[ گفتگو آزاد نسخه 358 ]

[SɪʟᴠᴇʀMɪɴᴅ]

@*SIRVAN*
به حرفای من گوش کن.
یه روز توی چاله ای میفتی که به کمک نیاز داری.
هیچکس هم کمکت نمیکنه به غیر از من.
ولی به این شرط که درخواست دوستی من رو بپذیری.
بدون که یه روز منو تو با هم دوست بودیم و به فکر دوست یابی بودیم.

---

شما حرف نزنید  یا بزنید به حاله کسی فرق نمیکنه

شما علم داری برای منظومه شمسی بسه

انسان نادانی مثل شما که به این کار عادت کرده این سخن برای اون مثل یه پشس.
من علم داشتم که به این مقام بزرگ رسیدم و همه به من برای رمانام 100$ میدن.
من علم دارم که میخوام برم تو ناسا.
ولی تو مثل یه تیکه یخ روزی اب میشه و از خیال همه پاک میشی.
حرفی که زدم رو گوش کن لازم به ذکر بی علم بودنت نیست.

یه نکته تدم ها دانا خیچ وقت نمیگن ما دانا هستیم.

برو روی این فکر کن بای

هیچ دانشمندی به مثال های شما اهمیت نمیده بلکه خجالت میکشه و ارزوی مرگ میکنه این حرف از دهن شما در اومده.
هیچ کس هم اینجا مایل به بودن با شما نیست.
فکر روی این مثل تاریکی به دل می افزاید.

---

یک روزی میرسه که به خودت میگه:ای کاش با پرهام دوست بودم حتی برای یه لحظه.
ولی فرصتش رو از دست دادی.
امام علی(ع)میفرماید:از دست دادن فرصت ها پشیمانی را می افزاید.