گفتگـפּ آزاد نسـᓘــہ۳۵6

[sober]

ارزش غصه خوردن نداره
ارزش ناراحتی نداره
ارزش سگ دو زدن نداره
ارزش فکر کردن به مشکلات رو نداره ..
اینا همشون متصل میشن به تلاش برای چیزی که میخوای اتفاق بیوفته برات.

پس ارزش چیوداره این دنیا؟

یه بخشی از فلسفه کانت هست که میگه ادما برای تنبیه و مجازات به زمین اومدن
اونا آفریده شدن تا غصه بخورن و زجر بکشن
و درد بکشن
پس چرا با کنار هم بودن و زندگی شاد از این هدف انتقام نگیریم؟!
اگه دائم بخوایم به مشکلاتمون فکر کنیم دیگه چی می مونه؟!
وقتی به سن ۴۰،۵۰ برسیم با خودمون میگیم من که زندگی نکردم
فقط حسرت خوردم!

خب گل،چرا ؟ خالقش مرض داشته مگه؟ چرا مجازات؟ چرا باید تاوان سیب خوردن یکی دیگرو من بدم ؟:/
قانون اسلامی میگه مشکلات و گناهان پدرمادر به فرزند ربطی نداره بخاطرش فرزندانشون رو سرزنش نکنید ، بعد خودش بخاطر پدر و مادرمون مارو تنبیه میکنه؟(فک نمیکردم ی روزی اسلامو نقد کنم)

مشکل همین کنار هم بودناست که به هر دلیلی از بین رفته و نمیتونیم کنار هم باشیم.

اساس درد رسیدن به کماله(درد روحی)
و اسلام هم هدفش رسیدن به کماله
بعضی از دردها ارامش بخشن چون باعث میشن به یه مرحله ای برسی که بعد اون برات وجود داره
دردها و آسیبهایی که ما می کشیم درسته زجر آورن اما به مرحله خودشکوفایی و شناخت به خود نزدیکترمون می کنه
وقتی برای یه چیزی آسیب می بینی تازه متوجه میشی که اون راه چقدر اشتباه بوده و انتخابهای بعدی آگاهانه تر هستن
این حتی یه وجه خلاقیتو برامون روشن می کنه که چیکار کنم درد نکشم؟
وقتی پیداش می کنی سعی می کنی با بقیه همدردی کنی و اونا زجر نکشن