گفتگـפּ آزاد نسـᓘــہ۳۵6

[Medusa]

« و ما انسان را در رنج آفریدیم و زندگی او پر از رنج هاست. »

سوره ی بلد.

لماضا؟

لماذا؟ یعنی چرا؟
منم نمیدونم، و همیشه سوال خودمم همین بود که خب چرا؟ که چی بشه؟ که میتونی؟

از کی بپرسیم که فکرش به نفعش نباشه و بدونه؟

از دید جهان بینی اسلام که بخوای نگاه کنی، 

ما روزای زیادی رو باید پشت سر بذاریم و با صبر و شکیبایی اونچیزی که سرنوشت برامون رقم میزنه رو تحمل می‌کنیم. وقتی هم که عمرمون سر اومد، بدون هیچ شکایتی میریم.
توی دنیای دیگه خدا بهمون رحم میکنه. به رنجای الانمون لبخند می‌زنیم و تا ابد استراحت می‌کنیم. 
و درد و رنجای زمینی و همه‌ی مشقتا و ناراحتیامون از بین می‌ره، زندگی‌مون آروم و محبت‌آمیز می‌شه.

شاید توجیه خدا اینه که می‌دونم که توی دنیا لحظه‌ای شاد نبودی، اما حوصله به خرج بده. به آسایش می‌رسی. 

نمیگم با این دیدگاه مخالفم یا موافق، بهش باور دارم یا نه. تا چه حد قانع کنندست یا نیست.
صرفا از لحاظ منطق اسلام اگه بررسی بشه همچین چیزیه.