گفتگوی آزاد || نسخه ۳۷۴

[ابراهیم هادی]

بطلمیوس، زمین را مرکز کائنات می‌دانست. ماکیاول، قائل بود که هدف، وسیله را توجیه می‌کند. فروید، همه‌ی مشکلات بشر را گردن عقده‌های جنسی می‌انداخت. فوکویاما، لیبرال دموکراسی را سقف آمال بشر تا "پایان تاریخ" معرفی کرد.


زندگی بشرِ منقطع از وحی، آمیزه‌ای از یافته‌های تجربی و بافته‌های تخیلی است. تجربه، ناموس بشر مدرن است. روکش مدنیت سکولار را که کنار بزنید، انسان غارنشینی را می‌بینید که هنوز مشغول تجربه سرد و گرم روزگار است. 


شهوت تجربه کردن وقتی با مالیخولیای تخیلات افسارگسیخته در می‌آمیزد، انسان ملنگی تولید می‌کند که گوسفندوار و سربزیر مشغول چشیدن طعم علفهای جدید است و تا ته دره‌ی قهقرای انسانیت می‌رود.


"آگاهی"، چماق کودن‌های جنتلمن است که با آن به جنگ خداباوری می‌روند. "زایش"، فصل مشترک گیاه و حیوان و انسان است و نیاز به زایش ریشه در فطرت آدمی دارد. ترویجِ "قضاوت نکردن"، سپر بربریت مدرن برای تجربه‌های ضد فطری است.


#روز_جهانی_بدون_بچه مبارکِ آنهایی که زندگی دنیایی خود را قمار کرده و فکر می‌کنند تاس روزگار همیشه برای آنها جفت شش می‌آورد.


زهرا محسنی فر