چیه این ترمو حذف کنیم؟
دو دستی بر سر خودم کوبیدم…!
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
