گفتگوی آزاد || نسخه ۳۷۵

[فرنودِ بن گیومرث]

تو زمینه روانشناسی:اول خودتو بشناس روعیب هات کار کن رو حسن هات تمرکز...برا خودت چهارچوب تعیین کن نه خودت از چهارچوب خارج شو و نزار کسی چهارچوبتو بشکونه(البته این به این معنی نیس که نصیحت هارو گوش ندی)
تو زمینه تحصیلی: هم رو رشته دلخواهت تمرکز کن و حداقل یه زبان یادبگیر
اینده ای برای خودت تعیین کن مثلا بگو تا پنج سال دیگ باید به این  هدفام برسم (برحسب تواناییات نقشه بکش ک برسی البته من اعتقاد دارم یه پله بالاتر از توانایی ها باید نقشه کشید)
تا میتونی کتاب و فیلم اموزنده ببین یعنی این دوتا عضو جداناپذیر زندگیت باشن مخصوصا کتاب

@فرنودِ بن گیومرث

در وهله اوّل ممنون بابت جامع بودن پاسخت. چندی نکته بگم تا دقیق تر راهنماییم کنی:

من پدرم روان شناسه. به همین سبب از 9 سالگی کتب آب دوغ خیاری (مدیریت زمان و په گونه اعتماد به نفس داشته باشیم و ... ) از این جور کتاب ها مثل راز و این مزخرفات گول زننده رو خوندم بعد جلوتر کتب تخصصی تر رو خوندم. مثل اون دو جلد کتاب آسیب شناسی روانی مارتین سلیگمن. برای همین در این زمینه اون قدر اشباعم که تنفّر دارم ازش.
روان شناسی علمیه که بیش از اندازه سطحیه.عادت داره روی آدمیون برچسب بزنه و دسته بندی کنه.


راجع به زمینه تحصیلی راست می گی باید یک فکر اساسی بکنم زیادی ولنگار شدم. و من امسال می رم دوازدهم و کنکور دارم و هنوز کاری نکردم.
راستش از دهم تا حالا دوییدم ولی نه برای کنکور برای المپیاد. و خیلی خسته ام امّا باید شروع کنم ولی نمی دونم از کی و از کجا.

و باید بنشینم به قول شما یک لیستی تهیّه کنم. بی خودی خودم رو گیچ کردم.

کتاب و فیلم هم که جزو ملزوماته به قول شما!